برزو ارجمند: آلودگی هوا جان پسرم را به خطر انداخته بود مهاجرت کردم
نی نی بان: برزو ارجمند، بازیگر محبوب سینما و تلویزیون، در گفتگو با رسانهها از دلایل مهاجرت خود و خانوادهاش به آمریکا پرده برداشت و آلودگی هوا و مشکلات سلامتی پسرش جانیار را یکی از مهمترین عوامل تصمیمگیریاش عنوان کرد.
فهرست مطالب
برزو ارجمند، بازیگر مطرح سینما و تلویزیون ایران، اخیراً در گفتوگویی به موضوع مهاجرت خود پرداخت و توضیحاتی درباره دلایل این تصمیم ارائه داد. او به طور خاص به پیشینه زندگی خود در ایران و همچنین شرایطی که منجر به این مهاجرت شد، اشاره کرد.
تصمیم به مهاجرت در دوران کرونا
این هنرمند با بیان اینکه در طول ۳۰ سال فعالیت حرفهای خود همواره فردی آرام و بدور از حاشیه بوده است، اظهار کرد که سوءتفاهمهایی در مورد خروج او از ایران شکل گرفته است. ارجمند تصریح کرد: «تصور برخی این است که من پس از اعتراضات پاییز ۱۴۰۱ از کشور خارج شدم، اما در واقع من در دوران شیوع کرونا به خارج از کشور رفتم.»
وی همچنین به وضعیت اقامت خود و خانوادهاش اشاره کرد و افزود: «من در سال ۲۰۱۵ گرینکارت گرفتم و همسرم هم از سال ۲۰۰۹ شهروند آمریکا است. فرزندم، جانیار، نیز در آمریکا متولد شد و ما پس از آن به ایران بازگشتیم تا او مدرسهاش را در ایران شروع کند. جانیار سال اول ابتدایی را در ایران گذراند.»
نقش آلودگی هوا در تصمیمگیری
یکی از نکات مهمی که ارجمند در صحبتهای خود به آن اشاره کرد، وضعیت سلامتی فرزندش بود. او گفت: «فکر به مهاجرت از جایی آغاز شد که جانیار به دلیل ابتلا به آسم قادر به تحمل آلودگی هوا در ایران نبود. این مسئله باعث شد که او ۱۳ روز در بیمارستان بستری شود. آن دوران برای ما جرقهای شد تا به فکر مهاجرت جدی باشیم.»
برنامهریزی برای سفرهای مداوم میان ایران و آمریکا
برزو ارجمند در ادامه صحبتهایش به برنامهریزی اولیه خود اشاره کرد و گفت: «در ابتدا تصمیم داشتم برنامه زندگیام را به طریقی تنظیم کنم که سالی شش یا هفت ماه را در ایران بگذرانم و پنج یا شش ماه را در آمریکا. سال اول هم این برنامه به خوبی پیش رفت و من نه ماه در آمریکا بودم و حتی یکی از قراردادهایم را با تهیهکنندهای عزیز در اینجا بستم. سپس سه ماه به ایران بازگشتم و بعد مجدداً به آمریکا رفتم.»
این هنرمند همچنین درباره تحولات اجتماعی و اعتراضات پاییز ۱۴۰۱ صحبت کرد و افزود: «با دیدن این تحولات با خودم فکر کردم، آیا باز هم نباید واکنشی نشان دهم یا هیچ اقدامی انجام دهم؟ در نهایت به این نتیجه رسیدم که از تصمیمم پشیمان نیستم.»
