درمان انسداد لوله های رحم، جراحی لازم است؟
اختلالات لوله‌ای حدود ۲۵% تا ۵۰% از علل ناباروری زنان را به خود اختصاص می‌دهد. آسیبهای لوله‌ای معمولاً بدنبال عفونتهای لگنی و یا به علل ناشناخته بوجود می‌آیند.
هر یک از لوله‌های فالوپ (لوله رحم) از یکی از گوشه‌های رحم به سمت خارج کشیده شده و مسیر عبوری تخمک از تخمدان به طرف‌رحم را تشکیل می‌دهد.این لوله‌ها نقش حیاتی را در باروری یک زن ایفا می‌کنند. هر کدام از لوله‌های رحم حدود ۱۰ سانتیمتر طول داشته و انتهای خارجی آن به شکل شیپور است. این قسمت شیپوری‌شکل از زوائدی درست شده که فیمبریا خوانده می‌شود. این فیمبریاها پس از آزادشدن تخمک از تخمدان به تخمک چسبیده و آن را بداخل لوله رحم هدایت می‌کنند. لوله‌رحم دارای یک ساختمان عضلانی خاصی است که بطور هماهنگ منقبض شده و قابلیت جابجا شدن را دارند. تخمک و اسپرم در نیمه خارجی لوله یعنی در ناحیه آمپول به یکدیگر می‌رسند. پدیده لقاح در این محل اتفاق افتاده و پس از آن تخمک بارور شده که حالا "جنین" نامیده می‌شود به حرکت خود به طرف رحم ادامه خواهد داد. انتهای رحمی، لوله فالوپ "ایسم" نامیده می‌شود و همانند یک دریچه عمل می‌کند. بطوریکه حدوداً تا ۴ تا ۶ روز پس از تخمک‌گذاری یعنی زمانی‌که جنین می‌بایستی در دیواره رحم لانه‌گزینی کند، از ورود آن به داخل رحم جلوگیری می‌کند. لوله از ساختمان پیچیده‌ای
برخوردار بوده و برخلاف یک پیپ معمولی جدار داخلی آن چینهایی دارد و از یکسری زوائد موئی‌شکل به نام مژک پوشیده شده که با حرکت خود تخمک و جنین را در طول لوله به طرف رحم به جلو می‌راند. جدار داخلی لوله علاوه بر اعمال فوق مایعی را ترشح می‌کند که تخمک و جنین در ضمن عبور از لوله از آن تغذیه می‌کنند.
آسیبهای لوله‌ای معمولاً بدنبال عفونتهای لگنی و یا به علل ناشناخته بوجود می‌آیند که بیماریهای منتقله جنسی، اندومتریوز شدید و عفونتهایی که متعاقب زایمان به وجود می آیند، برخی از آنها محسوب می شوند.
بیماریهای لوله
حدود ۲۵% تا ۵۰% از علل ناباروری زنان را اختلالات لوله‌ای بخود اختصاص می‌دهد. آسیبهای لوله‌ای معمولاً بدنبال عفونتهای لگنی و یا به علل ناشناخته بوجود می‌آیند. با وجود این برخی از علل عفونتهای لگنی عبارتند از:
-بیماریهای منتقله جنسی مثل سوزاک و کلامیدیا.
-عفونتهایی که متعاقب زایمان، سقط ، ختم انتخابی حاملگی (سقط‌درمانی) و IUDبوجود می‌آیند.
-عفونت لگنی پس از اعمال جراحی که برای درمان آپاندیس‌سوراخ شده و کیست‌های تخمدان بکار می‌رود.
-اندومتریوز شدید.
-سل.
علاوه بر انسداد لوله‌ها، هر نوع بیماری التهابی لگن هم می‌تواند نوارهایی از بافت چسبنده را بوجود آورد که بواسطه تغییر موقعیت لوله‌ها عملکرد آن را تغییر می‌دهند.
سل لگنی یکی از شایعترین صدمات لوله‌ای در جنوب‌شرقی و شرق ایران است. این بیماری معمولاً به حالت نهفته است و اغلب زنانی که به سل لگنی مبتلا هستند هیچ آگاهی از آن ندارند. عامل بیماری سل از طریق جریان خون از ریه‌ها به لوله رحمی رسیده و صدمات غیر قابل برگشتی را در آن بوجود می‌آورند.
آزمایشات لازم :
از آنجا که عفونت با کلامیدیا از شایعترین عفونتهای دستگاه تناسلی است و موجب گرفتگی و انسداد لوله های رحمی می شود، اندازه گیری آنتی بادی ضد کلامیدیا در این بیماران نابارور توصیه می شود . وجود آنتی بادی نشان می دهد که این زنان در گذشته با این بیماری درتماس بوده اند و احتمال درگیری لوله‌ها در آنها زیاد است.
نحوه تشخیص بیماریهای لوله
آزمایشات مختلفی برای ارزیابی باز بودن لوله‌های رحمی دردسترس قرار دارد. ساده‌ترین و قدیمی‌ترین آزمایش در مورد باز بودن لوله‌ها، تست روبین است. در این روش به کمک دستگاههای مخصوص یا با استفاده از یک سرنگ خاصی گاز را با فشار از طریق دهانه رحم به داخل رحم و لوله‌ها وارد می‌کنند و عبور آن از لوله‌ها را بررسی می‌کنند. باز بودن لوله‌ها بر اساس فشاری که دستگاه فشارسنج نشان می‌دهد مشخص می‌گردد. همچنین پزشک با قرار دادن یک گوشی در قسمت تحتانی شکم و شنیدن صدای خروج هوا از انتهای لوله رحم متوجه می‌شود که لوله‌ها باز است. این روش بعلت غیرقابل اعتماد بودن امروزه کاربرد چندانی ندارد.هیستروسالپنگوگرام (HSG) نوعی عکسبرداری مخصوص با اشعه x از رحم و لوله‌های آن است. HSG را پس از قطع خونریزی قاعدگی یعنی‌در روزهای ۶ تا ۷ قاعدگی و هنگامی که هنوز جدار داخلی آن نازک است انجام می‌دهند. این عمل معمولاً در کلینیکهای رادیولوژی قابل‌اجرا خواهد بود. بسیاری از پزشکان قبل از انجام هیستروسالپنگوگرام، آنتی‌بیوتیک و مسکن را برای بیماران خود تجویز می‌کنند. پس از قرارگرفتن بیمار روی تخت رادیولوژی پزشک
وسیله مخصوص این کار را که کانولای سرویکس نام دارد در داخل مجرای دهانه رحم قرار می‌دهد. این وسیله فلزی است ولی اخیراً نوع یکبار مصرف و پلاستیکی آن هم به بازار عرضه شده است.در مرحله بعد یک ماده حساس به اشعه (مایعی که نسبت به اشعه xقابل رؤیت می‌شود) بداخل حفره رحم تزریق می‌شود. این کار بطورمداوم و با فشار کم در ضمن مشاهده رحم با دستگاه خاص بایستی انجام گیرد. با گرفتن تصاویر مختلف می‌توان عبور ماده رنگی به داخل حفره‌رحم و سپس لوله‌ها و از آنجا به شکم را مشاهده کرد. کلیشه رادیوگرافی‌گرفته شده جزء مدارک همیشگی بیمار قرار خواهد گرفت.برای یک گزارش مطلوب باید ۳ کلیشه درضمن هیستروسالپنگوگرافی‌تهیه شود. این کلیشه‌ها شامل یک عکس در مراحل اول برای بررسی‌حفره رحم، و همچنین یک فیلم تأخیری برای اطمینان از جابجایی مایع خارج شده از لوله در داخل شکم و لگن است.یک HSGچگونگی قسمت داخلی دستگاه تولیدمثل را نشان می‌دهد. در یک هیستروسالپنگوگرام طبیعی حفره رحم به شکل یک مثلث سفیدرنگ در زمینه سیاه فیلم مشاهده می‌گردد. از آنجا ماده رنگی به داخل لوله‌های رحمی رفته و به صورت دو خط طویل سفیدرنگ در هر طرف رحم نمایان می‌شود. در
مواقعی که ماده رنگی از لوله باز به‌داخل شکم می‌ریزد شکل پخش شدن دود در هوا را بخود می‌گیرد.بیشترین و شایعترین اشکال HSG اختلالات لوله‌ای است. اگر لوله‌ها در ناحیه ابتدایی (گوشه رحم) مسدود باشد ماده رنگی نمی‌تواند وارد لوله‌ها شده و در نتیجه نمی‌توان آنها را مشاهده کرد. اگر انتهای فیمبریایی لوله بسته باشد، لوله از ماده رنگی پر شده و متورّم می‌گردد. در برخی موارد ضایعات داخلی حفره رحم مثل پولیپ، میوم ، چسبندگی یا دیواره را می‌توان در HSG بصورت یک فاصله یا نقص در پر شدگی مشاهده کرد.
همانند دیگر تستها، HSG هم ممکن است نتایج نادرستی را بدست دهد. مثلاً ممکن است گوشه رحم دچار انقباض و گرفتگی عضلانی شده و ماده رنگی نتواند بداخل لوله‌ها وارد شود. در چنین مواقعی نتیجه به اشتباه بصورت لوله مسدود تفسیر می‌شود در حالیکه لوله‌ها باز هستند.در صورتی که انتهای فیمبریای لوله مسدود باشد تحت عنوان هیدروسالپنکس نامیده می‌شود. از طرف دیگر، ممکن است تزریق ماده‌رنگی با فشار زیاد باعث پارگی کوچکی در دیواره هیدروسالپنکس‌گردد، زیرا در برخی موارد دیواره هیدروسالپنکس بسیار نازک است. دراین صورت ماده رنگی وارد شکم شده و به غلط تصور می‌شود که لوله‌های رحمی باز است ولی واقعیت امر این است که لوله‌ها کاملاً مسدود است.علیرغم اطلاعات زیادی که به کمک HSG از چگونگی باز یا بسته بودن لوله‌های رحمی می‌توان بدست آورد، این روش اطلاعات زیادی را در مورد ساختار خارجی لوله‌ها و وجود چسبندگیهای دور لوله در اختیار پزشک قرار نمی‌دهد. در مواقعی که ماده خارج شده از لوله بصورت توده‌های کوچک تجمع پیدا کند، بایستی به وجود چسبندگی در اطراف لوله مشکوک شد ولی نمی‌توان آن را تأیید کرد.HSG ممکن است با درد همراه باشد و بسیاری از
زنان درد شدیدی را هنگام تزریق ماده رنگی بداخل رحم خود تجربه کرده‌اند. شما باید از قبل انتظار این حالت را داشته باشید و قبل از شروع هیستروسالپنگوگرافی از یک مسکن خوراکی استفاده کنید.در مواقعی که دهانه رحم خیلی تنگ یا خیلی گشاد است پزشک با اشکالاتی در ضمن گرفتن عکس و یا تزریق مایع رنگی مواجه می‌شود و به همین علت بهتر است که در هنگام تهیه HSG یک متخصص زنان برای کمک به رادیولوژیست حضور داشته باشد. بسیاری از متخصصین زنان هیستروسالپنگوگرافی را خودشان انجام می‌دهند.مهمترین عارضه‌ای که در HSG دیده می‌شود انتقال عفونت تشخیص داده نشده از دهانه رحم به داخل لوله‌ها است. با وجود اینکه این عارضه از شیوع چندانی برخوردار نیست ولی عده‌ای از پزشکان تجویز آنتی‌بیوتیک قبل از هیستروسالپنگوگرافی را توصیه می‌کنند.در صورتیکه لوله‌های رحمی در هیستروسالپنگوگرافی انجام شده مسدود باشد، بهتر است برای تأیید این تشخیص لاپاراسکوپی انجام شود.
محدودیتهای HSG و لاپاراسکوپی
اشکالی که در HSG و لاپاراسکوپی به چشم می‌خورد این است که فقط در مورد باز یا بسته بودن لوله‌های رحم کاربرد دارد. گرچه یک لوله بسته هیچ کارایی ندارد ولی نمی‌توان گفت که لوله‌ای که باز است دارای چه عملکردی است. بخاطر داشته باشید که باز بودن لوله‌های رحمی به‌هیچ وجه نشانه عملکرد خوب آن نیست!محدودیت دیگر این دو روش این است که هیچ اطلاعی در مورد اینکه چرا لوله‌ها بسته شده است در اختیار جراح قرار نمی‌دهد. با این‌وجود در برخی موارد می‌توان علائم دیگر مثل وجود توده‌های مشخص و سل را در شکم در حین لاپاراسکوپی مشاهده نمود.
پیشرفتهای اخیر در تشخیص ضایعات لوله
روشهای تحت هدایت فلوروسکوپی:
با استفاده از تکنیک و وسایل مخصوص آنژیوگرافی عروق کرونر قلب، رادیولوژیست کاتترهای مخصوص را تحت هدایت فلوروسکوپی و اشعه x داخل هر یک از لوله‌های رحمی می‌کنند. این روش را سالپنگوگرافی انتخابی می‌نامند که امکان مشاهده بهتر هر یک از لوله‌ها را فراهم می‌آورد. روش فوق این امکان را به رادیولوژیست می‌دهد تا در برخی شرایط انسداد گوشه رحمی لوله فالوپ را که معمولاً بعلت وجود لخته است، با کانولاسیون لوله برطرف کنند.
سونوسالپنگوگرافی:
تحت هدایت سونوگرافی و با تسهیلات سونوگرافی داپلر متخصص زنان و زایمان مایع را از طریق دهانه رحم بداخل لوله رحمی تزریق کرده و جریان مایع از لوله به داخل شکم را روی صفحه سونوگرافی مشاهده می‌کند. این آزمایش ساده‌ای است که یک پزشک متخصص زنان و زایمان می‌تواند به راحتی انجام دهد و در صورت طبیعی بودن لوله‌ها بر اساس آن تصمیم‌گیری نماید. این آزمایش در صورت مثبت بودن قابل اطمینان است.
توبوسکوپی:
جراح در حین لاپاراسکوپی یک تلسکوپ نازک را از طریق انتهای فیمبریای لوله به داخل لوله رحمی وارد کرده و پوشش داخلی آن را از نظر سلامت بررسی می‌کنند.
فالوپوسکوپی:
این روش بسیار پیشرفتهای است که توسط دکترجان کِرین استرالیایی توضیح داده شده است. در این روش یک لوله فیبروپتیک قابل انعطاف خیلی نازک را از طریق دهانه رحم و رحم به داخل لوله رحمی هدایت کرده و امکان بررسی و مشاهده جدار داخلی لوله رحم را در تمام طول آن فراهم می‌آورد، در حالیکه چنین امکاناتی قبلاً میسر نبوده است. بدین طریق می‌توان اطلاعات دقیقی را از وسعت تخریب لوله‌ای و میزان موفقیت حاصل از ترمیم آن بدست آورد.
اعمال جراحی
پزشک پس از ارزیابی میزان تخریب و محل آن می‌تواند در مورد نحوه درمان و چگونگی انجام آن تصمیم‌گیری نماید. اولین روش انتخابی اعمال جراحی ترمیمی می‌باشد. بهرحال، در مواردی که امکان موفقیت بسیار ضعیف است مثل انسداد لوله در اثر بیماری سل، تخریب شدید لوله‌ها و یا اینکه لوله‌ها در چندین محل متعدد، مسدود گردیده جراحی ترمیمی لوله نقش چندانی ندارد و بدین جهت توصیه نمی‌شود. ارجاع مستقیم این بیماران جهت انجام IVF ارجح است.میزان موفقیت اعمال جراحی بستگی به شدت تخریب لوله‌های رحمی دارد. در صورتیکه عفونت لگنی قبلی باعث تغییر شکل لوله رحمی گردد جدار داخلی لوله هم دستخوش صدمات غیرقابل برگشتی می‌گردد. گرچه در برخی از موارد با اعمال جراحی مختلف می‌توان لوله‌های رحمی را باز کرد ولی بایستی ذکر گردد که هدف اصلی از انجام عمل جراحی حصول حاملگی است نه باز شدن لوله‌ها. یک لوله دارای عملکرد، می‌بایستی قادر باشد تا تخمک را بگیرد و به داخل رحم منتقل‌کند. متأسفانه، با عمل جراحی نمی‌توان آسیب و صدمات جدار داخلی لوله را برطرف کرده و اصلاح نمود.اگر فقط یک لوله مسدود شده باشد چه اتفاقی می‌افتد؟ پاسخ این است که وجود یک لوله
سالم برای حصول حاملگی کافی است و در چنین شرایطی عمل جراحی ترمیمی توصیه نمی‌شود. مسلماً شانس حاملگی در این بیماران نصف زنان سالم است و برای دستیابی به حاملگی مشابه می‌بایست ۲ برابر زمان صرف شود.
جراحی میکروسکوپی لوله
جراحی میکروسکوپی نیاز به رعایت برخی از تکنیکهای جراحی دارد که عبارت است از:
-استفاده از یک میکروسکوپ به منظور بزرگنمایی بیشتر
-اجتناب از صدمات غیرضروری به بافتها
-استفاده از وسایل جراحی مناسب
-استفاده از نخهای بخیه نازک و اطمینان از بخیه و گره زده شده
-نگهداری بافتها با مراقبت خیلی زیاد به منظور کاهش هرچه بیشتر صدمات بافتی
-اطمینان از اینکه هیچ محل خون‌دهنده‌ای وجود ندارد و هیچ لخته خونی در آنجا باقی نمانده است زیرا باعث تشکیل چسبندگیها و بافتهای نابجا پس از جراحی می‌شود.اعمال جراحی میکروسکوپی بستگی به میزان تخریب و صدمات لگنی بین ۱ تا ۴ ساعت بطول انجامیده و معمولاً تحت بیهوشی عمومی یا نخاعی انجام می‌شود. معمولاً از یک برش پوستی عرضی در زیر شکم استفاده می‌شود. مدت بستری بیمار در بیمارستان بین ۳ تا ۷ روز متغیر است. جراحی میکروسکوپی مخارج و هزینه زیادی را به خود اختصاص می‌دهد. در برخی موارد به منظور ارزیابی میزان چسبندگی و اطمینان از باز بودن لوله‌ها «لاپاراسکوپی کنترل یا بار دوم» را یک هفته پس ازعمل جراحی درخواست می‌کنند تا هرگونه چسبندگی کوچک و خفیف را هم از بین ببرند.
صدمات قسمت ابتدایی لوله
انسداد قسمت ابتدایی لوله رحم را «انسداد گوشه‌ای» می‌نامند. در سالهای گذشته برای ترمیم این عارضه از پیوند مجدد لوله در گوشه رحم‌کمک گرفته می‌شد که میزان موفقیت کمی را بدنبال داشت. بهرحال، با در دسترس قرار گرفتن عمل جراحی میکروسکوپی امکان مشاهده انتهای‌بسیار نازک لوله و اتصال هر دو لبه لوله به هم میسّر گردیده است. درصورتیکه عملکرد قسمتهای دیگر لوله خوب باشد میزان حاملگی‌حاصل حدود ۵۰% خواهد بود.پزشکان با تجربه با یکسری از بیماران که بعلت وجود لخته‌ها و ذرات زائد در قسمت خیلی نازک گوشه رحم، لوله آنها مسدود گردیده مواجه بوده‌اند.روشهای غیرجراحی جدیدتری هم برای درمان این عارضه ابداع‌گردیده است. یکی از این روشها عبور یک سیم راهنمای نازک یا یک بالون نازک به قسمت انتهایی لوله از طریق رحم است. بدین طریق لخته‌ها و مواد زائد از داخل لوله برداشته شده و لوله باز می‌شود. این روش را تحت عنوان «توبوپلاستی با بالون» یا «کانالیزاسیون مجدد قسمت‌گوشه رحم» می‌نامند و اینکار را می‌توان تحت هدایت سونوگرافی، هیستروسکوپی یا فلوروسکوپی انجام داد. این یک روش بسیار پیشرفته است که مانع از انجام اعمال جراحی بزرگ در
بیماران شده و با میزان‌حاملگی بسیار عالی همراه است.
سالپنگولیز
در عمل سالپنگولیز چسبندگیهای اطراف لوله‌های رحم آزاد می‌شود. زمانی که هیچگونه آسیبی وجود نداشته باشد میزان موفقیت‌حدود ۶۵% خواهد بود.
پیوند مجدد لوله
عمل جراحی پیوند مجدد لوله‌ها انواع مختلفی دارد که در طی آن‌قسمت آسیب دیده لوله برداشته شده و دو انتهای سالم لوله مجدداً به هممتصل می‌گردد. میزان موفقیت این روش بین ۲۰ـ۵۰% متغیر است. احتمال موفقیت در مواقعی که اختلال در قسمت میانی لوله باشد بیشتراست.
صدمات قسمت انتهایی لوله
گاهی اوقات لوله‌های رحمی شدیداً آسیب دیده و هیدروسالپنکس را بوجود می‌آورند. در این مواقع فیمبریا ضخیم شده و به یکدیگر چسبیده و باعث انسداد لوله‌ها می‌شوند. در چنین شرایطی با کمک عمل‌جراحی نئوسالپنگوستومی جراح یک سوراخ در روی لوله ایجاد کرده و هیدروسالپنکس را باز می‌کند. با وجود اینکه این روش از نظر تکنیکی ساده است ولی با میزان موفقیت بسیار کمی (حدود ۲۰%) همراه است زیرا بندرت می‌توان عملکرد فیزیولوژیک و طبیعی فیمبریا را به حالت عادی برگرداند.در صورتیکه شدت تخریب لوله و صدمات آن کمتر باشد مثلاً فقط آگلوتیناسیون فیمبریا (چسبندگی فیمبریا به یکدیگر) و یا فیموزیس(لوله تنگ و باریک شده ولی باز است) وجود داشته باشد، روشها و اعمال جراحی با موفقیت بیشتری همراه بوده و میزان حاملگی آن حدود۵۰% خواهد بود.خطر بروز حاملگی خارج رحمی پس از اعمال جراحی لوله افزایش می‌یابد. گرچه ممکن است ظاهر لوله فالوپ به حالت عادی برگردد ولی از آنجایی که جدار و پوشش داخلی آن از بین رفته است، جنین نمی‌تواند در داخل لوله حرکت کند. به همین علت است که در افرادی که تحت عمل ترمیمی لوله قرار گرفته‌اند بایستی هرچه زودتر تشخیص حاملگی داده
شود تا در صورت وجود حاملگی خارج رحمی اقدام لازم بعمل آید.زمانی فرد بیشترین شانس حاملگی را خواهد داشت که عمل‌جراحی برای بار اول انجام شده باشد و به همین علت بایستی بیمار را به مرکز تخصصی ارجاع داد. شانس موفقیت به وسعت آسیب وارده و مهارت جراح بستگی دارد. بیشترین احتمال حاملگی در چند ماه اول پس از جراحی است و بیشتر بیمارانی که تمایل به حاملگی دارند در این‌فاصله حامله خواهند شد. عده‌ای از پزشکان معتقدند که با تحریک تخمک‌گذاری و یا تلقیح اسپرم به داخل رحم (IUI) پس از عمل جراحی لوله شانس حاملگی به حداکثر میزان خود خواهد رسید.
اگر بیمار در عرض یکسال پس از جراحی حامله نشود آنگاه انجام لاپاراسکوپی و یا HSG به منظور تعیین باز یا بسته بودن لوله‌های رحم پیشنهاد می‌شود.اگر اولین عمل جراحی ناموفق باشد احتمال حاملگی بدنبال عمل‌جراحی مجدّد به میزان فاحشی کاهش می‌یابد و بهتر است این بیماران کاندید IVF شوند.در آینده امکان پیوند لوله فراهم خواهد شد و همچنین ممکن است‌که علوم پزشکی تا آنجا پیشرفت کند که لوله‌های رحمی مصنوعی ساخته شده و جایگزین لوله‌های آسیب‌دیده و خراب گردد؟!
جراحی به طریقه لاپاراسکوپی برای ترمیم لوله
با پیشرفتهای چشمگیری که در لاپاراسکوپی بوجود آمده است می‌توان لوله‌های خراب شده را از طریق لاپاراسکوپ جراحی نموده و از انجام یک عمل جراحی بزرگ در بیمار اجتناب کرد. به کمک لیزر یا کوتر و همچنین با استفاده از بخیه می‌توان لوله مبتلا به هیدروسالپنکس را باز کرد و حتی می‌توان لوله‌هایی را که به علت اعمال جراحی قبلی دچار عارضه شده‌اند و چسبندگی پیدا کرده‌اند آزاد کرد.
برگرداندن عقیم‌سازی
یکی از روشهای تنظیم خانواده در زنان عقیم‌سازی به روش بستن لوله‌هاست که امروزه به طریقه لاپاراسکوپی انجام می‌شود. هدف از عمل جراحی فوق بستن لوله‌ها و جلوگیری از تماس اسپرم و تخمک با یکدیگر است.
چرا برخی از زنان متقاضی باز کردن لوله‌های رحمی خود هستند؟
عده زیادی از مردم از اینکه لوله‌های خود را بسته‌اند احساس رضایت می‌کنند. برعکس عده‌ای از زنان پس از آن بسیار ناراحت بوده و حاضرند هر کاری را انجام دهند که مجدداً لوله‌های آنها باز شود. شایعترین علت آن هم مرگ یکی از فرزندان و یا ازدواج مجدد بیماران است که آرزو می‌کنند از شوهر فعلی هم فرزندی داشته باشند.
چه اقدامی می‌شود انجام داد؟
در مواقعی که طول کافی از لوله حتی فقط در یک طرف باقی مانده‌باشد، امکان جراحی میکروسکوپی جهت اتصال لوله‌ها به هم وجود خواهد داشت. در حقیقت هرچه طول بیشتری از لوله سالم باشد احتمال حاملگی بیشتر خواهد بود. بنابراین، بیمارانی که لوله رحمی آنها از راه‌لاپاراسکوپی و با استفاده از حلقه‌های مخصوص یا کلیپس بسته شده است از شانس عالی برای حاملگی پس از عمل جراحی میکروسکوپی برخوردار می‌باشند زیرا در این روشها احتمال آسیب به لوله بسیار کم است.پس از بررسی و مطالعه شرح عمل جراحی قبلی بیمار، بهتر است قبل از عمل جراحی اصلی یک لاپاراسکوپی به منظور ارزیابی وضعیت لوله‌های رحمی انجام شود. اگر لوله بیمار از وضعیت خوبی برخوردار باشد آنگاه می‌توان عمل جراحی میکروسکوپی را انجام داد و میزان حاملگی در آن صورت بیش از ۷۵% خواهد بود. اگر هر دو لوله بیمار بطورکامل برداشته شده باشد یا اگر لوله‌ها به میزان زیادی تخریب شده باشد آنگاه تنها روشی که شانس حاملگی را بدنبال دارد روش IVF خواهد بود. لوله رحم یا لوله فالوپ بخشی از دستگاه تناسلی زنانه‌است. این عضو دو لوله ساده‌است که در دو طرف انتهای فوقانی رحم
قرار دارند. انتهای این لوله از طرف تخمدان باز است ... دکتر بن مول، استاد مدرسه پزشکی دانشگاه آدلاید استرالیا گفت:" در قرن گذشته نرخ بارداری زنان نابارور که لوله های فالوپ شان با استفاده از آب و روغن باز شده افزایش یافته است. او افزود:" تا کنون مشخص نشده، محلول استفاده شده برای باز کردن لوله های فالوپ تاثیری بر باردار شدن زنان داشته است یا نه، اما نتایج پژوهش های ما نشان می دهند تکنیکی قدیمی هم اکنون نیز جایگاه مهمی در دنیای پزشکی دارد.
" این مطالعه بر روی بیش از هزار و ۱۰۰ زنی که ناباروری شان با استفاده از روغن خشخاش و آب درمان شده انجام گرفته و مشخص شده آمار بارداری زنانی که از آب و زوغن خشخاش استفاده کرده اند به ترتیب ۲۹ و ۴۰ درصد است. استاد مدرسه پزشکی دانشگاه آدلاید گفت:" افزایش نرخ بارداری زنانی که با استفاده از روغن خشخاش و آب درمان شده اند به اندازه ای بالا است که امیدواری های تازه ای برای زوجین ناباروری که قصد نداشتند از لقاح مصنوعی استفاده کنند ایجاد کرده است. البته برای استفاده گسترده از این روش درمان ناباروری قدیمی به تحقیقات بیشتری نیاز است تا عوارض جانبی استفاده از این روش به درستی مشخص شود. " پروفسور ادوارد تومر، استاد مدرسه پزشکی دانشگاه هاروارد و متخصص برجسته ناباروری گفت:" استفاده از روش قدیمی درمان ناباروری در کلینیک ناباروری دانشگاه هاروراد در حال اجرا است. اندام های تناسلی بیماران دائما در حال کنترل است تا علاوه بر پیشگیری از بروز عوارض جانبی بررسی های بیشتر نیز بر روی این روش درمانی انجام گیرد." او افزود:" عارضه جانبی که تاکنون بروز کرده درد لگن است که با تجویز داروهای ضد درد کنترل و از
میان می رود. برخی از بیماران نیز با خون ریزی واژنی دست و پنجه نرم می کنند. در موارد نادر نیز، عفونت لگن ، تب و واکنش حساسیت زا گزارش شده است. "
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼