حفظ باروری در بیماران سرطانی، چالش برانگیز است

یکی از قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های بهبود عاطفی در بازماندگان سرطانی، علاوه بر ظاهر و قابلیت اشتغال، این است که آیا به اندازه کافی سالم به‌نظر می‌رسند که یک والد خوب باشند.

والد شدن می‌تواند تحقق یک زندگی شاد و عادی را نشان دهد. بازماندگان سرطان اغلب ترس دارند که تاریخچه سرطان یا درمان آن بر فرزندانشان پس از درمان سرطان تأثیری نامطلوب داشته باشد مثلاً آنها را در معرض خطر بدخیمی، ناهنجاری‌های مادرزادی یا اختلال رشد وتکامل قرار دهد. آنها همچنین درمورد خطر ابتلا به سرطان مجدد، ناباروری، سقط جنین و دستیابی به بارداری موفق نگران هستند. با‌وجود نگرانی در مورد باروری و سلامت فرزندان آینده، بررسی‌های بازماندگان سرطان حتی در کشورهای پیشرفته نشان می‌دهد که بیماران سرطانی مشاوره لازم را جهت باروری بعد از درمان، حتی در کشورهای پیشرفته نمی‌گیرند. آموزش بیمار در مورد عملکرد تولید مثل در آینده، جزء مهم مراقبت از افراد مبتلا به سرطان است.

خطر ناباروری در بین بازماندگان سرطان - ناباروری در بازماندگان سرطان می‌تواند ناشی از آسیب به محور هیپوتالاموس-هیپوفیز گناد و همچنین آسیب به ارگان‌های دستگاه تولید مثل باشد. داروهای سیتوتوکسیک، پرتودرمانی، جراحی و روند بیماری به تنهایی می‌تواند موجب ناباروری شود که ممکن است موقت یا دائمی باشد. میزان خطر بستگی به عوامل متعددی دارد از جمله:

نوع و مرحله سرطان/ دسته دارویی و دوز تجمعی دارو/ منطقه تابش، تعداد دوره‌های درمان و دوز تجمعی پرتوها/ میزان درمان جراحی/ سن (مثلاً قبل از بلوغ، پس از بلوغ، در نزدیکی دوره یائسگی)/ جنسیت/ عوامل ژنتیکی/ کم کاری تیروئید پس از درمان

پیشگیری قبل از درمان برای حفظ باروری - در هر دو جنس، محافظت از گناد در برابر پرتودرمانی و محدود کردن میزان جراحی، در صورت امکان، می‌تواند به حفظ باروری کمک کند.

چندین روش اضافی برای حفظ باروری در زنان مورد مطالعه قرار گرفته است. فریز نگهداشتن جنین‌ها یا تخمک‌ها یک رویکرد اثبات شده است، در حالی که نگهداری بافت تخمدان فریز شده دردست مطالعه است. در برخی موارد، عملکرد تخمدان را می‌توان با انتقال بافت تخمدان به محل دورتر از محل رادیوتراپی حفظ کرد. پیوند قسمتی از بافت تخمدان به یک عضو دیگردربدن در دست تحقیق است.

رویکرد اولیه برای حفظ باروری در مردان، فریز شدن اسپرم است.

ارزیابی پتانسیل باروری پس از درمان سرطان

چالش برانگیز است زیرا باروری ممکن است موقتا مختل شده باشد. اینکه ناباروری موقت یا دائمی است و مدت زمان ناباروری موقت را نمی‌توان پیش‌بینی کرد. علاوه بر این، حضورعملکرد غددجنسی(gonads )برای اینکه بارداری رخ دهد قابل اعتماد نیست.

زنان پیش از یائسگی که دارای آمنوره یا چرخه قاعدگی نامنظم هستند باید برای نارسایی زودرس تخمدان مورد ارزیابی قرار گیرند. تظاهرات بالینی مشابه مواردی است که در زنان مبتلا به نارسایی خودبخودی تخمدان وجود دارد. با این حال، در زنان جوان مبتلا به آمنوره(عدم ایجاد قاعدگی) پس از شیمی درمانی، تشخیص نارسایی زودرس تخمدان می‌تواند مشکل باشد زیرا اختلال تخمدان ممکن است دائمی نباشد.