پارگی رحم در زایمان، خطراتش برای مادر و جنین

در طول زایمان، بر اثر حرکت جنین در کانال زایمان، فشار ایجاد می‌شود. این فشار می‌تواند منجر به پارگی رحم مادران شود. اغلب این پارگی در محل زخم سزارین زایمان قبلی روی می‌دهد. هنگامی که یک پارگی در رحم ایجاد می‌شود، محتویات رحم از جمله جنین ممکن است وارد شکم مادر شود.

پارگی رحم چگونه تشخیص داده می‌شود و چه خطراتی دارد؟
پارگی رحم به طور ناگهانی اتفاق می‌افتد و ممکن است تشخیص آن دشوار باشد، زیرا علائم اغلب نامشخص هستند. اگر پزشکان به پارگی رحم مشکوک شوند، به دنبال نشانه‌هایی از ناراحتی و مشکل در جنین، مانند ضربان آهسته قلب، می‌گردند. پزشکان تنها می‌توانند یک تشخیص مجاز در طول جراحی داشته باشند.
پارگی رحم می‌تواند یک عارضه تهدید کننده برای زندگی مادر و جنین باشد. در مادر، پارگی رحم می‌تواند باعث از دست دادن شدید خون و خونریزی شدید شود. این خونریزی مرگبار بر اثر پارگی رحم اگر در بیمارستان باشد، به ندرت اتفاق می‌افتد. پارگی های رحم معمولاً یک نگرانی بزرگ برای سلامتی جنین است. هنگامی که پزشکان پارگی رحم را در یک مادر تشخیص دهند، باید سریعاً نوزاد را از رحم مادر خارج کنند.

خطر پارگی رحم بعد از سزارین
اگر شما در گذشته دو یا بیشتر از دو زایمان از طریق سزارین داشته‌اید، یک متخصص زنان و زایمان باید با شما مشورت کند و برای زایمان یک برنامه‌ ریزی انجام دهد.
اگر شما قصد زایمان طبیعی پس از عمل سزارین قبلی دارید، پزشک شما باید در مورد خطرات و مزایای برنامه ریزی زایمان طبیعی در مقایسه با سزارین دوباره، توضیح دهد. توصیه‌های آنها به شرایط فردی شما بستگی دارد. به طور کلی، پزشک شما باید اطمینان حاصل کند که شما خطرات را درک کرده و شما را به سوی یک برنامه عملی هدایت کند. موضوعات عمومی که پزشک شما باید شما را نسبت به آنها آگاه کند عبارتند از: خطر پارگی رحم، خطرات احتمالی برای سلامتی شما و جنین شما و همچنین احتمال زایمان موفق. مهمتر از همه، پزشک و مراکز بهداشتی شما باید اطمینان حاصل کنند که شما با برنامه ریزی آنها برای زایمان احساس راحتی می‌کنید. هنگامی که برای زایمان و سزارین برنامه‌ریزی می‌کنید، پزشک شما باید خطرات را برای شما توضیح دهد، که شامل موارد زیر هستند:
- یک زایمان طبیعی برنامه ریزی شده بعد از سزارین، خطر پارگی رحم را به میزان ۱ در ۲۰۰ به همراه خواهد داشت.
- یک سزارین برنامه ریزی شده با افزایش خطر افتادن جفت (placenta praevia) و یا رشد غیر طبیعی جفت در دیواره رحم (placenta accrete) و همچنین چسبندگی لگن در بارداری های آینده همراه است.
- تلاش برای زایمان طبیعی پس از سزارین، که به یک سزارین اورژانسی منتهی می‌شود، دارای بیشترین خطر سلامتی برای مادر و جنین است.
پزشک باید به شما توضیح دهد که یک زایمان طبیعی برنامه ریزی شده فقط باید در یک مجموعه پزشکی مجهز مناسب انجام شود. این مجموعه باید دارای سیستم مراقبت و نظارت دائمی در حین زایمان و تجهیزات کامل برای سزارین فوری و اورژانسی و بخش احیا و مراقبت نوزاد باشد.

آیا امکان بارداری بعد از پارگی رحم وجود دارد؟
گزارش های منتشر شده در ۱۰۰ سال گذشته نشان می دهد که اکثر بانوان پس از پاره شدن رحم، در بارداری های بعدی نتیجه مطلوبی دارند. همه مطالعات یک سزارین برنامه ریزی شده را برای این موارد پیشنهاد می کنند.
پارگی رحم یک شکاف است که در ضخامت دیواره رحم ایجاد شده است. بازشدن یک زخم جراحی در رحم، جایی که پرده صفاقی شکمی دست نخورده باقی می ماند، به عنوان یک شکاف نامیده می شود. پارگی رحم معمولا زمانی به وجود می آید که یک بانو تحت یک عمل جراحی نظیر سزارین، برداشتن غده (غده فیبرویید)، یا جراحی متروپلاستی (ترمیم اختلالات رحم) قرار بگیرد.
پارگی رحم رقمی کمتر از یک نفر در ۸۰۰۰ زایمان گزارش شده است. پارگی رحم در ۲/۰ و ۵/۱ در صد از بارداری ها با یک زخم و برش کم عرض قبلی و در ۴ تا ۹ درصد موارد با برش های کلاسیک یا T شکل رخ می دهد.
ضربان قلب غیر طبیعی جنین به ویژه برادی کاردی ( ضربان کند قلب) محکم ترین یافته ها و عوارض مرتبط با پارگی رحم است. گزارش های منتشر شده در ۱۰۰ سال گذشته نشان می دهد که اکثر بانوان مبتلا به پارگی قبلی رحم نتیجه مطلوبی در بارداری های بعدی دارند.
گزارش شده است که میزان عود پارگی رحم بین ۸/۴ تا ۱۹ درصد است و بیشترین میزان عود در بانوان با سابقه سقط جنین (زخم کلاسیک) دیده می شود.
همه مطالعات سزارین برنامه ریزی شده را پیشنهاد می کنند. زایمان بین هفته ۳۷ تا ۳۸ بارداری برای مادران با سابقه پارگی قسمت پایین رحم توصیه می گردد. برای بیماران با سابقه شکاف در قسمت بالایی رحم، نظریه ها با توجه به زمان زایمان متغیر است. برخی از محققان پیشنهاد می کنند که تمام بیماران با سابقه پارگی بخش بالای رحم، در هفته ۳۵ بارداری زایمان را انجام دهند، در حالی که سایر محققان توصیه می کنند که یک هفته قبل از زمانی که در بارداری پیشین زایمان شروع شد در بیمارستان حضور یابند.