علائم درماتیت در کودکان، چیست؟

زمانی که خارش آنقدر شدت پیدا می کند که کودک فقط می‌ خواهد خودش را بخاراند، تاب و تحمل این شرایط برای والدین دشوار می شود. حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از تمام کودکان در سراسر دنیا از نورودرماتیت رنج می برند. نورودرماتیت یک دگرگونی پوستی غیر عفونی است که ۲ تا ۵ درصد از افراد بزرگسال را نیز تحت‌ تاثیر قرار می‌دهد. خبر خوب این که نورودرماتیت در کودکان، با افزایش سن و بزرگ شدن از بین می رود و حتی اگر هنوز هیچ درمانی برای این بیماری شناخته نشده باشد، مراقبت شدید منظم می‌تواند به کاهش علائم پوستی و طولانی کردن مراحل عدم عود این نورودرماتیت در کودکان کمک کند.

مقدمه ای بر نورو درماتیت در کودکان
در نوزادان، کودکان و افراد بزرگسال، علائم نورودرماتیت معمولا با توجه به نواحی آسیب دیده پوست فرق می کنند: در نوزادان اولین علائم پوستی در سن ۲ تا ۳ ماهگی بروز می کنند. علائم نورودرماتیت در کودکان معمولا در ناحیه صورت، گونه ها و پوست سر ظاهر می شود و در این حالت پوست خیلی خشک است و پوسته پوسته ، قرمز و همراه با خارش است. بثورات پوستی در ناحیه پوشک، آتوپیک نیست به این دلیل که پوست در ناحیه پوشک برای ایجاد درماتیت آتوپیک بیش از حد مرطوب است.
زمانی که علائم پوستی در کودکان، در سال های بعدی زندگی یعنی بین دو سالگی و سن بلوغ ایجاد می شوند، معمولا نواحی آرنج ،گودی پشت زانو، گردن، دست ها و مچ پا را تحت تاثیر قرار می دهد. بعد از گذشت مدت زمان طولانی، پوست ناهموار، ضخیم و چرمی به نظر می رسد.

شناخت علائم نورو درماتیت در کودکان
نورودرماتیت که با عنوان اگزمای آتوپیک نیز شناخته می شود، یک بیماری مزمن است،یعنی این که علائم پوستی می توانند به مدت طولانی،دوام داشته باشند. کودکان مبتلا به نورودرماتیت معمولا یک دوره مرحله ای را تجربه می کنند: مرحله بدون عود (بدون علامت) و مرحله حاد (عود) که یک درمیان ایجاد می شوند.

نورو درماتیت در کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟
زمان تشخیص
بین سن 2 سالگی تا سن بلوغ
محل تشخیص
نواحی که معمولا تحت تاثیر این بیماری قرار می گیرند عبارتند از آرنج ها، گودی پشت زانوها،گردن، دست ها، چین خوردگی های باسن و مچ پا .گاهی اوقات در نواحی خاصی مانند پلک ها، پشت دست، لب ها و یا به ندرت در ناحیه دستگاه تناسلی نیز دیده می شوند.
علائم و نشانه ها
پوست خشک و نواحی از پوست که خارش دارند، پوسته پوسته و قرمز هستند. پس از سپری شدن یک دوره طولانی، پوست ناصاف، کلفت و چرم مانند می شود.خارش همچنان ادامه دارد.نورودرماتیت در کودکان

مراحل نورودرماتیت به چه معنی هستند؟
معمولا کودکان آسیب ‌دیده یک پیشرفت مرحله ای را تجربه می‌کنند. مراحل حاد و بدون فشار در فواصل نامنظم، به طور نامتناوب تکرار می شوند.
از ویژگی های بارز مراحل بدون شکست می توان گرایش به سوزش، خشکی ، گاهی ضخیم شدن پوست ، پوسته پوسته شدن و ترک خوردن پوست است. پوست معمولا بسیار خشک می شود و به مراقبت شدید روزانه نیاز دارد.
خارش شدید در نورودرماتیت
مراحل حاد سخت تر است. ویژگی های بارز این مرحله عبارتند از قرمزی، کمی التهاب، پوست عفونی دارای چرک و خارش شدید. در مراحل حاد، والدین به چالش کشیده می شوند چون نگه داشتن کودک از این که خود را نخاراند، سخت است. خاراندن، باعث بدتر شدن نورودرماتیت می شود زیرا ناخن ها به پوست آسیب می رسانند و پوست در معرض باکتری ها قرار می گیرد و ملتهب می شود.
کودکان گاهی با مالش دادن بدن خود بر روی ملافه، فرش و یا سطوح دیگر، خارش بدن خود را کم می کنند که این کار می‌تواند منجر به بروز عفونت ‌های پوستی شود. با این حال، یک درمان موثر با استفاده از دارو وجود دارد مانند استفاده از کورتیزون. مراقبت ‌های شدید روزانه از پوست نیز می‌تواند بسیاری از شرایط نامطلوب را کاهش دهند.

چرخه خارش چیست؟
عود مرحله حاد بیماری معمولا منجر به رواج پوست آتوپیک می شود. این یک چرخه علت و معلولی است و زمانی شروع می شود که کودک نواحی که خارش دارند را می خاراند و در نتیجه پوست آسیب می بیند و باعث بروز اختلال در سد طبیعی پوست می شود. سپس لایه های پوستی یک مکان ایده آل برای رشد باکتری ها می شوند. باکتری ها در پوست تکثیر پیدا کرده و باعث آلودگی پوست می شوند.عفونت منجر به بروز التهاب و خارش می شود و در نتیجه چرخه دوباره شروع می شود. یک درمان ثابت با یک محصول تسکین دهنده پوست که از ایجاد خارش در مراحل اولیه پیشگیری می کند، می تواند به این موضوع کمک کند.

اهمیت سد طبیعی پوست در چیست؟
در اگزمای آتوپیک، سد طبیعی پوست آسیب می بیند. لایه شاخی فاقد عوامل نگهدارنده رطوبت و موارد دیگری است.از جمله:
پوست خشک شده و باعث می شود که مواد آلوده کننده و موادی که باعث حساسیت می شوند، راحت تر به پوست نفوذ کنند.
سلول های ایمنی فعال می شوند که منجر به بروز التهاب می شود.
تحریک فیبرهای عصبی، باعث خارش می شود.

علل و عوامل محرک علل و عوامل محرک بالقوه نورودرماتیت در کودکان
دلایل زیادی وجود دارند که چرا علائم و نشانه های پوستی کودکان مبتلا به نورودرماتیت، بدتر می شوند و یا چرا در عود مجدد بیماری، دوباره پیدا می شوند. کودکانی که تحت تاثیر این بیماری قرار می گیرند، دارای فقدان و کمبود عوامل مرطوب کننده طبیعی (NMF) مانند اسیدهای آمینه و اختلال در متابولیسم لیپیدهای اپیدرمی در پوست هستند که همین موضوع دلیلی است بر خشک بودن و حساسیت زیاد پوست.نورودرماتیت در کودکان

محرک های احتمالی و عوامل محرک نورودرماتیت در کودکان
افراد خویشاوند مبتلا به تب یونجه و آسم
احتمال ابتلای کودکانی که والدین آنها از تب یونجه یا آسم رنج می کشند، زیاد است.
تاثیر محیط بر روی نورودرماتیت در کودکان
کودکانی که در محیط های شهری و با غلظت بالاتری از آلاینده ها و کودکانی که در آب و هوای سرد زندگی می کنند بیشتر احتمال دارد که در معرض نورودرماتیت قرار بگیرند.
آیا جنسیت در بروز نورودرماتیت در کودکان نقش دارد؟
در حقیقت، دختران حساسیت کمتری به نورودرماتیت، در مقایسه با پسران دارند.
سن مادر در زمان تولد
نشان داده شده است که نوزادانی که از مادرانی با سن بالا به دنیا آمده اند، گرایش بیشتری نسبت به نورودرماتیت دارند.
عوامل دیگری که بر نورودرماتیت در کودکان اثر می گذارند
از آنجایی که عوامل محرک از فردی به فرد دیگر متفاوت است، یادداشت کردن عوامل خارجی و تاثیر این عوامل بر روی پوست کودک در یک دفترچه، مفید است. این عوامل می توانند شامل موارد زیر باشند:
موادی که با پوست کودک در تماس هستند مانند نایلون که می تواند باعث تعریق شود و پشم
غذا و نوشیدنی. نمونه های متداولی از محصولات لبنی، آجیل و صدف هستند ( با این وجود شما باید قبل از حذف کردن این مواد غذایی از رژیم غذایی کودک با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که کودک هیچگونه ماده مغذی مهمی را از دست نمی دهد)
حساسیت به موی حیوانات، گرده گیاهان و یا کنه موجود در گرد و غبار
استرس روحی و روانی
مواد شوینده و تمیز کننده
دود سیگار
کمبود خواب که یکی از عوارض جانبی این بیماری است و می‌تواند علائم پوست را بدتر کند.

توصیه ‌های مراقبتی کودک من به نورودرماتیت مبتلا است. چه چیزی می تواند به او کمک کند؟
نکاتی برای والدین
با اینکه هنوز هیچ درمانی برای نورودرماتیت وجود ندارد، ولی مراقبت منظم و شدید پوستی و درمان با داروهایی که با دقت انتخاب شده اند، می‌تواند به کاهش علائم پوستی مثل خشکی، قرمزی، ترک ‌خوردگی و ضخیم شدن پوست، کاهش خارش و خطر عفونت کمک کنند و در نتیجه باعث کاهش تنش عاطفی در کل خانواده شوند. مراقبت از پوست باید به دقت در مرحله بدون عود بیماری انجام گیرد.

مهم ترین ترکیبات در محصولات مراقبت از پوست برای درمان نورودرماتیت عبارتند از
اسید های چرب امگا ۶ که از روغن دانه گل پامچال مغربی و روغن دانه انگور گرفته می شود.این روغن ها سبب احیاء سد دفاعی طبیعی و تقویت پوست می شوند.
Licochalcone A (عصاره گرفته شده از ریشه گیاه شیرین بیان). این یک ماده طبیعی است که باعث تسکین پوست شده و قرمزی پوست را کاهش می‌دهد.

داروهایی برای درمان نورودرماتیت در کودک شما
حمله های حاد نورودرماتیت، معمولا نیاز به درمان با یک داروی موضعی دارند که برای پوست صورت ترجیحا از هیدروکورتیزون استفاده می شود. این دارو در طول دوره ها، بر روی ظاهر پوست اثر می گذارد و به کاهش میزان التهاب و خارش کمک می کند. با این حال، هیچ کاربرد طولانی مدتی میسر نیست. بنابراین بسیاری از والدین به دنبال راه حلی برای استفاده طولانی مدت به منظور کاهش دارو هستند مانند استفاده از کورتیزون.
خواص مراقبتی پوست با استفاده از کرم AtopiControl از یوسرین( Eucerin) می تواند در مراحل حاد، به طور قابل ملاحظه ای بافت پوست را بهبود بخشیده و خارش را کاهش دهد.

کورتیزون چیست و چه اثری در نورودرماتیت در کودکان دارد؟
اسپری ضد خارش Eucerin AtopiControl یک اسپری برای تسکین و ترمیم فوری است که می تواند علاوه بر کرمEucerin AtopiControl به خصوص در زمان مسافرت، استفاده شود. این دارو را می توان برای کودکان بالای سه سال استفاده کرد.

توصیه ها و نکات بهداشتی برای کودکان مبتلا به نورودرماتیت
کودک خود را به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه با آب ولرم بشوئید. از حمام کردن کودک در وان پر از کف اجتناب کنید و از مرطوب کننده و روغن حمام استفاده کنید.
از اسفنج استفاده نکنید، کودک را با حوله ‌های نرم خشک کنید و پوست کودک را با یک لوسیون مرطوب کننده و چرب مالش دهید تا خارش تسکین پیدا کند.
به این نکته توجه داشته باشید که ناخن های کودک را کوتاه کنید تا در هنگام خاراندن ، به پوست خود آسیب نرساند.
بهتر است موهای کودک را کوتاه کنید و یا آنها را بالای سر ببندید.
در درجه اول ، لباس پنبه ای نرم و گشاد باید پوشیده شود. عرق کردن می تواند باعث احساس سوزش، قرمزی و خارش شود.
اتیکت های لباس ‌ها را جدا کنید.
از مواد شوینده کمتر استفاده کنید و از نرم‌کننده پارچه یا مواد ضد عفونی‌کننده استفاده نکنید و قبل از خشک کردن، خوب آبکشی کنید.

در مدرسه
به مربیان یا معلمان،در مورد حساسیت های احتمالی کودک اطلاع دهید.
مطمئن شوید که کودک شما در نزدیکی رادیاتورها نمی نشیند.
در صورت امکان، هوا باید در اتاق ها و کلاس های درس جریان داشته باشد.
ورزش و انجام فعالیت هایی در هوای آزاد
خاک،گرد و خاک، علف، ماسه ، هوای نمکی و عرق کردن می‌تواند نورودرماتیت را بدتر کند، به ویژه اگر پوست تحریک شده و ترک ‌خورده باشد.
بنابراین استفاده از محصولا مراقبت از پوست مانند لوسیون و کرم که می توانند قبل و بعد از ورزش از پوست کودک شما به میزان کافی محافظت کنید، بسیار مهم است.
وقت خواب
لباس خواب و ملافه ها باید از جنس پنبه خالص باشند.
فرد مبتلا به درماتیت آتوپیک به طور خاصی از گرما رنج می برد بنابراین اتاق خواب باید خنک باشد و رطوبت کافی داشته باشد.
نکات مهم
در زمان خواب، دستکش ‌های پنبه ای به دستان کودک خود بپوشانید تا نتواند در هنگام خواب خودش را بخاراند.
یک عروسک به کودک بدهید تا آن را بخاراند. این کار ممکن است به کودک کمک کند تا حواسش از خاراندن پوست خودش پرت شود.
محصولات مراقبت از پوست مانند کرم AtopiControl را در یخچال نگه دارید زیرا استفاده از کرم ها و لوسیون های خنک، خارش را کاهش می دهند.

به کودک خود کمک کنید تا این بیماری را پشت سر بگذارد
می‌توانید کودک خود را بدون ترس از تحریک پوست، نوازش کرده و در آغوش بگیرید. کودکی که در آغوش گرفته می‌شود و ماساژ داده می‌شود، هم از لحاظ عاطفی و هم از نظر شناختی، به طور متعادل تری‌ رشد می‌کند.
مهم این است که فرد یاد بگیرد تا فشارهای روحی ناشی از کمبود خواب و احساس درماندگی خانواده را در زمان عود مجدد مراحل بیماری، بپذیرد و با آنها مقابله کند.
کودکان می‌توانند از بیماری خود به عنوان اهرمی برای جلب توجه بیشتر استفاده کنند. بنابراین مهم است که با ملایمت به آنها تاکید کنید که در انجام چه کارهایی مجاز هستند و چه کارهایی را نباید انجام دهند.
کودک شما باید رفته رفته به استقلال بیشتری دست پیدا کند. مستقل شدن این اجازه را به شما می دهد که بیش از حد از او حمایت نکنید.
با یک فرد متخصص در زمینه مقابله با مشکلات ناشی از این بیماری، مشورت کنید.
اگر در مورد علائم پوستی کودک خود مطمئن نیستید، با یک پزشک متخصص اطفال و یا یک متخصص امراض پوستی، مشورت کنید.