ریسپریدون برای کودکان، چه فوایدی دارد؟

ریسپریدون (Risperdal) دارویی است که به طور گسترده برای درمان کودکانی که تهاجمی یا بیش از حد تحریک پذیر هستند، استفاده می شود. اگرچه این دارو برای درمان روان پریشی تصویب شده بود، اما استفاده از آن در کودکان، از جمله مبتلایان به اوتیسم یا ADHD (اختلال کم توجهی بیش فعالی)، در طی دو دهه گذشته رشد چشمگیری داشته است.
این بدین خاطر است که ریسپریدون می تواند با موفقیت کودکان مبتلا به مشکلات شدید رفتاری را آرام کند و به انها این امکان را می دهد تا در محیط مدرسه و خانواده خود فعالیت و سازش برقرار کنند.
اما ریسپریدون می تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد و نظارت بر کودکی که در حال مصرف آن است اهمیت زیادی دارد. والدین باید بدانند که زمان مصرف دارو چه ساعت هایی ست و به تاثیرات دارو بر فرزندشان توجه کنند.

ریسپریدون
ریسپریدون (risperidone) یک داروی ضد روان پریشی (آنتی سایکوز) است. استفاده از این دارو در سال ۱۹۹۴ برای درمان اسکیزوفرنی در بزرگسالان تصویب شد. اسکیزوفرنی یک بیماری روانی است که می تواند باعث بی علاقگی افراد نسبت به زندگی شود و افکار و احساسات غیر طبیعی ایجاد کند.
ریسپریدون مانند سایر داروهای ضد روانپزشکی دیگر با کاهش فعالیت دوپامین در مغز کار می کند اما بر انتقال دهنده عصبی دیگری به نام سروتونین نیز تأثیر می گذارد و باعث افزایش اثربخشی آن در درمان اختلال دو قطبی و سایر بیماری های مرتبط می شود.
در سال ۲۰۰۳، سازمان غذا و دارو (FDA) مصرف ریسپریدون را برای درمان کوتاه مدت بزرگسالان و کودکان بالای ۱۰ سال مبتلا به اختلال دو قطبی که شیدایی (دوره های غیر معمول سرخوشی) را تجربه می کنند تأیید کرد. پزشکان همچنین می توانند این دارو را برای درمان اختلالات همزمان (تجربه ی علائم شیدایی و افسردگی در یک زمان) تجویز کنند. FDA اولین شکل عمومی قرص Risperdal را بصورت قرص های ریسپریدون در سال ۲۰۰۸ تصویب کرد.
پزشکان همچنین می توانند ریسپریدون را برای کودکان ۵ تا ۱۶ ساله مبتلا به اوتیسم تجویز کنند. اوتیسم شرایطی که باعث نشان دادن رفتارهای تکراری و ایجاد مشکل در برقراری ارتباط و تعامل با دیگران می شود. این دارو می تواند علائمی را که شامل پرخاشگری، آسیب به خود و تغییرات ناگهانی خلقی است کاهش دهد.

نحوه مصرف ریسپریدون
ریسپریدون به صورت شربت یا قرص موجود است. دارو را به طور مرتب به کودک بدهید تا یک سطح ثابت در جریان خون باقی بماند. این دارو را دقیقاً طبق تجویز پزشک مصرف کنید.
کودک شما هنگام مصرف هر دارویی باید از خواب بیدار شود و هشیار باشد. هنگام مصرف دارو دستورالعملهای زیر را دنبال کنید:
در صورت استفاده از شربت، مقدار تجویز شده را در قطره چکان دارو یا سرنگ خوراکی بکشید. مقدار بسیار کمی از دارو را در دهان فرزندتان بریزید و قبل از دادن بقیه ی دارو اجازه دهید که کودک بخوبی آن را قورت دهد.
برای کودکانی که نمی توانند قرص ها را بخورند به نکات زیر توجه کنید:
قرص را در داخل یک پلاستیک خرد کنید.
پودر را با مقدار بسیار کمی (حدود ۱ قاشق چایخوری) مواد غذایی نرم مانند سیب، شربت شکلات، بستنی، ژله یا ماست مخلوط کنید. اطمینان حاصل کنید که کودک شما تمام مخلوط را مصرف می کند.
اگر از قرص های مکیدنی استفاده می کنید، از دستان خشک برای برداشتن دارو استفاده کنید تا از حل شدن آن جلوگیری شود. دارو را روی زبان کودک خود بگذارید و بگذارید حل شود. به آب نیازی نیست.

اثرات جانبی
رایج ترین عوارض مصرف ریسپریدون شامل خواب آلودگی، یبوست، خستگی و افزایش وزن است. خواب آلودگی بعضی اوقات یک عارضه خوب است، زیرا بسیاری از بچه هایی که ریسپریدون مصرف می کنند خوب نمی خوابند و این باعث می شود مشکلات رفتاری آنها در طول روز تشدید شود.

عوارض جانبی که باید به آنها اهمیت دهید
اگر کودک شما احساس ضعف یا سرگیجه می کند، به نظر می رسد هوشیاری خود را از دست داده است، تب (درجه حرارت بالای ۳۸ درجه سانتیگراد) دارد، سرد است و عرق می کند، ضربان قلب ضعیف یا سریعی دارد (ممکن است احساس کند که قلب می لرزد ) و سفتی عضلات دارد، ممکن است واکنش نادری به ریسپریدون نشان داده باشد. با پزشک خود تماس بگیرید یا فرزندتان را به بیمارستان ببرید یا فوراً با آمبولانس تماس بگیرید.
ممکن است کودک حرکات عضلانی غیرمعمولی مانند اسپاسم عضلانی، پیچ خوردگی در فک و زبان یا صورت و بدن، حرکات آرام، لرزش یا سفتی عضلات را نشان دهد. در این زمان لازم است در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید.
از پزشک خود در مورد دیگر عوارض جانبی کمتر شایع از جمله نشانگان نورولپتیک بدخیم، دیسکینزی تاردیو (حرکات مکرر دایمی و یک شکل)، هایپرگلیسمی و دیابت سوال کنید. اضافه وزن بیش از حد هم می تواند برای کودکانی که از داروهای ریسپریدون و سایر داروهای ضد روانپزشکی استفاده می کنند، مشکل آفرین باشد.

توصیه های کلی در مورد داروها
سعی کنید هر روز تقریباً در یک زمان مشخص داروهایتان را مصرف کنید تا از فراموش شدن آنها جلوگیری شود.
اگر مطمئن نیستید که دارو موثر است یا نه، با پزشک خود تماس بگیرید اما در عین حال طبق روال گذشته دارو را مصرف کنید. دوزهای اضافی به کودک ندهید، زیرا ممکن است ضرر داشته باشد.
این دارو را فقط به بیمار بدهید. هرگز آن را به شخص دیگری ندهید زیرا این امر می تواند آسیب زا باشد. حتی اگر به نظر می رسد وضعیت و علایم آنها یکسان است از اینکار اجتناب کنید.