سقط زودرس چیست؟

سقط خود به خود روندی پاتولوژیک است که منجر به ختم ناخواسته ای حاملگی قبل از هفته ای ۲۰ حاملگی می شود. تقریبا ۸-۲۰ درصد از از حاملگی های شناخته شده، به صورت خود به خود خاتمه می یابند. حدود ۸۰ درصد سقط های خود به خود یا زود رس قبل از سه ماهه ای اول رخ می دهند. با هر هفته افزایش سن حاملگی، میزان بروز سقط کاهش می یابد. در زنانی که یک سقط قبلی خود به خود داشته اند، میزان بروز سقط در حاملگی بعدی ۱۳-۲۰ درصد است. در زنانی که سه سقط پی در پی داشته اند؛ این میزان به ۳۳ درصد می رسد. باید به بیماران اطمینان خاطر داد که در اکثر موارد، سقط زودرس تکرار نمی شود. در زنان زیر ۳۶ سال،در صورت تایید فعالیت قلب جنین با سونوگرافی، خطر سقط زودرس را کمتر از ۵/۴ درصد است. این خطر در زنان بالای ۳۶ سال به ۱۰ درصد و در زنان بالای ۴۰ سال به ۳۰ درصد افزایش می یابد.برای پیشگیری از این عارضه بهتر است که قبل از بارداری به یک متخصص زنان و زایمان حاذق مراجعه نمایید.

علل سقط زودرس

- بالابودن سن مادر

- کورتاژ کردن

- فاصله ای کم بین حاملگی ها یعنی با فاصله 6-3 ماه

- سابقه ای سقط قبلی

- ابتلای مادر به بیماری دیابت

- استعمال دخانیات در زمان بارداری

سقط زودرس یا سقط های فراموش شده به صورت حاملگی داخل رحمی غیر قابل حیات در حضور سرویکس بسته و بدون کرامپ شکمی یا خونریزی واژینال تعریف می شود و می توان آن را به دو زیر گروه حاملگی بدون رویان و مرگ رویان طبقه بندی کرد. حاملگی بدون رویان، به مواردی از حاملگی گفته می شود که تشکیل جنین با شکست رو به رو شده است و هنگامی که میانگین قطر ساک حاملگی(در سونوگرافی ترانس واژینال) بیشتر از 20 میلی متر است و قطب رویانی با طول فرق سری- نشیمنگاهی بیشتر از 5 میلی متر وجود داشته اما فعالیت قلبی وجود ندارد، این گروه در دسته ای مرگ رویانی قرار می گیرد و حاملگی، فاقد قابلیت حیات محسوب می شود.

تهدید به سقط

به صورت خونریزی غیر طبیعی رحم قبل از هفته ای ۲۰ حاملگی تعریف می شود. این وضعیت تقریبا در ۲۰ درصد همه ای حاملگی ها دیده می شود. خونریزی معمولا اندک است و ممکن است با درد خفیف در قسمت تحتانی شکم یا درد کرامپی همراه باشد. در معاینه ای فیزیکی، شکم معمولا حالت حساس ندارد و سرویکس بسته است. خروج خون از سوراخ سرویکس را می توان مشاهده کرد و معمولا حساسیت سرویکس در هنگام حرکت و یا حساسیت آدنکس ها وجود ندارد.