خطرات زایمان برای نوزاد، دست و پنجه با مشکلات
یکی از بزرگ ترین نگرانی‌های مادران این است که نوزادشان درحین زایمان آسیب دیده باشد.
آیا می‌دانستید از هر ۱۰۰۰ نوزاد ۵ نفر دچار آسیب‌های حین زایمان می‌شوند؟ نظریات پروفسور دکتر گوکچن را در مورد علل ایجاد این آسیب‌ها در ادامه خواهیم خواند :
بعد از زایمان، مادران به ریزترین نکات در مورد نوزادان شان توجه کرده و دائما در حال پرسیدن سوال برای رسیدن به جواب پرسش‌هایشان هستند. یکی از بزرگ ترین نگرانی‌های مادران این است که نوزادشان درحین زایمان آسیب دیده باشد. اما از آن جایی که مادر در دوره شیردهی قرار دارد، این نگرانی‌ها ممکن است مادر و نوزاد را تحت تاثیر قرار داده و با مشکل مواجه کند.
داشتن اطلاعات صحیح و کافی در مورد آسیب‌هایی که ممکن است در حین زایمان متوجه نوزاد باشد، بسیار حائز اهمیت و در عین حال راه گشا خواهد بود.
منظور از خطرات حین زایمان، آسیب‌های احتمالی است که در هنگام خروج نوزاد ازرحم مادر رخ می‌دهد و معمولا در هر ۱۰۰۰ زایمان ۵ نوزاد دچار این آسیب‌ها می‌شوند.
متاسفانه هر چقدر هم که یک پزشک، متخصص و با احتیاط باشد، بازهم گاهی این موارد رخ خواهد داد.
از مهم ترین عوامل ایجاد این گونه آسیب‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد
- رحم کوچک برای نوزاد درشت
- دهانه رحم تنگ
- نوزاد وارونه در رحم
- نوزاد نارس
- استفاده از برخی وسایل مانند وکیوم برای بیرون کشیدن نوزاد
آسیب‌هایی که در حین زایمان ممکن است برای نوزاد رخ دهد :
تورم سر
این مشکل عمدتا در نوزادانی رخ می‌دهد که طی زایمان طبیعی و با سر بیرون می‌آیند. این آسیب که به دلیل فشار وارده بر سر کودک هنگام عبور از دهانه رحم ایجاد می‌شود، بلافاصله بعد از زایمان قابل تشخیص است. دلیل این تورم وجود لکه‌های کوچک خونی در سطح پوست است. در واقع این لکه‌های خونی مربوط به خون مردگی‌هایی است که به دلیل جمع شدن آب درزیر پوست جمجمه ایجاد می‌شود. این حالت معمولا چند روز بعد از زایمان برطرف شده و سر نوزاد به حالت عادی بازمی‌گردد. در این شرایط ممکن است صورت کودک نیز دچار تورم شده و تغییر رنگ دهد. بنابراین، مراقبت از عفونت‌های پوستی بسیار حائز اهمیت است.
جمع شدن خون در جمجمه ( لخته شدن خون )
خونریزی‌های کمی‌که در ناحیه جمجمه اتفاق می‌افتد سبب جمع شدن خون، زیر پوست این ناحیه می‌شود. این تورم تا چند ساعت بعد از زایمان قابل تشخیص نیست. از آن جایی که علت این خونریزی ممکن است شکستگی در استخوان سر باشد، باید این قسمت با دقت فراوان بررسی و معاینه شود. این حالت معمولا بین ۲ هفته تا ۳ ماه برطرف شده و به ندرت نیاز به درمان دارد.
شکستگی در جمجمه و خونریزی داخلی
به دلیل انعطاف پذیر بودن استخوان سر نوزادان معمولا شکستگی جمجمه خیلی به ندرت دیده می‌شود. این مشکل معمولا هنگامی‌که نوزاد وارونه خارج شود یا در زایمان‌های سخت که از فورسپس ( وسیله ای برای خارج کردن نوزاد ) استفاده می‌شود، رخ می‌دهد.
این آسیب بیشتر در استخوان‌های پیشانی و کنار سر اتفاق افتاده و ممکن است فرورفتگی‌هایی در سر ایجاد کند. این فرورفتگی‌ها معمولا در ناحیه جمجمه، سطح وسیعی را در بر می‌گیرد و بعضا با انجام عمل جراحی بهبود می‌یابد.
شکستگی در استخوان ترقوه
این نوع شکستگی معمولا زمانی رخ می‌دهد که نوزاد وارونه خارج شود. همچنین اگر نقاطی از بدن کودک مانند شانه‌ها درست نگه داشته نشود، باعث شکستگی در این ناحیه خواهد شد.
چگونه می‌توانیم متوجه این شکستگی بشویم؟
نوزاد نمی‌تواند بازوی خود را به راحتی حرکت دهد و در برخی از عکس العمل‌هایش اختلال دیده می‌شود. این شکستگی بعد از یک هفته تا ده روز و معمولا با به وجود آمدن تورمی‌سفت قابل تشخیص است. اگر در ناحیه شکستگی فاصله ایجاد شود، حرکت بازو کند و همراه با درد زیادی خواهد بود. در این حالت احتمالا به کمک پزشک نیاز پیدا خواهید کرد. اگرچه این شکستگی‌ها خیلی جدی به نظر می‌رسند؛ ولی با مرور زمان نوزاد بهبود می‌یابد.
شکستن استخوان بینی
یکی از شکستگی‌های نادر، شکستن استخوان بینی است. این نوع از شکستگی بیشتر به علت بد قرار گفتن غضروف در سمپتوم ( تیغه میانی بینی ) ایجاد می‌شود. در این هنگام بینی نوزاد کاملا طبیعی به نظر می‌رسد و تنها راه تشخیص این مشکل ناآرامی‌او درهنگام شیر خوردن و نفس کشیدن است. تحت این شرایط ممکن است نوزاد نیاز به عمل جراحی داشته باشد.
فلج شدن اعصاب صورت
به دلیل فشارهای وارده برصورت نوزاد در هنگام خارج کردن او از رحم و یا استفاده از دستگاه فورسپس در طول زایمان، این مشکل به وجود آمده و ممکن است یک طرف صورت را به کلی دربرگیرد. معمولا در هنگام بروز این مشکل، ممکن است صورت نوزاد در هنگام گریه کردن کاملا بدون حرکت بوده؛ دهانش به یک سمت کج شده؛ در سمت آسیب دیده صورت، چشم بسته نشده؛ گوشه دهان به طرف پایین آویزان شده و بزاق دهان بیرون بریزد. این موارد در بلند مدت و بسته به میزان آسیب دیدگی اعصاب متفاوت خواهد بود. معمولا این آسیب‌ها در مدت زمان کوتاهی بهبود یافته و هیچ اثری از آن‌ها باقی نمی‌ماند. ولی اگر فلج بودن صورت ادامه پیدا کرد باید رگ‌های عصبی با جراحی ترمیم شوند.
گردن کج
این مورد ناشی از کشیدگی عضلات کناری گردن و یا آسیب دیدگی آن‌ها در حین زایمان است. از علائم این آسیب می‌توان به کج بودن گردن نوزاد به یک طرف و چانه به طرف مخالف آن اشاره کرد. گردن کج معمولا تا ۲ هفته بعد از زایمان قابل تشخیص نیست و پس از آن، روی عضله گردن توده ای سفت به اندازه ۱ الی ۲ سانتی متر دیده می‌شود که با فیزیوتراپی درطول ۲الی ۳ ماه بهبود می‌یابد.
آسیب دیدگی بازو
این آسیب علاوه بر بازو تمام استخوان‌های پشت و شانه را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. بسته به میزان آسیب وارده بر عصب، عضله نقاط مرتبط نیز دچار اختلال می‌شود. این حالت بیشتر در نوزادانی که به صورت وارونه در رحم مادر هستند؛ نوزادانی که رشد قابل توجهی داشته اند و آن‌هایی که سر بزرگی دارند دیده می‌شود.
از آن جایی که کم تحرکی کودکان در روزها و هفته‌های اول بعد از تولد، برای والدین نگرانی ایجاد نمی‌کند؛ این مشکل زود تشخیص داده نمی‌شود.
متخصص کودک باید کاملا نوزاد را معاینه کرده و در صورت مشاهده هر گونه آسیب در این ناحیه بلافاصله این مشکل را با متخصص اعصاب کودکان در میان گذاشته تا با فیزیوتراپی و دادن آموزش‌های لازم به خانواده، روند درمان نوزاد آغاز شود.
خراش در پوست
این آسیب معمولا در زایمان‌های سزارین و در هنگام خارج کردن نوزاد از رحم مادر و برخورد او با اجسام خارجی، رخ می‌دهد. اگرچه این مسئله چندان قابل توجه نیست؛ اما معمولا خانواده‌ها روی این موضوع حساسیت دارند.
صدمه به مفاصل
این مشکل در مفاصل شانه و لگن به وجود می‌آید و باعث ایجاد درد و تورم در این نواحی می‌گردد و به درمان خاصی نیاز ندارد.
علیرغم همه مواردی که گفته شد، هر چقدر هم که آسیب‌های احتمالی حین زایمان بد و خطرناک به نظر برسند؛ باید مطمئن باشید که پزشکان هم به اندازه خودتان به سلامت شما و نوزادتان توجه دارند.
منبع:
مجله کیوی
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼