زایمان طبیعی یا سزارین؟!

هر مادر بارداری ابتدا باید با همسر خود و سپس با دوستان، اقوام و آشنایان مشاوره و برای نوع زایمان خود برنامه ریزی کند. سپس با پزشکی که انتخاب کرده مشورت کند و با در نظر گرفتن شرایط جسمی و روحی و توصیه ی پزشک نوع زایمان خود را انتخاب نماید و از بیمارستانی که پزشک در آن کار می کند دیدن کند و با آنجا آشنا گردد.

۱- زایمان طبیعی در بیمارستان
امروزه با توجه به اطلاعات موجود و تحقیقاتی که انجام شده است مشخص گردیده که بهترین و طبیعی ترین نوع زایمان، زایمانی است که مادر در بیمارستان و به طور طبیعی و از راه دستگاه تناسلی نوزاد خود را به دنیا آورد.


مادر می تواند نوزادش را به پستان خود بگذارد و او را تغذیه کند. در این نوع زایمان مادر بی حال و یا تحت تاثیر داروهای بیهوشی نیست و نوزاد او هم تحت تاثیر داروهای مادر قرار نمی گیرد. در این حالت عفونت ناشی از عمل جراحی شکم و رحم در میان نیست و لازم نیست مادر داروی آنتی بیوتیک مصرف کند.

بالاترین و مهمترین خدمتی که پزشک برای مادر میتواند انجام دهد در اختیار قرار دادن تمام امکانات بیمارستان خوب و خدمت بزرگتر و مهمتر انجام زایمان طبیعی برای اوست زیرا مادر در هنگام زایمان هوشیار است و پس از زایمان میتواند نوزاد خود را در آغوش گیرد و از همان لحظه رابطه ی عاطفی خود را با نوزاد برقرار کند.

هزینه های زایمان طبیعی هم کمتر است و باری بر دوش دختر و پسر جوان نخواهد گذاشت و از همه مهمتر مادر دچار عوارض عمل سزارین که در زیر به آن اشاره میگردد نخواهد شد.

۲-زایمان با عمل سزارین
عمل سزارین یک عمل جراحی است که جراح، پوست شکم و جدار رحم را به طور عرضی می برد و بچه را از شکم مادر خارج میکند.اگر زایمان به صورت طبیعی و از راه دستگاه تناسلی امکان پذیر نباشد یا مشکل زایمانی پیش آید سزارین انجام می دهند.چون اخیرا عمل جراحی و امکانات بیمارستانی بیشتر و مطمئین تر شده است انجام سزارین به کل زایمان ها 15 تا 25 درصد می باشد.

در صورتی که مادر در دوران بارداری از خود مراقبت و مواظبت به عمل آورد و توصیه های لازم در مورد ورزش و تغذیه و دوری جستن از عوامل خطرساز را رعایت کند و با مراحل سه گانه ی زایمان آشنا گردد و بدن و افکار خود را برای زایمان آماده نماید زایمان طبیعی و از راه دستگاه تناسلی به مراتب بهتر، طبیعی تر، راحت تر، کم خطرتر و کم هزینه تر از زایمان به صورت سزارین می باشد.

بعضی از مادران نیز به دلیل ترس از زایمان و یا برای اینکه هنگام زایمان درد نکشند، ترجیح میدهند و حتی از پزشک داوطلبانه میخواهند که زایمان آنها با سزارین انجام شود.این تصور و درخواست از نظر علمی و پزشکی منطقی نیست و توصیه نمی شود.

وضع قرار گرفتن جنین در رحم مادر در هنگام زایمان
در انتهای سه ماهه ی سوم بارداری سرجنین به طرف پایین و داخل لگن مادر قرار گرفته است. چنین وضعیتی بهترین و راحت ترین حالت است زیرا سر جنین که سنگین ترین قسمت جنین است به طرف پایین آمده و لگن و پاها که احتیاج به فضای بیشتری دارند در قسمت بالای رحم که فضای بیشتری وجود دارد قرار میگیرد.

این حالت در خانم هایی که برای اولین مرتبه حامله شده اند در ۳۶ تا 38 هفته ی حاملگی آنها اتفاق می افتد.موقعی که جنین چنین حالتی به خود گرفت، تنفس مادر راحت تر انجام میگیرد و مادر احساس راحتی بیشتری میکند زیرا جنین فشار کمتری به عضله ی دیافراگم مادر وارد می آورد.

در حاملگی های بعدی مادر چنین حالتی معمولا در موقع زایمان به وجود می آید. بعضی از مواقع (در حدود سه تا چهار درصد موارد) به جای سر کفل جنین در لگن مادر قرار می گیرد. این حالت معمولا در نوزادان نارس و همچنین دوقلوها دیده می شود.

اگر جنین بزرگ باشد و کفل او در لگن مادر قرار گرفته باشد ممکن است موجب مشکلاتی در پیشرفت زایمان گردد. اگر سر جنین نیز بزرگ باشد سبب می شود که استخوان های سر روی هم قرار نگیرد و کوچک نشود در نتیجه از لگن مادر عبور نمیکند و موجب اختلال در رسیدن اکسیژن به جنین در هنگام زایمان می گردد بنابراین در چنین شرایطی متخصصین زایمان معمولا نوزاد را با عمل سزارین به دنیا می آورند.

بعضی از مواقع ممکن است جنین در هفته های آخر حاملگی وضع غیرطبیعی به خود بگیرد. این حالت ممکن است به علت وضع قرار گرفتن غیرعادی جفت یا زایمان های متعدد مادر ایجاد گردد. در چنین شرایطی متخصصان زایمان بنا به وضع قرار گرفتن جنین نسبت به چگونگی زایمان تصمیم می گیرند.