امین حیایی، بازیگر شناختهشده سینمای ایران، متولد خردادماه است و اکنون ۴۹ سال سن دارد. او که اهل محله قیطریه تهران است، فعالیت خود را پیش از اخذ مدرک دیپلم در حوزه تئاتر آغاز کرد. مسیر ورود او به عرصه بازیگری زمان برد و تجربههای اولیهاش در نقشهای اصلی، نظیر بازی در فیلم «سیب سرخ حوا» (۱۳۷۸)، چندان جلب توجه نکرد. اما در سال ۱۳۸۱، با ایفای نقش در شش فیلم سینمایی شامل آثار مشهوری چون مزاحم، اثیری و رز زرد، توانست جایگاه خاصی در سینمای ایران به دست آورد و در آن زمان نیز رکورددار بود.
تصاویری که در ادامه مشاهده میکنید، روند تغییرات چهره این بازیگر محبوب را در دوران مختلف به نمایش میگذارد.



صحبتی با امین حیایی درباره کارنامه هنری
در ادامه، بخشی از گفتگوی جالب با این بازیگر توانمند را میخوانید.
راز موفقیت شما در بازی کردن نقشهای گوناگون چیست؟
تشکر میکنم از این نظر لطف شما. واقعیت این است که اگر در نقشی موفق بودهام، دلایل روشنی دارد؛ یا از ابتدا به آن نقش و فیلمنامه علاقهمند بودهام، یا اینکه با تمرینهای مکرر و دقیق توانستهام به شخصیت نزدیک شوم. به نظرم، بیشتر بازیهای ماندگار در همان صحنه و جلوی دوربین شکل میگیرند.
به کدام یک از نقشهایتان بیشتر افتخار میکنید؟
نمیخواهم همان حرف کلیشهای که نقشها مانند فرزندان بازیگر هستند را تکرار کنم. اما اگر بخواهم مثالی بزنم، فیلم کما یکی از کارهایی است که بازخورد مثبت زیادی از مردم دریافت کردهام و به نظرم یکی از ماندگارترین نقشهایم است.

منبع الهام شما برای خلق شخصیتهای مختلف چیست؟
بیشتر الهامهای من ذهنی هستند. بعد از مطالعه فیلمنامه، سعی میکنم آن را با تخیل خود گسترش دهم. در واقع قبل از فیلمبرداری، تمام صحنهها و حتی احساسات نقش را در ذهنم تجسم میکنم تا هنگام اجرا، تصورات ذهنیام را تحقق ببخشم.
اگر شغل دیگری داشتید، آیا باز هم به همین موفقیت خلاقیتی میرسیدید؟
نمیتوانم جواب قطعی بدهم، زیرا تا در موقعیت دیگری قرار نگیریم، نمیتوانیم نتیجهگیری درست داشته باشیم. اما فکر میکنم اگر به کار دیگری هم میپرداختم و به آن علاقه داشتم، احتمالاً موفق میشدم.