ایرج نوذری کیست؟ زندگینامه کامل + تصاویر همسر و زندگی خصوصی

ایرج نوذری از جمله هنرمندان برجسته و بی‌حاشیه ایران به شمار می‌آید. وی که فرزند زنده‌یاد منوچهر نوذری، گوینده و مجری محبوب ایرانی است، توانسته به یکی از چهره‌های شناخته‌شده دنیای بازیگری تبدیل شود. در این مقاله به بررسی زندگی شخصی، حرفه‌ای و تصاویر خانوادگی او پرداخته‌ایم که امیدواریم مورد توجه قرار گیرد.

مشخصات فردی و حرفه‌ای ایرج نوذری

ایرج نوذری در تاریخ ۷ اسفند سال ۱۳۴۲ چشم به جهان گشود. او تحصیلات خود را در رشته زبان‌شناسی تا مقطع کارشناسی ارشد ادامه داده و در دهه هفتاد وارد زندگی مشترک شد. همسرش اهل کشور اسپانیاست و این زوج دو دختر با نام‌های دلربا و دلناز دارند.

آغاز فعالیت هنری

ایرج نوذری برای نخستین بار در سال ۱۳۷۰ در عرصه سینما حضور یافت. او در دو اثر سینمایی به نام «اوینار» با کارگردانی شهرام اسدی و «آخرین تلاش» ساخته سیامک اعتمادی نقش‌آفرینی کرد. پس از آن، وی مدتی به خارج از کشور رفت و این فاصله زمانی موجب شد که بازگشت او به سینما با وقفه‌ای طولانی همراه باشد.

یکی از برجسته‌ترین نقش‌آفرینی‌های ایرج نوذری در سریال محبوب «مسافری از هند» بود که در زمان پخش خود توانست توجه بسیاری را به خود جلب کند.

علاقه‌مندی‌ها و توانایی‌های ایرج نوذری

شاید تعجب کنید اگر بدانید ایرج نوذری از پیشگامان ورزش کونگ‌فو در ایران به شمار می‌رود. او اکنون ریاست امور بین‌الملل فدراسیون کونگ‌فوی ایران را بر عهده دارد. به علاوه، تسلط این هنرمند به چندین زبان از جمله سنسکریت، هندی، اردو، اسپانیایی، فرانسوی و انگلیسی، یکی دیگر از جنبه‌های برجسته او محسوب می‌شود.

زندگی خانوادگی ایرج نوذری

ایرج نوذری در دهه هفتاد زندگی مشترک خود را با همسری اهل اسپانیا آغاز کرد. از این ازدواج، دو دختر با نام‌های دلربا و دلناز به دنیا آمده‌اند که در تصاویر منتشر شده از زندگی خانوادگی او، بسیار محبوب و دوست‌داشتنی به نظر می‌رسند.

آثار سینمایی

ایرج نوذری در طول دوران هنری خود، در فیلم‌ها و سریال‌های متعددی نقش‌آفرینی کرده است که آثار زیر از مهم‌ترین آن‌ها هستند:

– عاشق (افشین شرکت، ۱۳۸۵)
– ملودی (جهانگیر جهانگیری، ۱۳۸۵)
– آکواریوم (ایرج قادری، ۱۳۸۴)
– این ترانه عاشقانه نیست (رحمان رضایی، ۱۳۸۴)
– رازها (محمدرضا اعلامی، ۱۳۸۳)
– کافه ستاره (سامان مقدم، ۱۳۸۳)
– باج‌خور (سیروس الوند، ۱۳۸۲)
– فریاد در شب (کریم رجبی، ۱۳۸۲)
– ملاقات با طوطی (علیرضا داوودنژاد، ۱۳۸۲)
– آخرین تلاش (۱۳۷۰)
– اوینار (۱۳۷۰)