خداداد عزیزی، مهاجم پرآوازه فوتبال ایران در دهه ۷۰ و ۸۰، از آن چهرههایی است که کلی انرژی و جسارت در نگاهش موج میزند. صورت نسبتاً گردش با خطوط نرم و متعادل، همراه با ابروهایی که کمی شیب دارند، حس آمادهباش و تیزی نگاهش را نشان میدهند. چشمهای پرجنبوجوش او هم درست مثل دوران بازیاش، پر از واکنش و سرعت هستند. مدل موهای کوتاه و مرتبش در دوران ورزشی، او را به چهرهای ورزشی و سرزنده تبدیل کرده بود. حتی لبخندهای نیمهشیطنتآمیزش، کاملاً هماهنگ با روحیه بیپروا و صریحش بود.
در مورد استایل، خداداد عزیزی کاملاً با همدورهایهایش متفاوت بود. او همیشه لباسهایی راحت و بیتکلف میپوشید. تیشرتهای ساده و ورزشی یا لباسهایی که بیشتر تأکیدشان بر راحتی بود تا ظاهر رسمی، بخش عمده پوشش روزانهاش را تشکیل میدادند. حتی در مراسمهای رسمی، سادگی را در انتخاب کتوشلوارهای کلاسیک و بدون زرقوبرق میتوانستید ببینید. این سادگی کاملاً با چهره واقعی و رفتار طبیعیاش جور بود.
خداداد عزیزی در تمام سالهایی که روی صحنه فوتبال حضور داشت، همیشه خودش بود؛ بدون هیچ تلاشی برای نمایش دادن یک تصویر متفاوت یا تصنعی. او واقعیت شخصیت شجاع، صمیمی و گاهی غیرقابلپیشبینیاش را با چهره و رفتارش همراه کرده بود. این صداقت و اصالت همان چیزی است که او را در ذهن هواداران ماندگار کرده است.