عباس جمشیدی فر : هرچی دارم از پدرم دارم ...مدیون پدرم هستم !

عباس جمشیدی فر یکی از بازیگرای حرفه‌ای و محبوب کشورمون هست که فعالیت خودش رو از آخرای دهه ۷۰ شمسی شروع کرد. اون اول کار با نویسندگی و بازی تو چند تا تئاتر کلید زد و بعدش تو مجموعه تلویزیونی "روزگار خوش حبیب آقا" تونست توجه خیلی‌ها رو جلب کنه و چهره‌اش شناخته بشه.

ایشون تو یه مصاحبه گفته بود که هر چیزی که تو زندگی دارم، مدیون پدرم هستم و انگار نقش پررنگی تو شکل‌گیری شخصیتش داشتن.

ناگفته‌هایی از خانواده عباس جمشیدی فر

عباس جمشیدی فر تو 17 شهریور سال 1359 (سال میمون) تو محله دارآباد تهران چشم به دنیا باز کرد. اون تو یه خانواده کوچیک بزرگ شده و بچه اول خانواده بوده. بعد از اینکه تحصیلات راهنمایی رو تموم کرد، تو مدرسه هنر سوره که آموزش بازیگری رو ارائه می‌داد، اسم‌نویسی کرد. به نوعی این مدرسه بود که اولین برخورد رسمی عباس با دنیای هنر نمایش رو رقم زد.

تحصیلات آکادمیک این هنرمند هم جالبه، دیپلمش رو تو رشته کامپیوتر گرفته و لیسانسش رو تئاتر خونده. از 15 سالگی عشق بازیگری تو دلش جوانه زد و برای اینکه حرفه‌ای یاد بگیره، به کلاس‌‎های استاد سمندریان رفت. همینجوری کم‌کم پیش رفت تا اینکه تو سن 17 سالگی با اجرای تئاتر در سال 1377 کارش جدی شد.

عباس جمشیدی فر اولین بار تو سال 1384 با بازی در سریال "روزگار خوش حبیب آقا" وارد عرصه تلویزیون شد. اما شهرت اصلیش از زمانی شروع شد که تو سریال "سه دونگ سه دونگ"، که رمضان اون سال از شبکه تهران پخش شد، حضور پیدا کرد.

از تئاتر جدی تا کمدی تلویزیونی

جالبه بدونین عباس جمشیدی فر بیشتر تو کارهای تئاتر، نقش‌های جدی بازی می‌کرد. اون وقتی وارد تلویزیون شد، مسیرش عوض شد و بیشتر تو سریال‌های کمدی نقش‌آفرینی کرد. الان تقریبا می‌شه گفت همه کارهاش رنگ و بوی طنز دارن و مردم هم حسابی از این نوع بازی استقبال کردن.

یکی از افتخارات بزرگ عباس جمشیدی فر، جایزه‌ای بود که تو نمایش "چنان دل کندم از دنیا" به کارگردانی جواد عزتی برد. این نمایش تونست تو جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر دی ماه سال 1379، براش اولین جایزه بین‌المللی رو به ارمغان بیاره.