تیم ملی زنان ایران در ماههای اخیر شاهد تحولات گستردهای بوده است. پس از انتصاب مرضیه جعفری بهعنوان سرمربی در فروردینماه، این تیم توانست موفقیتی بزرگ را رقم بزند و در مسابقات اخیر در اردن به جام ملتهای آسیا راه یابد. همچنین در نخستین فیفادی پس از این صعود، تیم ملی برابر هند و نپال به پیروزی دست یافت که این موفقیتها موجب ارتقای رتبه جهانی ایران از ۷۰ به ۶۸ شد.
اما در فیفادی پایانی سال ۲۰۲۵، تیم ملی زنان مقابل ازبکستان در تاشکند شکست خورد و مشکلات ساختاری تیم آشکارتر شد. نبود دستیار فنی و کمبود مربیان تخصصی از جمله موضوعاتی بودند که انتقادهای جعفری را برانگیخت. او، تنها با کمک مربی بدنساز، مربی دروازهبانها و آنالیزور، هدایت تیم را بر عهده دارد و تلاشها برای جذب دستیار خارجی همچنان بینتیجه مانده است.
اکنون با کمتر از ۸۰ روز تا آغاز جام ملتها، شرایط بحرانیتر شده است. جعفری که بارها تا مرز استعفا پیش رفته، از عدم همکاری برخی باشگاهها برای ارائه بازیکنان تیم ملی ابراز نارضایتی کرده و بیتوجهی فدراسیون به این مشکلات، احتمال کنارهگیری او را افزایش داده است. از طرفی دیگر مرضیه جعفری که به شدت فردی خانواده دوست است تحمل دوری بیش از اندازه از دختر نوجوانش را ندارد.
این بحران ممکن است انتخاب جانشینی مناسب برای جعفری را در آستانه جام ملتها با دشواری همراه سازد، بهویژه که لیگ زنان کشور نیز در برهه حساسی قرار دارد. هر تصمیم بدون برنامهریزی کافی میتواند تأثیری منفی بر فوتبال زنان کشور بگذارد. اگر فدراسیون بهسرعت اقدام به ساماندهی وضعیت تیم ملی نکند، امیدها برای مدیریت این بحران بهطور کامل رنگ خواهد باخت.