وقتی لیلا حاتمی به خاطر نازایی مجبور به تحمل هوو شد

نی نی بان: فیلم لیلا از محبوب‌ترین فیلم‌های داریوش مهرجویی است، داستان آن حول زوجی می‌گردد که بچه‌دار نمی‌شوند، آن سال‌ها البته روش‌ها یبچه‌دار شدن این قدر متنوع نشده بود اما خب در این سال‌ها به مدد پیشرفت علم، اوضاع فرق کرده. در زیر خلاصه‌ای از داستان فیلم لیلا را می‌خوانیم که البته تماشایش همیشه لطف دارد و بعد در ادامه محبوب‌ترین روش‌های بارداری را مرور کرده‌ایم

خلاصه داستان: لیلا و رضا در یک مراسم شله‌زرد پزان همدیگر را می‌بینند و چندی بعد با هم ازدواج می‌کنند. آن دو پس از مدتی زندگی متوجه می‌شوند که لیلا نمی‌تواند فرزندی به دنیا بیاورد. آن‌ها درمان‌های متعدد و آزمایش‌های گوناگونی را دنبال می‌کنند. اما همه بدون نتیجه می‌ماند. در نهایت بدون اطلاع خانواده لیلا ازدواج مجدد رضا با گیتی انجام می‌شود و باقی ماجرا...

تلقیح درون رحمی (IUI) پیشرفته‌ترین روش درمان ناباروری به حساب می‌آید. این روش نوعی درمان ناباروری است که معمولاً لقاح مصنوعی نیز نامیده می‌شود. اگر می‌خواهید بدانید که آی یو آی برای چه کسانی جواب می دهد، باید با دکتر مشورت کنید. در این پروسه، اسپرم‌هایی که به طور مخصوص آماده شده‌اند در رحم زن کاشته می‌شوند. گاهی اوقات زنان قبل از انجام IUI، با داروهایی که تخمک‌گذاری را تحریک می‌کنند نیز درمان می‌شوند.

درمان ناباروری با iui معمولاً برای درمان این موارد استفاده می‌شود:

- ناباروری خفیف فاکتور مردانه

- زوج‌هایی با ناباروری با دلیل ناشناخته

فناوری کمک باروری (ART) شامل تمام درمان‌های باروری است که طی آن‌ها، تخمک یا جنین در خارج از بدن مدیریت می‌شود. به‌طورکلی، پروسه‌های ART شامل موارد زیر هستند:

- برداشتن تخمک بالغ از تخمدان با استفاده از سوزن

- ترکیب تخمک و اسپرم در آزمایشگاه

- برگرداندن جنین به بدن زن یا اهدای آن به زنی دیگر.

نوع اصلی ART، لقاح آزمایشگاهی (IVF) است. آی وی اف (IVF) به معنای بارداری خارج از بدن، رایج‌ترین نوع ART است. مراحل ای وی اف به اینصورت است که تخمک و اسپرم در آزمایشگاه ترکیب می‌شوند تا جنین را ایجاد کنند. بعد از حدود ۳ الی ۵ روز، جنین (یا جنین‌ها) به رحم زن منتقل می‌شوند. جنین همچنین می‌تواند برای استفاده در آینده منجمد شود. هنگامی که یک یخ جنین منجمد شده آب می‌شود و به رحم زن منتقل می‌شود، به این پروسه انتقال جنین فریز شده (FET) گفته می‌شود.

تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) نوعی از IVF است که اغلب برای زوج‌هایی با ناباروری فاکتور مردانه استفاده می‌شود. با استفاده از ICSI، یک اسپرم به تخمک بالغ تزریق می‌شود. جایگزین ICSI، لقاح معمولی (conventional) است که تخمک به همراه تعداد بالایی اسپرم در پتری دیش قرار می‌گیرد و اسپرم به‌تنهایی تخمک را بارور می‌کند.

انتقال زیگوت به لوله فالوپ (ZIFT) یا انتقال جنین به لوله‌‌های رحمی و انتقال گامت به لوله فالوپ (GIFT) از دیگر روش‌های ART هستند. با استفاده از ZIFT، لقاح در آزمایشگاهی مشابه با IVF رخ می‌دهد. سپس جنین بسیار کوچک، به‌جای رحم، به لوله‌ی فالوپ منتقل می‌شود. GIFT شامل انتقال اسپرم و تخمک به درون لوله‌ی فالوپ است و لقاح در بدن زن رخ می‌دهد.

اقدامات ART گاهی شامل استفاده از تخمک‌های اهدایی (تخمک‌های یک زن دیگر)، اسپرم‌های اهدایی یا جنین اهدایی هستند. تخمک‌های اهدایی گاهی برای زنانی استفاده می‌شوند که نمی‌توانند تخمک تولید کنند. همچنین اگر زن یا مرد مبتلا به بیماری‌های ژنتیکی‌ای باشند که ممکن است به کودک منتقل شود، از تخمک‌ها یا اسپرم‌های اهدایی استفاده می‌شود. یک زن یا زوج نابارور نیز ممکن است از جنین اهداشده استفاده کنند. این جنین‌ها یا در درمان ناباروری توسط زوج‌ها تولید شده‌اند یا از تخمک و اسپرم اهدایی ایجاد شده‌اند.

زنانی که تخمدان دارند اما رحم ندارند می‌توانند از رحم اجاره‌ای استفاده کنند. این روش همچنین گزینه‌ی مناسبی برای زنانی است که به علت بیماری‌های جدی نباید باردار شوند. در این شرایط، زن از تخمک خود استفاده می‌کند. درصد موفقیت این روش متفاوت است و به عوامل گوناگونی بستگی دارد از جمله کلینیکی که این پروسه را انجام می‌دهد، تشخیص ناباروری و سن زنی که تحت این پروسه قرار گرفته است. عامل آخر (سن زن) از اهمیت به‌خصوصی برخوردار است.

فناوری کمک باروری، پرهزینه و وقت‌گیر است اما به خیلی از زوج‌هایی که با سایر روش‌ها احتمال فرزند دار شدن را نداشتند، این امکان را داده که بچه‌دار شوند. یکی از رایج‌ترین عوارض جانبی ART، بارداری چندقلویی است. با محدودکردن تعداد جنین‌هایی که به رحم برگردانده می‌شوند، می‌توان از این مشکل پیشگیری کرد و تا حدی آن را کاهش داد.