دنیای زیبای کودکی، گفتگو با امیر نوری

شهرزاد: فراز فاطمی، آرش برهانی، امیر نوری ورزشکاران و هنرمندان از دنیای کودکی می‌گویند

دنیای کودکی‌ام ساده و بی‌ریا بود

آرش برهانی، بازیکن تیم استقلال که این روزها خیلی مورد انتقاد قرار گرفته بود، دیگر هیچ‌کس امیدی به گل زدن او نداشت، بالاخره پایش به گلزنی باز شد و دوباره همان آرش دوست‌داشتنی شد، می‌گوید: «از همان بچگی تند و تیز بودم، میانه‌ام با بازی‌های آرام و نشستنی خوب نبود و اصولا همه بچه‌ها را به شیطنت تشویق می‌کردم.» وقتی در موردکودکی از او پرسیدم، اینطور می‌گوید: «خب کودکی هم برای خودش دنیایی است . البته فکر می‌کنم فرق این دنیا با دنیای ما، سادگی و بی‌ریا بودن باشد و اینکه در دنیای کودکی هیچ کودکی فکری جز بازی کردن ندارد. اما وقتی بزرگتر می‌شویم و به‌قول معروف از دنیای کودکی‌مان بیرون می‌آییم با اینکه هنوز همان کودک شیطان و بازیگوش هستیم، ترجیح می‌دهیم کودک خود را پنهان کنیم و بیشتر شکل بزرگترها را به‌خود بگیریم.اما اگر از من در مورد این دنیای عجیب می‌پرسید باید بگویم که،کودکی بهترین و زودگذرترین دنیایی است که تابه‌حال داشتم دنیایی که شاید دیگر برای هیچ‌کس تکرار نمی‌شود.»

زندگی در دنیای کودکی اسباب خاصی نمی‌خواهد. همان هواپیما، همان ماشین پلاستیکی یا حتی همان کاغذ موشک هوایی می‌تواند از این دنیا، دنیای زیبا و تکرار نشدنی بسازد. گاهی اوقات دلم برایش تنگ می‌شود اما باید قبول کرد که کودکی درست وقتی است که تو کودک هستی و نمی‌توانی آنطور که باید از آن لذت ببری فقط می‌دانی که باید بازی کنی، بدوی، شیطنت کنی، شوت کنی و خلاصه هزاران بازی، که دیگر حتی که توان تلویزیون دیدن را هم نداشته باشی.

نمی‌دانم، شاید این دنیا برای خیلی از کودکان دیروز، دنیای سخت و دردناکی بوده که حاضر به برگشت آن نیستند،کودکان‌های که در شرایطه نامطلوبی زندگی کردند، مثل کودکان فلسطینی شرایطی که با خون و جنگ همراه است و آنها به‌جای اینکه با خیال راحت گوشه‌ای بنشینند و مشغول بازی باشند، مجبور با تیر و کمان‌های خود نشانه‌گیری بیاموزند. آنها با اینکه کودک هستند با پای برهنه و بدون هیچ اسباب بازی کودکی می‌کنند، دنیای کودکی دنیای عجیب و متفاوتی است، دنیایی که می‌تواند هزاران هزار تصویر زشت و زیبا داشته باشد.

دنیای کودکی شگفت‌انگیز است

فراز فاطمی مهاجم بااخلاق تیم پرسپولیس بالاخره توانست نظر سرمربی تیم‌اش را جلب کند و به بازیکن ثابت تبدیل شود. به گفته خودش در دوران کودکی، آرام و بی‌سروصدا بوده و بیشتر ترجیح می‌داده گوشه‌ای آرام بنشیند و بازی کند. به‌نظر او کودکی دنیایی شگفت‌انگیز و خارق‌العاده‌ای است و تنها کودکان قادر به درک آن هستند. دنیایی پر از شور و نشاط بی‌هیچ دغدغه و مشکلی کودک بی‌آنکه فکر و خیالی داشته باشد صادقانه و با دل و جان بازی می‌کند. انگار قرار است تا آخر عمرش بازی کند. خب البته،زندگی هم نوعی بازی است .البته با کمی تفاوت. وقتی بزرگتر می‌شویم تازه متوجه این بازی می‌شویم درست مثل کودکی‌مان فقط این‌بار اسباب بازی‌های‌مان فرق دارد.

با تمام این اوصاف کودکی را خیلی دوست دارم و ترجیح می‌دهم مشغول همان بازی‌های بی‌غل و غش خود باشم همچون گذشته کنار اتاق بنشینم و ماشین‌بازی کنم. نمی‌دانم شاید خیلی از ما آدم‌ها تعریف خاصی از دوران کودکی‌مان نداشته باشیم و همیشه تصویری گنگ و تار از کودکی‌مان در ذهن داشته باشیم، تصویی که با گذشت زمان روابط‌مان را با فرزندمان تیره و تار می‌کند،و هرچه می‌گذرد احساس خوبی نسبت به گذشته‌مان نخواهیم داشت. اما به‌نظرم اگر کودکی هم نکردیم،و در این دنیای پر هیاهو چرخی نزدیم،سعی کنیم گهگاه کودک درون خود را به دنیای کودکی روانه کنیم. فکر نمی‌کنیم اشکالی داشته باشد که گاهی کودک شویم، مثل کودکان حرف بزنیم، مثل آنها بخندیم یا حتی بازی کنیم.

حداقل با این کار آن خلاءرا پر می‌کنیم و دیگر به‌دنبال حلقه گمشده کودکی نخواهیم بود.این مهاجم تند و تیز که انگار یاد خاطره‌هایی کودکی‌اش افتاده با لبخند می‌گوید:اگر زمان قابل برگشت بود، حاضر بودم هرچه که دارم بدهم و به دوران کودکی‌ام برگردم. به آن همه شیطنت‌... به آن همه شور و نشاط. درست است که من کودک آرامی بودم، اما یادم است به‌موقع‌اش چنان شیطنت می‌کردم که خودم به‌وجد می‌آمدم، انگار این شیطنت در وجودم پنهان بود و گاهی آن را نشان می‌دادم.

به‌هرحال دنیای کودکی که به‌سرعت می‌گذرد و در گذر زمان تنها خاطره آن باماست.

در دوران کودکی همه چیز عین صداقت است

امیر نوری هنرپیشه جوان و بامزه سینما و تلویزیون ، یکی از جوانان پرانرژی و باانگیزه حرفه خود است. او سخت مشغول ایفای نقش ، در چندین کار تلویزیونی است و به‌قول خودش حسابی سرش شلوغ است. اما وقتی حرف از دنیای کودکی به میان می‌آید با خنده‌ای معنی‌دار می‌گوید: «از کودکی‌ام خاطرات زیادی دارم، کاش می‌شد دوباره به آن زمان برمی‌گشتم. آن‌موقع عاشق ماشین سواری بودم و هنوز هم به‌یاد کودکی‌ام عاشقانه ماشین‌سواری می‌کنم. او ادامه می‌دهد: دنیای کودکی فقط بازی است و بازی . پر از شور و نشاط . دنیایی که غم و غصه ندارد و همه چیز عین صداقت است. انگار همه تو را دوست دارند. کسی دشمن تو نیست، همه خواسته‌هایت برآورده می‌شود، کسی از تو بازخواست نمی‌کند، نمی‌دانم ،دنیای کودکی چه جذابیتی دارد که هیچ کس دوست ندارد از آن دل بکند. اگرچه من هم زود از این دنیا جدا شدم و وارد سینما و تلویزیون شدم، اما خاطرات شیرینی از کودکی‌ام دارم که آنها را با تمام دنیا عوض نمی‌کنم و آروز دارم به آن دوران برگردم.

به‌نظرم دنیای کودکی شکل‌دهنده شخصیت انسان است . انسان از همان دوران کودکی‌اش می‌تواند تصویری از آینده برای خود بسازد و امیدوار باشد که به اهدافش می‌رسد. یادم هست در کودکی‌ام آرزوی یک ماشین واقعی را داشتم . امروز وقتی پشت رل می‌نشینم، احساس می‌کنم به تمام آرزوهای کودکی‌ام رسیده‌ام و دیگر آرزوی دست‌نیافتنی نمانده که حسرت آن را بخورم.

گاهی به یاد شیطنت‌های کودکی‌ام می‌افتم و با خودم می‌خندم. که چه زود آن شیطنت‌ها تمام شد و من هنوز گاهی دوست دارم از در و دیوار خانه‌مان بالا بروم. نمی‌دانم شاید می‌توانستم بهتر از این ،از دوران کودکی‌ام لذت ببرم، اما خوشحالم که وقتی به‌یاد آن سال‌ها می‌افتم خنده به‌روی لبانم نقش می‌