از سندرم اردک چه می‌دانید؟

سندرم اردک که به آن سندرم اردک استنفورد یا سندرم جوجه اردک زشت نیز گفته می‌شود، به طور رسمی به عنوان یک بیماری روانی شناخته نمی‌شود، اما به پدیده‌ای اشاره دارد که فرد آرام و خونسرد به نظر می‌رسد، اما از درون دیوانه وار دست و پا می‌زند که به خواسته‌های خود برسد.

حمیده صمدی، روانشناس در این باره می گوید: سندرم اردک زنگ خطری برای اطرافیان این افراد است، چرا که غالباً تشخیص پنهان ماندن غم و افسردگی عمیق در پشت لبخندهای تصنعی دشوار است؛ افراد مبتلا به این سندرم به دلیل ترس از قضاوت، سوءتفاهم یا حتی طرد شدن، از به اشتراک گذاشتن احساسات واقعی خود خودداری می‌کنند اما پنهان کردن غم و رنج، نه تنها کمکی به حل مشکل نمی‌کند، بلکه می‌تواند منجر به تشدید آن و حتی پیامدهای ناگوارتر مانند خودکشی شود.

وی افزود: این اصطلاح اولین بار توسط پژوهشگران دانشگاه استنفورد پس از بررسی پست‌های شبکه‌های اجتماعی دانشجویانی که خودکشی کرده بودند، ابداع شد. آنها با تناقضی آشکار بین لحن شاد و پرنشاط آخرین پست‌های این افراد و واقعیت غم‌انگیز مرگشان روبرو شدند.

صمدی یادآور شد: جوانی که برای دستیابی به یک جایگاه علمی، اجتماعی و شغلی پا به عرصه دانشگاه گذاشته و انتظار دارد که بهترین نتیجه را کسب کند. زندگی دور از خانواده برای اولین بار، افزایش قابل‌توجه تکالیف درسی در مقایسه با دبیرستان، قرار گرفتن در یک محیط رقابتی و همچنین جامعه می‌توانند به سندرم اردک دامن بزنند.

عوامل خطر برای سندرم اردک چیست؟

اضطراب مرتبط با سندرم اردک یک علت خاص ندارد و معمولاً تعدادی عوامل بیولوژیکی، روانی و محیطی در ایجاد آن نقش دارند؛ از نظر بیولوژیکی سندرم اردک همانند افسردگیو اضطراب می‌تواند با سطوح غیر طبیعی انتقال دهنده‌های عصبی در مغز، اندازه کوچکتر برخی از مناطق مغز و افزایش فعالیت در سایر قسمت‌های مغز مرتبط باشد.

برای انتقال ژنتیکی این بیماری هم باید سهمی در نظر گرفت، چون شواهد نشان میدهد افرادی که والدینی افسرده یا مضطرب دارند، بیشتر به این اختلالات مبتلا می‌شوند.

برخی خانواده‌ها نیز ناخودآگاه با حفاظت بیش از حد از کودکان، ارزش سازی‌های غیرواقعی و وارد کردن فرزاندانشان به فضای رقابتی با دیگران مانع بزرگی برای انعظاف پذیری و پذیرش چالش‌ها از سوی فرزندانشان در طول زندگی می‌شوند.

همچنین کودکانی که فعالیت بدنی محدودی دارند، عملکرد ضعیفی در مدرسه دارند یا رابطه خود را از دست می‌دهند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به افسردگی، اضطراب و در نتیجه ابتلا به سندرم اردک هستند.

شبکه‌های اجتماعی در دنیای امروز یکی از عوامل خطر برای سندرم اردک هستند. ساخت ایده آل‌های ذهنی برای نوجوانان و جوانان به دور از جهان واقعی و این تصور که می‌توان بی درد سر به این ایده آل‌ها دست پیدا کرد، از آسیب‌های جدی شبکه‌های اجتماعی است.

افرادی که از اختلال کم توجهی بیش فعالی رنج می‌برند یا دارای مشکلات شناختی یا یادگیری و همچنین مشکل در شرکت در فعالیت‌های اجتماعی هستند نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به افسردگی و اضطراب هستند، بنابراین باید در معرض خطر بالقوه بالاتری برای ابتلا به سندرم اردک در نظر گرفته شوند.

منبع: آنا