لقاح چگونه اتفاق می افتد؟

معجزه بارداری در برگیرنده میلیون ها بازیگر است. اما بیشتر آن میلیون ها بازیگر وقت خود را هدر می دهند چون شما در هر ماه تنها یک تخمک آزاد می کنید. این در حالیست که همسرتان ۱۰۰ تا ۳۰۰ میلیون اسپرم در هر رابطه زناشویی آزاد می کند. تمامی اسپرم های آزاد شده چشم شان به نفر برنده است چون فقط یکی از اسپرم ها در این مبارزه تاج پیروزی را بر سر می گذارد تا زمانی که لقاح تمام شود. در این کشمکش خطرات زیادی در مسیر دستگاه تناسلی در هر گوشه در کمین است که ممکن است موجب شود لقاح صورت نگیرد.

تقویت نیروها
بخشی از مایع منی شامل اسپرم مغذی برای این سفر است که در واقع پس از انزال در واژن زن لخته و بسته می شود و یک سد فیزیکی تشکیل می شود که از ورود اسپرم های سرگردان در مسیر اشتباه جلوگیری می کند. طی نیم ساعت بعد که منی دوباره مایع می شود این حالت محافظت از بین می رود.
هر اسپرمی که این ترکیب را در گردن رحم نسازد به طور واضح ارزش ذخیره کردن و ماندن ندارد و به همین خاطر است پس از رابطه جنسی مقداری از آن از بدن تان خارج می شود. البته در هر رابطه تا ۵ روز قابلیت باروری وجود دارد.

انتقال و جا به جایی مناسب
مسیر گردن رحم، محیطی است که استقبال بیشتری از اسپرم می کند و اسپرم هایی که در آنجا باشند خود را در دریایی از مخاط دهانه رحم می بینند. این موضوع از یک نظر می تواند مفید باشد به این دلیل که همین مخاط طوری طراحی شده که در زمانی که شما پتانسیل باروری بالایی داشته باشید، به طور موثری کار انتقال و جا به جایی اسپرم را انجام می دهد.
زمانی که به تخمک گذاری می رسید، میزان مخاط بیشتر شده و حالت چسبناک، شفاف و رقیق پیدا می کند و به همین دلیل مشاهده آن روشی موثر و کارآمد برای تعیین زمان تخمک گذاری است. تغییرات در سطحی بسیار کوچک رخ می دهد، زنجیره ای از مولکول ها مثل قطار تشکیل می شود و اسپرم ها می توانند به حرکت خود ادامه دهند تا به مقصد برسند.

افزایش انرژی و توانایی
حتی اسپرم هایی که به اندازه کافی برای رد شدن از این مسیر شجاع و بی باک هستند همگی موفق به رسیدن به هدف نمی شوند. یک سلول اسپرم باید حدود 1 ساعت مسیری که دستخوش تغییرات بیوشیمیایی است را طی کند و به سرعت از لوله فالوپ (لوله های رحمی) عبور کند تا به رحم برسد.

کنترل مختصات
یکی از مهمترین کلیدهای موفقیت برای باروری، زمانبندی است. اسپرم باید طی فرایندی صحیح به مقصد خود یعنی تخمک شما ( تخمکی که به آرامی مسیر خود را از تخمدان به سمت لوله رحمی طی می کند) برسد. اگر اسپرم ها خیلی زود برسند احتمال این که قبل از رسیدن به تخمک بمیرند، وجود دارد اما اگر خیلی دیر برسند و تخمک رفته باشد، اسپرم فرصت خود را از دست می دهد. همچنین لازم است که اسپرم ها هدف خود را با دقت انتخاب کنند، چرا که تخمک معمولا فقط هر ماه در یکی از لوله های رحمی حضور پیدا می کند، رفتن به لوله رحمی اشتباهی، باعث می شود اسپرم در آنجا هیچ تخمکی برای لقاح نبیند.

نبردی رو به پایان
برنده این مسابقه اولین اسپرمی است که بتواند زودتر بیرونی ترین لایه تخمک را بشکند و از آن عبور کند. در این بین رقابت زیادی وجود دارد، صدها اسپرم، تخمک را احاطه می کنند و همگی تلاش می کنند که به هسته مرکزی تخمک راه پیدا کنند، جایی که اسپرم ترکیب ژنتیکی خود را در آن آزاد می کند. بهترین اسپرم همیشه برنده است.

تکمیل ماموریت
به محض این که تنها اسپرم خوش شانس به تخمک برسد، تخمک بلافاصله دستخوش واکنش هایی می شود که از ورود اسپرم های دیگر جلوگیری می کند. سپس کروموزوم هایی که توسط اسپرم و تخمک حمل می شوند با هم ترکیب می شوند و در این زمان تخمک به طور رسمی بارور می شود.
طی چند ساعت، زیگوت (تخمک لقاح یافته) کوچک و میکروسکوپی تقسیم می شود و دوباره و دوباره تقسیم می شود. حدود یک هفته بعد، یک توپ با حدود 100 سلول داریم که بلاستوسیست نامیده می شود و باید به رحم برسد تا در دیواره رحم جایگیری کند. شما الان به مرحله لانه گزینی رسیده اید. لحظه ای که لقاح تبدیل به بارداری می شود. اسپرم سفر اعجاب انگیزی را برای شما رقم می زند، شروع یک زندگی جدید.