ناهنجاری های رحم چیست؟

بدشکلی‌های رحمی دستگاه تناسلی زنان به عنوان انحراف از آناتومی طبیعی به علت پیشرفت ناقص جنینی مجراهای ‌‌مولرین یا پارامزونفریک تعریف می‌شود. ناهنجاری‌های تناسلی زنان اغلب تا قبل از بلوغ یا بعد از آن خود را نشان نمی‌دهند. بد شکلی‌های رحمی دستگاه تناسلی زنان ممکن است ناشی از اختلالات به وجود آمده تنها در یک مرحله از رشد جنینی، یا ناشی از اختلالات در بیش از یک مرحله از تشکیل طبیعی جنین باشد. بنابراین، تغییرات آناتومیکی بسیار گسترده بوده و تعداد زیادی از ترکیبات بدشکلی رحمی دستگاه تناسلی زنان وجود دارد. از این رو، هرچند ممکن است اختلالات تناسلی ایزوله شوند، اما ارزیابی دقیق برای اختلالات اساسی بالقوه، به ویژه اختلالات کروموزوم یا متابولیسم ضروری است. وجود سیستم‌های طبقه‌بندی مختلف منجر به عدم اطمینان در مورد اپیدمیولوژی و برخی نگرانی‌ها در این مورد شده است که ممکن است طبقه بندی‌ها منجر به تشخیص سطح پایین یا تشخیص بیش از حد اختلال شود. تکنیک‌های جراحی برای اصلاح بد شکلی‌های رحمی بستگی به نوع ناهنجاری، پیچیدگی آن، علائم بیمار و تفسیر جنین شناختی (رویان شناختی) صحیح از ناهنجاری دارد. اغلب ناهنجاری‌ها‌ می‌توانند توسط واژینال یا هیستروسکوپی حل شوند، اما لاپاراسکوپی یا لاپاراتومی نیز اغلب مورد نیاز هستند.

انواع بدشکلی‌های رحمی، تناسلی و مجاری ادرار
بدشکلی‌های رحمی بسیار رایج هستند و اگر ناهنجاری‌های جزئی (رحم هیپوپلازی و رحم قوسی) نیز در بر گرفته شوند، این اختلال در ۷ تا ۱۰ درصد از همه زنان وجود دارد. با این حال، اگر تنها ناهنجاری‌های شناخته شده رحم در نظر گرفته شود، در ۲-۳٪ زنان بارور، ۳٪ زنان نابارور و ۵-۱۰٪ از افراد با سقط مکرر رخ‌ می‌دهد. شایع‌ترین نوع ناهنجاری‌های رحمی ناشی از همجوشی یا پیوند ناقص مجاری ‌‌مولرین یا پارامزونفریک است.
شکست یا فقدان کامل پیوند نادر است و منجر به دو واژن، دو گردن رحم و دو رحم‌ می‌شود. بسته به درجه همجوشی مجراهای ‌‌مولرین ممکن است انواع مختلفی اتفاق افتد.
همجوشی گسترده‌تر مجراهای ‌‌مولرین باعث ایجاد یک واژن، یک گردن رحم و دو رحم تک شاخ‌ می‌شود که تقریبا با هم جوش خورده‌اند.
سایر اختلالات شامل رحم دیواره‌دار (رحم با سپتوم دیواره میانی)، رحم قوسی (رحم کمی به میانه متمایل شده است) و رحم تک شاخ (دومین شاخ زودرس و نابالغ است)‌ می‌شود.