آناتومی بدن زن، آمادگی جهت بارداری

این مقاله شامل اطلاعاتی درمورد آناتومی است تا آگاهی های لازم برای آموزش مهارتهای جسمانی در آمادگی برای والد شدن(parenthood) ایجاد شود.

لگن
لگن یک حلقه استخوانی در قسمت تحتانی تنه است که از چهار استخوان زیر تشکیل می شود: دنبالچه ، خاجی و دو استخوان بزرگ بی نام یا استخوان های هیپ . هر استخوان بی نام از سه بخش تشکیل شده است : ایلیوم، ایسکیوم و پوبیس. استخوان خارجی یک استخوان گوه ای شکل و متشکل از پنج مهره ی خارجی بنیادی است که با دو استخوان ایلیاک مفصل می شود. لگن از احشای شکمی محافظت می کند، اتصالات عضلانی ایجاد می نماید و وزن را هنگام راه رفتن و ایستادن، به اندام های تحتانی(پاها) انتقال می دهد.

دیواره ی شکم
دیواره ی شکم در هر طرف بدن-از چهار مجموعه عضله تشکیل شده است.سه مجموعه این عضلات ،عضله پهنی هستند که به صورت لایه هایی ترتیب یافته اند و بخشهای قدامی و کناری تنه را در بر می گیرند. قسمت اعظم دیواره قدامی شکم aponeurotic (پوشیده از نیام) است و نه عضلانی . عضلات شکمی پهن، ترانسورسوس ابدومینیس و عضلات مایل داخلی و خارجی هستند و عضله رکتوس ابدومینیس،یک عضله شبیه نوار است که در اقدام و دو طرف خط سفید قرار می گیرد.

خط سفید(Linea alba)
خط سفید-یک فاسیای ضخیم شده با فیبرهای متقاطع در خط وسط است که از برجستگی جناغ سینه(گزیفوئید) تا سمفیز پوبیس کشیده میشود. عرضان در بالای ناف حدود ۲-۱ سانتی متر و در پایین ناف فقط ۱ سانتی متر است.مثل رباط های لگن، این خط نیز تحت تاثیر هورمونهای شل کننده دوران حاملگی است و از طول و عرض،کشش پیدا می کند.

عضله ترانسورسوس ابدومینیس(عرضی شکم)
عمیقترین عضله کمربند شکمی، ترانسورسوس ابدومینیس(ترانسورسوس، عرضی شکم) است که از فاسیای پشتی،کمری(thoracohumbar) ، برجستگی ایلیاک و رباط اینگوئینال اغاز می شود و تا بالای سطوح داخلی غضروفهای ۶ دنده انتهایی و منشاء دیافراگم ادامه می یابد. فیبرهای عضلانی عمدتاً به شکل افقی قرار گرفته اند و در شکل گیری سطح عضله رکتوس نقش دارند و سپس خود را در تماس با طول خط سفید قرار می دهند . فیبرهای انتهایی از رباط اینگوئینال بالا می آیند و به سمتپایین قوس بر می دارند تا به فیبرهای پایینی عضله مایل داخلی یکی شوند و تاندون conjoint را بسازند.

نقش عضله
به دلیل موقعیت عمیق و منشاء این عضله در داخل فاسیای پشتی - کمری ، در حال حاضر این عضله بعنوان ثبات دهنده اصلی تنه شناخته می شود . این عضله به ثبات خط سفید در حین خم شدن تنه کمک می کند . فیبرهای جلویی با فیبرهای قدامی پایین عضله ی مایل داخلی کار می کنند تا احشای شکمی را حمایت و فشرده کنند . فیبرهای بالایی به کاهش زاویه تحت جناغی دنده ها در هنگام بازدم کمک می کنند .

عضله رکتوس ابدومینیس ( راست شکم )
بخش عمده عضلات شکمی را در قدام و سطح ، عضله رکتوس ابدومینیس ( رکتوس ، راست شکم ) تشکیل می دهد . این عضله ، یک عضله بلند و نوار مانند است که در دو طرف خط وسط قرار گرفته است . این عضله ، در بخش فوقانی و خارجی قفسه سینه در جهت جلوی غضروف دنده های ۵ و ۶ و ۷ و زایده ی گزیفوئید ، با عبور مستقیم به سمت پایین شکم باریک می شود و به دو تاندون تقسیم می گردد . سر داخلی عضله به رباطهای جلوی سمفیز پوبیس متصل می گردد . سر داخلی عضله به رباط های جلوی سمفیز پوبیس متصل می گردد و بسیاری از فیبرهای آن به سطح مقابل می چسبند . سر کناری عضله به برجستگی استخوان پوبیس در همان طرف اتصال می یابد.

کف لگن
کف لگن اساس و قاعده لگن را می سازد و از عضلات پرینه ای سطحی ، فاسیا و عضلات عمقی پرینه ای سطحی ، فاسیا و عضلات عمقی کوکسیژئوس ( دنبالچه ای ) و لواتور آنی ( بالا برنده مقعد ) تشکیل می شود .

عضلات پرینه ای سطحی
عضلات پرینه ای سطحی نوارهای باریک کوچکی از عضلات مخطط هستند که از تاندون مرکزی جسم پرینه به سمت بیرون تا استخوان لگن در هر طرف ادامه دارند جسم پرینه ، یک هرم از بافت عضلانی و فیبری است که بین واژن و رکتوم قرار گرفته است.عضله bullbospongiosus در دور واژن تا کلیتوریس با جسم پرینه در تماس است . عضله ischiocovernosus از توبروزیته ایسکیوم تا کلیتوریس و عضلات پرینه ای عرضی سطحی (superficial transverses perineal) از توبروزیته ایسکیال تا جسم پرینه کشیده شده اند. اسفنکتر خارجی مقعد در اطراف مجرای مقعد و در جلوی جسم پرینه قرار گرفته است و خود را از پشت به استخوان دنبالچه می‌چسباند.

عضلات لواتور انی(بالابرنده ی مقعد)
این لایه عضلات عمقی را می توان به عنوان یک صفحه عضلانی پوشیده شده با فاسیای لگنی در نظر گرفت که سطح حمایتی پرقدرتی را برای احشای شکمی تشکیل می‌دهد. این عضلات به عضلات ایسکیو کوکسیژئوس (که گاهی با عنوان کوکسیژئوس شناخته می‌شوند)، ایلیو کوکسیژئوس و پوبوکوکسیژئوس و پوبورکتالیس تقسیم می‌شوند و در تماس با سطح لگنی استخوان پوبیس ، فاسیای داخلی ابتوراتور و سطح لگنی خار ایسکیوم قرار می گیرند. فیبرهای عضلانی با زوایای مختلف از سوی واژن تا جسم پرینه کشیده می‌شوند. ایسکیو کوکسیژئوس یک عضله مثلثی کوچک است که در پشت و بالای لواتور آنی قرار می‌گیرد، اما گاهی مجزا در نظر گرفته می شود. این عضله از خار ایسکیال و ربات ساکرو اسپینوس آغاز می شود و به سمت بالای دنبالچه و بخش پایینی استخوان خارجی می‌رود. ایلیو کوکسیژئوس از فاسیای بالای ابتوراتور داخلی و خار ایسکیال آغاز می‌شود . فیبرهای داخل پوبورکتالیس قبل از چسبیدن به جسم پرینه ، در طرفین مجرای ادرار و واژن قرار می‌گیرند و فیبرهای طرفی در هر سمت ، رکتوم را در بر می گیرند و با اسفنگتر خارجی مقعد در هم می‌آمیزند .این عضله از خار ایسکیال آغاز می‌شود و به انتهای خاجی و دنبالچه می‌چسبد. پوبو کوکسیژئوس از استخوان لگن و فاسیای ابتوراتور داخلی آغاز می شود آغاز می شود و به سطح جلویی استخوان دنبالچه می چسبد.

عملکرد های ترکیبی عضلات کف لگن
ایجاد یک شالوده (قاعده )برای خروجی لگن افزایش ثبات لگن همراه با ترانسورسوس ابدومینیس حمایت از اندامهای لگن مقابله با تغییرات فشار شکمی ایجاد شده در اثر اعمالی مثل سرفه یا حمل بار کمک به تداوم کنترل ادرار انجام عمل دفع و زایمان ایجاد شیاری برای کمک به چرخش سر جنین در حین زایمان ایفای نقشی در لذت جنسی در حین نزدیکی عملکرد های فوق فقط در صورتی به درستی و به طور کامل رخ می‌دهند که این عضلات در شرایط قوی حفظ شوند . ضعف عضلات کف لگن ممکن است در بی اختیاری ادرار و افتادگی رحم و یا دیواره های واژن دخالت داشته باشد.