حق انتخاب در کودکان، میتواند رشد کند؟
احساس مسئولیت به تدریج و پس از سالهای طولانی به دست میآید و این مستلزم اجرای روزانه تمرین قضاوت و انتخاب در موقعیتهای مناسب و با توجه به سن و قدرت درک کودک است.
افکارنیوز: احساس مسئولیت به تدریج و پس از سالهای طولانی به دست میآید و این مستلزم اجرای روزانه تمرین قضاوت و انتخاب در موقعیتهای مناسب و با توجه به سن و قدرت درک کودک است. توجه به خواسته ها و سلیقه های کودکان و احترام به حق انتخاب آنها باعث می شود که حس اعتماد به نفس آنها تقویت شود.
حق انتخاب داشتن به انسان اعتماد به نفس می دهد و فرداحساس می کند با سلیقه است و لیاقت چنین چیزی را دارد. حالا در مورد کودکاناگر ما این حق انتخاب را از آنها بگیریم و عقیده خود را به آنها تحمیلکنیم، چون احساس می کنیم او نمی تواند و هنوز به آن مرحله ای نرسیده که خودش حق انتخاب داشته باشد، باعث شدیم دیگر نتواند خودش در مورد چیزی که می خواهد، تصمیم بگیرد و در آینده و بزرگسالی حتماً برای خرید هر چیز به کسی نیاز دارد که برای او انتخاب کند یا اینکه چیزی را که او می خواهد بخرد،حتماً باید از دید دیگران هم تأیید شود وگرنه منصرف می شود و از چیزی که مورد علاقه اش است، صرفنظر می کند، چون مطمئن نیست انتخاب درستی کرده باشد.
چیزی که کودک در مییابد این است که وی در امور مربوط به خودش مقداری مسئولیت دارد. او صرفاً گیرنده ی اوامر نیست، بلکه در تصمیمگیریهایی که زندگیش را شکل میدهند شرکت میکند. از طرز برخورد پدر یا مادر، کودک باید پیامی آشکار را دریافت کند: ما هم برایت چای درست کردهایم و هم شیر، کلوچه و انواع شیرینی را در اختیارت گذاشتهایم و مسئولیت تو انتخاب است.
بعضی موارد هستند که در قلمرو مسئولیت کودک قرار دارند و در چنین اموری است که باید اجازه بدهیم کودک خودش انتخاب بکند. بعضی از مسائل نیز هستند که در آسایش و رفاه کودک تأثیر دارند و این امور به طور اختصاصی در قلمرو مسئولیت ما قرار دارند.
نکته: مسئولیت وقتی پرورش مییابد که در اموری که بر کودکان اثر میگذارد به آنها اجازه دهیم نظرشان را بیان کنند و هر جا که لازم میبینیم بگذاریم انتخاب کنند و در این راه نقش والدین و نحوه برخورد آنها باهم و نیز کودک، اهمیت اساسی دارد که البته حفظ تعادل دراین زمینه ضرورت مییابد.
حق انتخاب داشتن به انسان اعتماد به نفس می دهد و فرداحساس می کند با سلیقه است و لیاقت چنین چیزی را دارد. حالا در مورد کودکاناگر ما این حق انتخاب را از آنها بگیریم و عقیده خود را به آنها تحمیلکنیم، چون احساس می کنیم او نمی تواند و هنوز به آن مرحله ای نرسیده که خودش حق انتخاب داشته باشد، باعث شدیم دیگر نتواند خودش در مورد چیزی که می خواهد، تصمیم بگیرد و در آینده و بزرگسالی حتماً برای خرید هر چیز به کسی نیاز دارد که برای او انتخاب کند یا اینکه چیزی را که او می خواهد بخرد،حتماً باید از دید دیگران هم تأیید شود وگرنه منصرف می شود و از چیزی که مورد علاقه اش است، صرفنظر می کند، چون مطمئن نیست انتخاب درستی کرده باشد.
چیزی که کودک در مییابد این است که وی در امور مربوط به خودش مقداری مسئولیت دارد. او صرفاً گیرنده ی اوامر نیست، بلکه در تصمیمگیریهایی که زندگیش را شکل میدهند شرکت میکند. از طرز برخورد پدر یا مادر، کودک باید پیامی آشکار را دریافت کند: ما هم برایت چای درست کردهایم و هم شیر، کلوچه و انواع شیرینی را در اختیارت گذاشتهایم و مسئولیت تو انتخاب است.
بعضی موارد هستند که در قلمرو مسئولیت کودک قرار دارند و در چنین اموری است که باید اجازه بدهیم کودک خودش انتخاب بکند. بعضی از مسائل نیز هستند که در آسایش و رفاه کودک تأثیر دارند و این امور به طور اختصاصی در قلمرو مسئولیت ما قرار دارند.
نکته: مسئولیت وقتی پرورش مییابد که در اموری که بر کودکان اثر میگذارد به آنها اجازه دهیم نظرشان را بیان کنند و هر جا که لازم میبینیم بگذاریم انتخاب کنند و در این راه نقش والدین و نحوه برخورد آنها باهم و نیز کودک، اهمیت اساسی دارد که البته حفظ تعادل دراین زمینه ضرورت مییابد.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼