درمان نازایی بدون علت، امیدی هست؟

طبق تعریف، زوج‌هایی که بعد‌از ۱‌سال سعی در باروری، موفق به این امر نگردند، نابارور تشخیص‌داده می‌شوند‌. این تشخیص شامل یک بررسی اساسی برای ارزیابی کار تخمدان وکیفیت اسپرم و ساختمان آناتومیک‌رحم است. در ۱/۴ از موارد، دلیل روشنی برای ناباروری وجود ندارد. این موارد بهتر‌است تحت بارور‌شدن(Sub fertility) توصیف شوند. بعداز مشاوره‌ی خاص، اقدام در انتظار، یک راه انتخاب است که می‌توان پیشنهاد نمود‌.

از موارد دیگر، کنترل تحریک‌پذیری تخمدان‌ها با داروهای مختلف و تلقیح اسپرم و یا حتی‌IVF، گزینه‌های انتخابی مناسب می‌باشند‌.

آزمایش‌های کنترلی تصادفی (Random) در‌موارد زیر مقایسه ‌می‌شوند:

۱ـ اقدام در‌انتظار

۲ـ‌ ‌‌مقاربت زمان‌بندی‌شده

۳ـ‌‌ تلقیح داخل‌رحمی اسپـرم

۴ـ تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI)

۵ـ باروری در محیط آزمایشگاهی (IVF)

۶ـ تحریک کنترلی تخمدان با کلومیفن(CC) و باز‌دارنده‌ی آروماتاز (AI)، لتروزول و یا گونادوپروپین‌ها(hMG).

حال نگاهی می‌کنیم به نتایج به‌دست‌آمده:

۱ـ‌ تحریک تخمک‌گذاری با کلومیفن و مقاربت زمان‌بندی‌شده با IUI با اقدام در انتظار مقایسه ‌شده‌اند که هیچگونه تفاوتی درموارد بارداری در‌حال‌ پیشرفت مشاهده‌نشد.

۲ـ در‌مقایسه ‌اقدام در انتظار با IUI در‌یک سیکل طبیعی یا متعاقب تحریک‌کنترلی تخمدان باCC و AI ویاhMG هیچگونه تفاوتی درموارد بارداری در‌حال‌پیشرفت مشاهده‌نشد.

۳ـ در یک ارزیابی موارد بالایی با تحریک کنترلی تخمدان با IUI و AI در‌مقایسه با CC با IUI مشاهده‌شد اما در بررسی وسیعتر اختلافی مشاهده‌نشد.

۴ـ کنترل تحریک تخمدان با hMG و IUI موارد بالایی درمقایسه با تحریک کنترلی تخمدان باCC و با IUI یا تحریک کنترلی تخمدان با AI و IUI مشاهده‌ شده‌است. در۲مورد کنترل تصادفی، هیچگونه فایده‌ای با hMG مشاهده نگردید.موارد بارداری چندقلو باکاربردhMG بیشتر مشاهده‌شد‌.

۵ـ با‌محدود‌بودن مدارک، برتری در موارد بارداری با IVF در‌مقایسه با IUI مشاهده نشد. محققان چنین نتیجه‌گیری نموده‌اند که اقدام درمانی در ناباروری با‌علت نا‌مشخص با اقدام در‌انتظار، به اندازه‌ی مقاربت زمان‌بندی‌شده یا داروهای خوراکی با IUI با کاربرد گونادو‌تروپین‌ها موجب بهبودی سر‌انجام کلینیکی شده اما موجب بارداری‌‌های چندقلویی بیشتری خواهد شد‌. درنهایت براساس محدود‌بودن مدارک در دسترس IVF مؤثرتر از hMG باIUI نمی‌باشد. محققان اشاره‌می‌نمایند که مدارک دردسترس محدود‌بوده و بنابراین در‌آینده باید موارد تصادفی ارزیابی شوند. عقیده بر‌این است که؛ درمان زوج‌های با ناباوری نامشخص، احتیاجی به بررسی‌های وسیع و انجام روش‌های غیرعادی نداشته و باروش‌های معمولی بهتر درمان می‌شوند.

اقدام در انتظار روشی است که زوج‌ها باید به‌دقت برای آن انتخاب شوند‌. یک زوج جوان با سابقه‌ی کوتاه ناباروری و بدون داشتن استرس به ناباروری، جزو گزینه‌های ایده‌آل محسوب می‌گردند. بنابراین آنهایی که مسن‌تر هستند و سال‌ها تحت‌بررسی بوده‌اند و درگذشته ازنظر ناباروری استرس داشته‌اند، برای درمان مفید نمی‌باشند‌. مهم آن است که زوج را در‌مرحله‌ی تصمیم‌گیری قرار‌دهیم و باید بیان‌نمود که اگر یک روش با شکست مواجه شود حتی اگر تکرار‌شده باشد، درمان به سطح دیگری (IVF بعداز IUI) ارتقا می‌یابد و خطر دخالت را نیز باید مطرح نمود‌. IVF با بیشترین خطر در‌مقایسه با IUI توأم می‌باشد که می‌تواند بارداری‌های چند‌قلویی ایجاد نماید که مطابق میل نیست.

درحال‌حاضر برای هر‌دو همسر علاقه‌مند به انجام کار برای بارداری، زمان مهم است و تغییر از یک روش به روش دیگر، موارد ترک نمودن درمان را پایین‌تر می‌آورد و تمام این عوامل در تصمیم‌گیری باید مورد‌توجه قرار‌گیرند. با امیدواری به این که موارد تصادفی مقایسه‌ای، درآینده‌ این درمان‌ها را حتی‌بهترین راهکار برای کلینیسین‌ها خواهند نمود.