فرم پای نوزادان، پوشک تاثیر منفی دارد؟
اغلب دو نوع بدشکلی در پای بچهها به وجود میآید که یکی به صورت پرانتزی و دیگری به صورت پای ایکس است.
وقتی موقع عوض کردن پوشک بچه به فرم پاهای بچهتان دقت کرده اید، متوجه شدهاید که پاهای او از بالا به هم چسبیدهاند و در پایین آزاد هستند. حالا به شدت نگران بدفرم شدن پای کودکتان هستید. اما خوب است بدانید که این تنها نگرانی شما نیست و بسیاری از مادران دغدغه بد شکل شدن پا در اثر پوشک کردن را دارند. به همین دلیل در گفتگو با دکتر علیعالمی، متخصص ارتوپدی، در اینباره از او پرسیدیم.
دکتر عالمی، با اشاره به بدشکلیهایی که ممکن است در اثر پوشک کردن بچهها به وجود آید، میگوید: اغلب دو نوع بدشکلی در پای بچهها به وجود میآید که یکی به صورت پرانتزی و دیگری به صورت پای ایکس است. معمولا پای همه نوزادان در ابتدای تولد پرانتزی است و در بعضی از بچهها بعد از سن راه افتادن به تدریج شکل پرانتزی پاها اصلاح میشود و به طرف دیگر انحراف پیدا میکند.
در این حالت پاها به صورت ایکس در میآید که به آن پای ایکس گفته میشود. در سنین ۱ سال تا ۶ سالگی، پای بچهها به صورت ایکس است و بعد از ۶ سالگی پایشان صاف و طبیعی میشود. بنابراین بچهها نیاز به درمان خاص و یا استفاده از کفش طبی ندارند.
اگر بچهای دچار چاقی باشد، بیماری خاصی داشته باشد یا دچار مشکل ژنتیکی باشد، ممکن است مشکلاتی که در پاها و یا حرکت دارد،در او باقی بماند.
تمرین بچههای مبتلا به پاهای پرانتزی و ایکس، فقط دویدن و بازی کردن است و تنها همین کار مشکل آنها را حل میکند. به همین دلیل دکتر عالمی میگوید: اگر این بچهها کمتر از ۱ سال سن داشته باشند، لازم نیست کاری برایشان انجام شود اما اگر بعد از ۱ سال همچنان آنها دچار پای پرانتزی باشند، معمولا تحتنظر پزشک قرار میگیرند.
چون شاید مشکل بعضی از آنها دوباره با دویدن حل شود اما بچههایی که با دویدن بهبود نمییابند، باید از نظر ابتلا به راشیتیسم بررسی شوند. اگر آنها مبتلا به راشیتیسم باشند با درمان طبی بهبود پیدا میکنند.
وقتی مغز بچهها تکامل پیدا میکند، به اندامهای تحتانیآنها عصبرسانی میشود و برای راه رفتن به تعادل میرسند، ممکن است بعضی از عضلاتشان هنوز تکمیل نشده باشند که به مرور تکمیل میشوند و عصبرسانی به آنها انجام میگیرد. سپس این مشکلات خودشان برطرف میشوند.
دکتر عالمی با بیان اینکه آنچه در بچهها خیلی مهم است، دررفتگیهای مادرزادی مفصل هانچ یا هیپ (در رفتگی مادرزادی لگن در ناحیه مفصل ران) است، توضیح میدهد: در گذشته که بچهها را قنداق میکردند امکان این در رفتگی بیشتر بود ولی امروزه با توجه به غربالگریهایی که در ابتدای تولد نوزاد انجام میشود و سونوگرافیهای مختلف در آن دوره، با روشهای سادهای در سنین پایین میتوان مشکلات بدشکلی پا در بچهها را بدون اینکه نیاز به جراحی داشته باشند درمان کرد. اما اگر والدین متوجه این مشکلات نشوند و سن کودک از ۳ یا ۴ ماهگی بگذرد، بیشتر آنها کارشان به عمل جراحی میکشد.
این متخصص ارتوپدی به والدین،توصیه میکند: اگر بچهای در هنگام راه رفتن پای خود را به داخل میبرد یا به صورت قورباغهای مینشیند، والدین باید او را پیش پزشک ارتوپد ببرند تا او با توصیههایش، مشکلشان را حل کند. بستگی به نوع بیماری و بدشکلی پا به والدین توصیههایی میشود. پدرها و مادرها باید حتما بعد از تولد بچه، باید اجازه دهند اندام تحتانی او توسط یک متخصص اطفال یا متخصص ارتوپدی معاینه شود و از نظر نداشتن در رفتگی مادرزادی لگن در ناحیه مفصل ران (DDH) مطمئن شوند.
اگر متخصصان ارتوپدی توصیهای به والدین میکنند، آنها حتما باید سونوگرافیهای متعدد انجام دهند و اطمینان پیدا کنند که مشکل تکاملی هیپ (در رفتگی مادرزادی لگن در ناحیه مفصل ران) بچهشان حل شود و بعد از راه افتادن بچه به فکر حل مشکل او نیفتند.
دکتر عالمی، با اشاره به بدشکلیهایی که ممکن است در اثر پوشک کردن بچهها به وجود آید، میگوید: اغلب دو نوع بدشکلی در پای بچهها به وجود میآید که یکی به صورت پرانتزی و دیگری به صورت پای ایکس است. معمولا پای همه نوزادان در ابتدای تولد پرانتزی است و در بعضی از بچهها بعد از سن راه افتادن به تدریج شکل پرانتزی پاها اصلاح میشود و به طرف دیگر انحراف پیدا میکند.
در این حالت پاها به صورت ایکس در میآید که به آن پای ایکس گفته میشود. در سنین ۱ سال تا ۶ سالگی، پای بچهها به صورت ایکس است و بعد از ۶ سالگی پایشان صاف و طبیعی میشود. بنابراین بچهها نیاز به درمان خاص و یا استفاده از کفش طبی ندارند.
اگر بچهای دچار چاقی باشد، بیماری خاصی داشته باشد یا دچار مشکل ژنتیکی باشد، ممکن است مشکلاتی که در پاها و یا حرکت دارد،در او باقی بماند.
تمرین بچههای مبتلا به پاهای پرانتزی و ایکس، فقط دویدن و بازی کردن است و تنها همین کار مشکل آنها را حل میکند. به همین دلیل دکتر عالمی میگوید: اگر این بچهها کمتر از ۱ سال سن داشته باشند، لازم نیست کاری برایشان انجام شود اما اگر بعد از ۱ سال همچنان آنها دچار پای پرانتزی باشند، معمولا تحتنظر پزشک قرار میگیرند.
چون شاید مشکل بعضی از آنها دوباره با دویدن حل شود اما بچههایی که با دویدن بهبود نمییابند، باید از نظر ابتلا به راشیتیسم بررسی شوند. اگر آنها مبتلا به راشیتیسم باشند با درمان طبی بهبود پیدا میکنند.
وقتی مغز بچهها تکامل پیدا میکند، به اندامهای تحتانیآنها عصبرسانی میشود و برای راه رفتن به تعادل میرسند، ممکن است بعضی از عضلاتشان هنوز تکمیل نشده باشند که به مرور تکمیل میشوند و عصبرسانی به آنها انجام میگیرد. سپس این مشکلات خودشان برطرف میشوند.
دکتر عالمی با بیان اینکه آنچه در بچهها خیلی مهم است، دررفتگیهای مادرزادی مفصل هانچ یا هیپ (در رفتگی مادرزادی لگن در ناحیه مفصل ران) است، توضیح میدهد: در گذشته که بچهها را قنداق میکردند امکان این در رفتگی بیشتر بود ولی امروزه با توجه به غربالگریهایی که در ابتدای تولد نوزاد انجام میشود و سونوگرافیهای مختلف در آن دوره، با روشهای سادهای در سنین پایین میتوان مشکلات بدشکلی پا در بچهها را بدون اینکه نیاز به جراحی داشته باشند درمان کرد. اما اگر والدین متوجه این مشکلات نشوند و سن کودک از ۳ یا ۴ ماهگی بگذرد، بیشتر آنها کارشان به عمل جراحی میکشد.
این متخصص ارتوپدی به والدین،توصیه میکند: اگر بچهای در هنگام راه رفتن پای خود را به داخل میبرد یا به صورت قورباغهای مینشیند، والدین باید او را پیش پزشک ارتوپد ببرند تا او با توصیههایش، مشکلشان را حل کند. بستگی به نوع بیماری و بدشکلی پا به والدین توصیههایی میشود. پدرها و مادرها باید حتما بعد از تولد بچه، باید اجازه دهند اندام تحتانی او توسط یک متخصص اطفال یا متخصص ارتوپدی معاینه شود و از نظر نداشتن در رفتگی مادرزادی لگن در ناحیه مفصل ران (DDH) مطمئن شوند.
اگر متخصصان ارتوپدی توصیهای به والدین میکنند، آنها حتما باید سونوگرافیهای متعدد انجام دهند و اطمینان پیدا کنند که مشکل تکاملی هیپ (در رفتگی مادرزادی لگن در ناحیه مفصل ران) بچهشان حل شود و بعد از راه افتادن بچه به فکر حل مشکل او نیفتند.
منبع:
نی نی سایت
نظر کاربران
علت بی خواب نوزاد
پاسخ ها
همراه عزیز نی‌نی‌بان، اگر سوالی از متخصصان دارید در آدرس زیر مطرح کنید
https://bit.ly/31AMOqp