رشد رفتاری نوزاد، چهار تا هفت ماهگی

ممکن است بین چهار تا هفت ماهگی، تغییرات شخصیتی چشمگیری در کودک رخ دهد. گاهی در شروع این مرحله نسبت به تغذیه، خواب و توجه تا حدی غیر فعال و بی‌علاقه می شود. اما زمانی که نشستن، استفاده از دست‌ها و حرکت به اطراف را یاد گرفت، به طور فزآینده‌ای توجهش به دنیای خارج بیشتر و دقیق تر می‌شود. او در این مرحله دوست دارد از محدوده خود بیرون بیاید و هر چه را که می‌بیند لمس کند و از چند و چون آن سر در بیاورد و اگر خودش موفق نشود. با داد و فریاد و پرت کردن شیئی که در دست دارد. از شما درخواست کمک خواهد کرد. وقتی برای آرام کردنش به سویش می‌روید، احتمالاً آنچه را که در حال انجامش بوده، فراموش می‌کند و تمام توجه اش به شما معطوف خواهد شد. لبخند می‌زند، غان و غون می کند و هیچ گاه از توجه به شما خسته نخواهد شد.

جنبه های دقیق تر شخصیت کودک تا حد زیادی تحت تأثیر ساختمان سرشتی یا خلق و خوی او تعیین می‌شود. کودکتان غیرقابل کنترل یا آرام است؟ آسان گیر است یا به راحتی آشفته می‌شود؟ در بیشتر موارد، این خصیصه و منش ها، شخصیت موروثی شیرخوار است. درست همان طور که کودکان از نظر شکل و جثه با هم تفاوت دارند، خلق و خوی آنان نیز متفاوت است. خصیصه منحصر به فرد شخصیت کودک، دامنه فعالیت، سر سختی و قدرت انطباق او با دنیای پیرامونش را شامل می‌شود که در طول همین ماه ها به نحو آشکاری خود را نشان خواهد داد. ممکن است برخی از خصوصیات او مورد قبول و پسندتان نباشند، اما بهتر است در درازمدت، خود را با شخصیت ذاتی‌اش وفق دهید و آن را به عنوان یک حقیقت بپذیرد.

همان طور که قبلاً نیز اشاره شد، بعضی از کودکان در این سن، بسیار آرام هستند، در حالی که عده ای دیگر بسیار لجوج، عصبی و حساس به نظر می‌رسند و برخورد با آنها نیاز به شکیبایی فوق العاده و راهبری ملایمی دارد. این نوع بچه ها به راحتی با تغییرات محیط کنار نمی آیند و چنانچه قبل از ایجاد آمادگی کافی، آنها را برای قبول این تغییرات تحت فشار بگذاریم، دچار آشفتگی و اضطراب زیادی می‌شود. در برخورد با چنین کودکانی به جای تلاش در تغییر خلق و خوی آنها، باید خود را با سرشت شخصیتی شان تطبیق دهید. می توانید به جای مقابله و مقاومت، با سعی در شناخت بیشتر کودک و تعریف از کارهای خوبش، به کاهش استرس های او کمک کنید. زبان خوش و نوازش، گاهی اثر عجیبی در آرام کردن اعصاب کودک بی قرار دارد. متوجه کردن حواس او به موضوعی دیگر، باعث تخلیه انرژی اش می شود. مثلاً اگر جیغ و فریادش به دلیل آن است که عروسکش را که برای چندمین بار به زمین پرتاب کرده است به او برگردانید، راه حل قطع گریه ها و بهانه گیری هایش این است که او را از تخت یا صندلی اش بردارید و در کنار عروسکش، روی زمین بنشانید، تا بتواند به راحتی عروسکش را بر دارد.

کودک خجول یا « حساس » نیز به توجه ویژه نیاز دارد، به خصوص باید مواظب باشید اگر کودکان بزرگ تری در خانواده دارید، تحت تأثیر کارها و شیطنت هایشان، از توجه کافی به او باز نمانید، وقتی شیرخواری آرام و کم توقع دارید، احتمال اینکه او را خشنود و راضی فرض کنید و به سراغش نروید، زیاد است. اگر زیاد نخندد، ممکن است علاقه خود را به بازی با او از دست بدهید، اما کودکی با این خصوصیات، حتی بیش از سایر بچه‌ها به توجه و تماس نیاز دارد. در هر شرایطی، زمان زیادی را صرف بازی با او کنید. دیگران را تشویق کنید با گرمی به او نزدیک شوند. به کودکتان فرصت دهید در بازی با بچه ها، اگر تمایل ورود به بازی را ندارد، ابتدا در حاشیه بازی قرار گیرد. زمانی که احساس امنیت کند، به تدریج به شرکت مستقیم در بازی علاقمند می‌شود.

پزشک متخصص کودک خود را نیز از علاقه‌ای که به تکامل عاطفی کودک دارید، مطلع کنید. اگر پزشک بداند در این زمینه با مشکلی مواجه هستید، می تواند یاریتان کند ولی حل این مسئله در یک ملاقات چند دقیقه ای عادی میسر نیست، بلکه باید از پزشک بخواهید فرصت بیشتری را برای توجه بیشتر دلواپسی ها و شرح مشاهدات شما از کودک، اختصاص دهد. قبل از ملاقات با پزشک، مطالب مورد نظرتان را یادداشت کنید تا هنگام گفت و شنود، موضوعی را از یاد نبرید، در حقیقت با گذشت زمان و صبر، تحول در بعضی از خصوصیات شخصیتی او که خواهان تغییر آنها بوده اید، خود را نشان خواهد داد. در عین حال سعی کنید از وجود او، همان طوری که هست، لذت ببرید.