نحوه رمزگشایی گریه نوزاد

وقتی کودکی گریه می کند اطرافیان خیلی سریع کودک را به والدینش ارجاع می دهند و مسئولیت برطرف کردن گریه او را به خودشان واگذار می کنند. در چنین مواقعی اگر والدین هم کم تجربه باشند ممکن است کلافه شوند و نتوانند علت دقیق گریه را تشخیص دهند. بدیهی است در مورد گریه های طبیعی مانند گرسنگی و … خیلی سریع می توان به نتیجه رسید. ولی والدین باید بدانند تمام گریه های کودکان در طول روز به معنای گرسنگی و خوردن شیر نیست.

تعدادی نشانه در میان نوزادان وجود دارد که هرکدام از این علائم، بیانگر علت اصلی گریه کودک است. فهمیدن علت گریه نوزاد ممکن است در آغاز دشوار باشد ولی والدین خیلی زود یاد خواهند گرفت که چگونه نیاز های کودک خود را پیش بینی کنند. گریه نوزاد احساس درونیش را برای شما بازگو می کند و توجه شما به گریه اش اصلا به معنی لوس کردن او نیست، چون نوزاد هیچ وقت لوس نمی شود. مادر ممکن است فکر کند اگر بلا فاصله بعد از شنیدن صدای گریه نوزاد به سمت او برود، او را بد عادت خواهد کرد ولی این نگرانی ها کاملا بی مورد است و هر چقدر مادر در روزهای اول زندگی، سریع تر به واکنش های نوزاد پاسخ دهد، نوزاد هم احساس امنیت بیشتری خواهد کرد و هر چه احساس امنیت بیشتر باشد. نوزاد برای اذیت کردن والدینش گریه نمی کند، چون در آن زمان اصلا نمی داند که گریه اش چه حسی در آن ها ایجاد می کند. در این مقاله شما را با گریه های خاص در کودکان آشنا می کنیم؛ گریه هایی که نشانه ای برای رسیدن به مشکلی خاص در کودک است.

گریه های طبیعی
در مورد گریه و بی قراری هر کودکی، اولین چیزی که باید به آن فکر کرد این است که ممکن است بچه گرسنه باشد. مادر باید بررسی کند آیا فرزندش شیر کافی دریافت می کند یا خیر.

وقتی مادر یاد بگیرد نشانه های گرسنه بودن کودک مثل نق نق کردن، سر و صدا راه انداختن و دنبال سینه مادر گشتن هنگامی که او را در آغوش می گیرد را بشناسد، مشکلات سیر کردن او قبل از این که گریه کند، کمتر می شود. گاهی اوقات ممکن است بینی کودک کیپ شده باشد. در این حالت کودک کمی شیر می خورد اما در ادامه بینی اش کیپ می شود و احساس خفگی به او دست می دهد و سینه مادر را رها می کند. در این حالت هم باید مادر با پزشک کودک مشورت کند. دیگر احتمال ممکن این است که پای کودک سوخته باشد و همین باعث گریه او شود.

نیاز به در آغوش گرفتن
بچه های بالاتر از ۳ ماه که گردن می گیرند و همه چیز را تعقیب می کنند، دوست دارند بغل شوند و اطراف را ببینند. بنابراین وقتی یک جا می مانند گریه می کنند ولی وقتی بغل می آیند آرام می شوند. بعضی از کودکان نیاز به آغوش مادران دارند و بیش از حد گریه می کنند تا بتوانند در آغوش مادر قرار بگیرند. به همین دلیل مادر باید این کودک را در آغوش بگیرد، او را نوازش کند، ماساژش دهد، برایش لالایی بخواند تا آرام شود. وقتی مادر بدن فرزند را ماساژ می دهد مقداری هورمون های تسکین دهنده آزاد می شود، همچنین مقداری مواد رشد یابنده آزاد می شود که باعث می شود هم از نظر عاطفی کودک به تکامل برسد و هم به دلیل آزاد شدن آندورفین، آنکفالین و … بی قراری کودک کاهش می یابد.

خوراندن داروهای نامناسب
گاهی اوقات گریه های نوزاد ممکن است ناشی از دادن داروهای بی جا باشد. به عنوان مثال در صورت سرماخوردن کودک مصرف آنتی هیستامین قدغن است، اما مادر سرخود این دارو را به کودک می دهد، بنابراین کودک بی قراری می کند، نق می زند و گریه می کند. حتی ممکن است این حالت ایجاد تشنج کند. بنابراین والدین باید از دادن داروهای نابجا به کودک خودداری کنند و در صورت گریه های بیش از حد او را نزد پزشک ببرند.

محیط شلوغ، عامل گریه
برخی کودکان هستند که وقتی در محیط شلوغ قرار می گیرند گریه می کنند و بی قرار می شوند مثلا در مهمانی مدام دست به دست شده اند و در سر و صدای زیاد قرار داشته اند. در این مواقع علاوه بر گریه زیاد حتی ممکن است کودک شیر هم نخورد. در این مواقع مادر باید او را به محیط آرام منتقل کند تا کم کم گریه های او کاهش یابد.

گریه های کودکان چگونه است؟
مدت زمان گریه از کودکی به کودک دیگر متفاوت است و هیچ کودکی را نمی توان با کودک دیگر مقایسه کرد. بنابراین باید عادت کودکان را با یکدیگر تفکیک داده و بررسی لازم را انجام داد که آیا گریه های کودک نسبت به قبل تغییر کرده است یا نه. صدای گریه، شدت گریه و تن گریه می تواند به مادر در تشخیص تغییرات گریه نوزاد و کودک کمک کننده باشد. این که صدای گریه نوزاد تبدیل به ناله شود می تواند یک علامت خطر برای والدین باشد. در این حالت صدای او هیپوتن است و در جریان بیماری ها دیده می شود. صدایی که به صورت ناله است دیگر گریه طبیعی نیست و در جریان بیماری ها دیده می شود. گریه هایی هم وجود دارد که علت خاصی ندارد.

گریه های خطرناک
گاهی اوقات گریه کودک نشانه بیماری خطرناک است. به عنوان مثال مننژیت، استفراغ کردن، خواب آلود بودن و شیر نخوردن علامت های خطر برای بیماری هستند که در آن ها صدای گریه به صورت ناله و ضعیف می شود یا این که کودک پشت سر هم گریه های شدید دارد.

پیچ خوردگی روده
یکی از علل گریه پیچ خوردن روده یا فتق است. در این موارد بچه ها معمولا ۱۵ تا ۲۰ دقیقه آرام هستند و یکدفعه ۴ ۳ دقیقه پشت سر هم گریه می کنند، بعد آرام می شوند و دوباره گریه می کنند که به این گریه ها متناوب می گویند. این بچه ها همراه با گریه ممکن است استفراغ هم داشته باشند که خطرناک است و باید سریع به پزشک مراجعه شود.

۵ علت شایع برای گریه
واقعیت این است که استخوان های کودکان انعطاف پذیرتر بوده و بهتر از استخوان های افراد بزرگسال می توانند ضربات را تحمل کنند و در نتیجه، به سادگی نمی شکنند اما اگر یک استخوان تحت فشار شدید قرار بگیرد، باز هم امکان شکستن آن وجود دارد. یکی از عواملی که ممکن است باعث گریه کودک شود این است که بچه از دست کسی افتاده یا خودش چهار دست و پا رفته و از جایی افتاده باشد. در این حالت امکان دارد شکستگی هایی ایجاد شده باشد. بنابراین مادر باید دقت کند بچه هنگام تکان دادن دست یا پا گریه می کند یا خیر.

گریه هایی هم هستند که ناشی از دل دردند. بچه ها از حدود یک تا ۴ ماهگی به مدت ۳ ماه بعدازظهر و شب ها به مدت ۲ تا ۳ ساعت گریه می کنند. دست و پای شان را جمع می کنند و مدام وول می خورند و به خودشان فشار می آورند. آن ها حدود ۳بار در هفته و هر بار به مدت ۳ ساعت گریه می کنند. مادر فرزند را بغل می کند و کمی تکان می دهد و کمی لالایی می خواند یا در گهواره تکان می دهد یا با ماشین او را می گرداند تا بچه آرام می شود. گاهی اوقات این دل دردها مربوط به برخی مواد غذایی است که مادر مصرف می کند. مصرف شیر و لبنیات زیاد توسط مادر ممکن است در بچه ایجاد دل درد و متعاقب آن گریه کند.

گاهی اوقات کودک ممکن است اسپاسم ناحیه مقعد داشته باشد و نتواند دفع مناسب داشته باشد، بنابراین دل درد گرفته و شروع به گریه می کند.

یکی از گریه های شایع در کودکان اضطراب جدایی از مادر است که معمولا روزها بین ۶ تا ۸ ماه است و شب ها بین ۸ تا ۱۴ ماه است. در ۶ تا ۸ ماه صدای مادر تصویرش را به ذهن بچه نمی آورد و بچه باید مادر را ببیند تا آرام شود. بنابراین حتی اگر مادر در آشپزخانه کودک را صدا کند، او آرام نمی شود اما بعد از ۸ ماه این توانایی در کودک هست که با صدای مادر احساس می کند او همچنان در کنارش است. بنابراین چنین اضطرابی پیش نمی آید اما از ۸ ماه تا ۱۴ ماه اضطراب در خواب است. در این حالت کودک مرتب بیدار می شود تا مادر را ببیند. مادر دستی به سر و صورت او می کشد تا کودک بخوابد اما بعد دوباره بیدار می شود.

گاهی گریه کودک ناشی از عفونت ادرار است که باعث گریه و بی قراری است و از علامت های آن در کودک اسهال و وزن نگرفتن است.

ریسه رفتن عامل نگران کننده در والدین
ریسه رفتن معمولا در زیر ۴ سال دیده می شود و بعد از آن معمولا برطرف می شود. کودک شروع به گریه می کند اما در انتهای گریه نفسش می رود و بعد از آن ممکن است کبود شود ولی بعد بهتر می شود. بهترین راه این است که شرایطی که باعث می شود کودک عصبانی و ناراحت شود و شروع به گریه کند، برطرف شود. این حالت نیاز به پیشگیری دارد نه درمان اما این حالت را باید از تشنج افتراق داد، یعنی باید مطمئن شوید که این حالت تشنج نیست. باید در مورد سابقه خانوادگی تشنج بررسی لازم انجام شود.ریسه رفتن بیشتر در کودکانی که کم خون هستند و آهن دریافت نکرده اند، دیده می شود. آهن را باید از ۶ ماهگی به کودک داد و در صورتی که کودک کم وزن به دنیا آمده باشد زمانی که به ۲برابر وزنش رسید باید به او آهن داده شود و در صورتی که آهن را دریافت نکنند یکی از علامت های کمبود آهن ریسه رفتن است. بنابراین با مراقبت و پیشگیری بعد از مدتی این حالت برطرف می شود.