دوران کودکی چگونه است؟
کنترلگری بیش از حد والدین استقلال کودکان را محدود میسازد، توان کودک در تنظیم رفتارش کاهش می یابد و نمیتواند به تنهایی تصمیم بگیرد،
والدین در سلامت روان نسلهای آینده نقش مؤثری دارند و سختگیری پدر و مادر احتمال مشکلات روانشناختی را در بزرگسالی افزایش می دهد. مطالعات اخیر نشان میدهد، والدینی که کنترل روانشناختی کمتری بر روی فرزندانشان دارند، انعطاف پذیر هستند و مقتدرانه عمل میکنند؛ شادی و رضایت از زندگی بیشتری را در بزرگسالی فرزندانشان رقم می زنند.
محیط و شرایط دوران کودکی
در یک مطالعه که به تازگی در مجله "Positive Psychology" منتشر شده است، نشان میدهد تعدادی از عوامل زمینه ساز مهم در سلامت روان در سالهای بزرگسالی براساس محیط و شرایط دوران کودکی پیش بینی میشود.
دکتر استافورد سرپرست این مطالعه بیان میکند افرادی که در سالهای ابتدایی زندگی، کودکی و نوجوانی رابطه گرم و صمیمانه با والدینشان دارند و والدین هم پاسخگوی نیازهای متفاوت آنها بودهاند، سلامت روان بالاتر و رضایت از زندگی بیشتری را در اوایل، اواسط و اواخر بزرگسالی تجربه میکنند. این والدین مقتدر و انعطاف پذیر بر روی فرزندانشان کنترل اعمال می کنند اما در عین حال پذیرنده و پاسخ دهنده نیز هستند. مقررات واضحی برای رفتارهای کودکان وضع می کنند. آنها همچنین دلیل و منطق این قوانین و محدودیت ها را توضیح می دهند و نسبت به نیازها و دیدگاههای کودکانشان نیز پذیرنده هستند.
در این مطالعه محققان 5362 نفر از افراد 13 تا 64 سال را مورد ارزیابی قرار دادند. یافته ها نشان داد کنترل بیش از حد والدین استقلال کودک را محدود میسازد و این امر زمینه ساز احساس رضایت از زندگی کمتر در دوران بزرگسالی خصوصا در سنین 60 تا 64 سال می گردد.
نتایج این مطالعه حاکی از آن است که:
کنترلگری بیش از حد والدین استقلال کودکان را محدود میسازد، توان کودک در تنظیم رفتارش کاهش می یابد و نمیتواند به تنهایی تصمیم بگیرد، حریم شخصی برای خود ندارند که خود سبب پرورش وابستگی در کودک می شود.
مطالعات پیشین حاکی از آن است که شکل گیری دلبستگی ایمن میان کودک و والدین منجر به شکل دادن دلبستگی مطمئن در آینده و زندگی بزرگسالی فرد می گردد.
دکتر استافورد بیان میکند: پدر و مادرها فرصتی برای کشف جهان را برای کودکان فراهم می سازند، در حالیکه روابط گرم، دوستانه و پاسخگویی آنها به توسعه مهارتهای اجتماعی و هیجانی کودک کمک می کند. دکتر استافورد همچنین اضافه می کند که "برای یک زندگی سالم ایجاد یک تعادل میان کار و زندگی مهم است، بنابراین به عنوان پدر و مادر زمانی برای پرورش و غنی سازی ارتباط با فرزندان مورد نیاز است".
محیط و شرایط دوران کودکی
در یک مطالعه که به تازگی در مجله "Positive Psychology" منتشر شده است، نشان میدهد تعدادی از عوامل زمینه ساز مهم در سلامت روان در سالهای بزرگسالی براساس محیط و شرایط دوران کودکی پیش بینی میشود.
دکتر استافورد سرپرست این مطالعه بیان میکند افرادی که در سالهای ابتدایی زندگی، کودکی و نوجوانی رابطه گرم و صمیمانه با والدینشان دارند و والدین هم پاسخگوی نیازهای متفاوت آنها بودهاند، سلامت روان بالاتر و رضایت از زندگی بیشتری را در اوایل، اواسط و اواخر بزرگسالی تجربه میکنند. این والدین مقتدر و انعطاف پذیر بر روی فرزندانشان کنترل اعمال می کنند اما در عین حال پذیرنده و پاسخ دهنده نیز هستند. مقررات واضحی برای رفتارهای کودکان وضع می کنند. آنها همچنین دلیل و منطق این قوانین و محدودیت ها را توضیح می دهند و نسبت به نیازها و دیدگاههای کودکانشان نیز پذیرنده هستند.
در این مطالعه محققان 5362 نفر از افراد 13 تا 64 سال را مورد ارزیابی قرار دادند. یافته ها نشان داد کنترل بیش از حد والدین استقلال کودک را محدود میسازد و این امر زمینه ساز احساس رضایت از زندگی کمتر در دوران بزرگسالی خصوصا در سنین 60 تا 64 سال می گردد.
نتایج این مطالعه حاکی از آن است که:
کنترلگری بیش از حد والدین استقلال کودکان را محدود میسازد، توان کودک در تنظیم رفتارش کاهش می یابد و نمیتواند به تنهایی تصمیم بگیرد، حریم شخصی برای خود ندارند که خود سبب پرورش وابستگی در کودک می شود.
مطالعات پیشین حاکی از آن است که شکل گیری دلبستگی ایمن میان کودک و والدین منجر به شکل دادن دلبستگی مطمئن در آینده و زندگی بزرگسالی فرد می گردد.
دکتر استافورد بیان میکند: پدر و مادرها فرصتی برای کشف جهان را برای کودکان فراهم می سازند، در حالیکه روابط گرم، دوستانه و پاسخگویی آنها به توسعه مهارتهای اجتماعی و هیجانی کودک کمک می کند. دکتر استافورد همچنین اضافه می کند که "برای یک زندگی سالم ایجاد یک تعادل میان کار و زندگی مهم است، بنابراین به عنوان پدر و مادر زمانی برای پرورش و غنی سازی ارتباط با فرزندان مورد نیاز است".
منبع:
دکتر سلام
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼