مسئولیت دادن به کودکان، چگونه؟

کودک در دو سالگی دچار کشمکشی بین بعد کودکانه و بزرگسالانه بر تمام جنبه های زندگی از جمله خواب می شود. زمان خواب بهترین وقت برای شما است تا به فرزندتان کمک کنید تا از عهده این کشمکش درونی برآید. تشریفات پیش از خواب را به گونه ای بچینید که کودک دقیقا بداند منتظر چیست و چه نقشی را باید بازی کند.

ایجاد حس کنترل امور به کودک
کودک در این سن علاقه زیادی به برنامه های منظم دارد و اگر شما قسمتی از برنامه را جا بیندازید حتما کودک به شما گوشزد می کند. اقدامات از پیش تعیین شده و مشخص به خوابیدن کودک تان کمک می کند و آمادگی لازم را برای خواب هم به لحاظ روحی و هم جسمانی فراهم می کند. بهتر است به کودک اجازه دهید مسئولیت برنامه منظم خواب را خودش به عهده بگیرد و حس کند که کنترل آن را به دست گرفته است، مثلا اجازه دهید تصمیم بگیرد چه لباس خوابی بپوشد، چه کتابی بخواند یا از چه خمیر دندانی استفاده کند. این روش باعث می شود که کودک متوجه شود که وقت خواب است و او آنقدر بزرگ شده است که خودش را آماده کند و گام دیگری به سوی حل مستقلانه مشکلات بردارد.

مراجعه به سبک یادگیری کودک
همان طور که بزرگسالان سبک های مختلفی برای یادگیری دارند کودکان نیز همین گونه اند. برخی از کودکان نوپا به اشارات لفظی (کلامی) بهترین پاسخ را می دهند و اگر شما درباره برنامه منظم خواب با آن ها صحبت کنید بهتر اطاعت می کنند. برخی دیگر نیز به اشارات تصویری یا لمسی پاسخ می دهند، برای چنین کودکانی موثرترین کار این است که برنامه را بر روی یک نوار باریک به تصویر بکشید. برنامه منظم خواب را به چند بخش تقسیم کنید، مثلا حمام، مسواک، لباس خواب، کتاب داستان و در نهایت خواب. سپس برای تصویر هر مرحله یا از مجله ها و اینترنت استفاده کنید و یا از خود کودک در حال انجام آن فعالیت عکس بگیرید و بر روی نوار باریک به ترتیب بچسبانید. هنگام غروب نوار باریک را به کودک بدهید و از او بخواهید به شما بگوید که حالا نوبت کدام مرحله است. این کار به برنامه پویایی می دهد، زیرا به جای آنکه شما به او بگویید چه کار کند او به شما می گوید برنامه چیست.