علت لجبازی در کودکان، ارثی است؟

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: دوقلوی دختر ۲۷ ماهه ای دارم که یکی شون از همون نوزادی خیلی گریه می کرد و الان هم سریع گریه می کنه. لجبازی می کنه مخصوصا خواهرش. گریه هاش طولانی است. گاهی ۱ ساعت. زمان گریه به هیچکس حتی من و پدرش هم اجازه نمی ده بهش نزدیک بشیم. هیچ تفاوتی بینشون قائل نیستیم.

پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس خانواده و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس:
این رفتارها از ویژگی های خلقی یکی از قل ها است. به احتمال زیاد نقش ارث را باید بیشتر به آن توجه کرد و این ویژگی شخصیتی مانند گریه و لجبازی در فرزند شما ارثی است. اما زمانی که فرزندتان گریه می کند و اجازه نزدیک شدن نمی دهد، شما باید عوامل آسیب زایی را که بچه را عصبی می کند شناسایی کنید و آن ها را از بین ببرید. گاهی واقعا این رفتار بچه تقصیر شما نیست و عاملی برای پرخاشگری و گریه بچه وجود ندارد و خود بچه به آن ها دامن می زند. بهترین گزینه این است که به سمت فرزندتان نروید تا او را آرام کنید و او احساس نکند که با گریه می تواند توجه شما را به خودش جلب کند. یا حتی شما و همسرتان هم با هم دعوا نکنید که چرا بچه را نمی گیری و توجه نمی کنی. شاید همین موضوع فرزندتان را آرام کند و او را به همان هدف جلب توجه کردن شما می رساند. حتی ممکن است این رفتار او یک جنبه انتقام داشته باشد. که نه خود فرزند از آن آگاه است و نه خانواده. بنابراین این رفتارها در دسته رفتارهای لجبازی قرار می گیرد و فرزند سعی می کند که با گریه، پرخاشگری و لجبازی توجه شما را به خودش جلب کند و در نهایت به خواسته اش برسد. حالا این خواسته در ذهن کودک می تواند انتقام، به هم ریختن فضای خانه، در آغوش گرفتن و یا حتی شنیدن دعوا از طرف شما و همسرتان باشد. بهترین پیشنهاد این است که اگر ساعت ها گریه فرزندتان طول هم بکشد شما باید با بالا بردن توانایی و مقاومت خود به هیچ وجه به گریه های او توجهی نکنید تا او یاد بگیرد که با گریه نمی تواند به هدفش برسد. با گفتن جملاتی مثل هر موقع آرام شدی و توانستی نظرت را بگویی آن موقع به حرفایت گوش می دهیم، کم کم فرزندتان را از این رفتارهای لجبازانه دور کنید.