درمان لوس شدن بچه، نحوه برخورد اطرافیان

چه زمانی توجه خیلی زیاد باعث رفتار لوس می شود؟
بعضی مواقع زمانی که خیلی به انها توجه می کنید رفتار لوس نشان می دهند.کارهایی که انها می توانند خود انجام دهند را شما انجام ندهید.برای مثال: اغلب کودکان در سنین پیش دبستانی می توانند لباس هایشان را بپوشند ، موهایشان را شانه کنند، اسباب بازی هایشان را جمع کنند.اگر شما همیشه این کارها را انجام دهید کودکانتان احساس می کنند که شما وظیفه دارید همیشه این کارها را انجام دهید.کودکان کمی یاد می گیرند که برای این کارها قدر دانی کنند،در عوض انها هرگز راضی نمی شوند،انها فکر می کنند محدودیتی برای خواسته هایش وجود ندارد.والدینی که احساس خستگی می کنند و فکر می کنند قدر زحماتشان دانسته نشده، می فهمند که کودکانشان را وابسته به خودشان کردند.در این مورد شما نیاز دارید که کودکانتان را برای انجام کارهایی که توانایی انها را دارد تشویق کنید و اجازه انجام شان را به انها بدهید.والدین فهمیده و دانا باید از روش مرحله به مرحله استفاده کنند و شروع کنند از نظرات کودکان و والدین در انجام کارها استفاده کنند و کارها را با هم انجام دهند.زمانی که کودکان فهمیدند که شما از انها انتظاراتی دارید می توانید کمک هایتان را کم کم حذف کنید.این کار بعضی مواقع رخ می دهد اما شما بتدریج به کودکانتان بیاموزید به خود متکی شوند و مستقل شوند.محدود نکردن کودکان می تواند باعث رفتار لوس شود.کودکان به اسانی می فهمند که اگر به اعتراضشان مدت طولانی ادامه دهند یا صدایشان را بلند کنند می توانند وظایف خود را انجام ندهند والدین به دلایلی اجازه می دهند این اتفاق رخ دهد:
-بعضی از والدین فقط می خواهند از درگیر شدن با کودکانشان اجتناب کنند. برای انها انجام ندادن نقشهای کودک قابل تحمل تر از سر و صدا و هیاهو کردن کودک است.
-

- برای دیگر والدین،نا خوشایندی کودکانشان سخت است،زیرا انها نمی خواهن کودکانشان را ناراحت کنند.این والدین فکر می کنند کودکان ناراحت برابر والدین بد است.

- سکوت بعضی دیگر به این خاطر است که انها می ترسند کودکان عصبانی انها را دوست نداشته باشند.در حقیقت کودکان می خواهند بدانند که والدینشان مسیولیت را قبول می کنند انها نیاز به فشار و محدودیت دارند.والدینی که خود نقش و وظایف تعیین می کنند ولی خود نقش خود را انجام نمی دهند، کودکانشان فکر می کنند که نقش تعیین شده برای انها نیز به درد انها نمی خورد و برای انها نیست.در نتیجه نه تنها زندگی کردن با این کودکان سخت است بلکه ممکن است زمانی که به مدرسه می روند از کودکان دیگر بیزار باشند و در یک وضعییت نامساعد قرار گیرند.مراقبت مداوم والدین و مطرح کردن مناسب درخواست ها باعث می شود که کودکان یاد بگیرند که به دیگران اسیب نرسانند و بی احترامی نکنند.کودکان نوپا برای فراگیری نقش ها از والدین خود الگو می پذیرند.

به خاطر داشته باشید
برای یک کودک وقتی او مریض یا خسته یا گرسنه است یا اینکه در یک محیط جدید و نا اشنا قرار میگیرد پیروی کردن از نقش ها سخت است.
در این موقعیت ها والدین باید در توقع هایشان انعطاف داشته باشند.
اگر کودک در خانه مادر بزرگش خواب الوده شد ممکن است دیر به رختخواب رود.
کودک اگر بیمار یا بد خلق است ممکن است بیشتر با دیگران پرخاش کند.
این که یک کودک به رختخواب برود و یا وقتی عصبانی است با دیگران برخوردی نداشته باشد ایده ال است، اما در این موقعیت والدین به نقش فعال تری نسبت به معمول برای کمک به کودکان نیاز دارند.

رفتار خوب والدین مانع لوس کردن است:
والدین موفق می دانند که چگونه کودکان رشد می کنند و در سنین مختلف انتظارات از انها چیست.انها قادرند که برای اسودگی و مراقبت به نیازهای حقیقی کودکان پاسخ بدهند.انها تشخیص می دهند که نیازها در دوره های خاص تغییر می کند.والدین خوب می دانند که قدرت توجه مثبت، عاطفه و حمایت انها برای اجتماعی شدن مورد رضایت کودکانشان است.انها همچنین تشخیص می دهند اهمیت دوره های محدودیت و نقش های ساده برای کمک به کودکان نوپا به منظور یادگیری و انجام کارهای مورد پذیرش است.شناخت و دانستن همه این چیزها مهم است. اما حتی والدین دانا و فهمیده می دانند که انجام دادن کارهای درست در همه زمانها کار اسانی نیست.زمانی که شما عکس یک کودک لوس را می بینید، شاید شما یک کودک با یک خانه پر از اسباب بازی عجیب و غریب را تصور کنید. اما یک متخصص کودک منظم می گوید این رفتارها کودک لوس را تعریف می کنند.
یک کودک لوس کسی است که طاقت فرسا، خود محور و غیر منطقی است

چگونه می توانید بگویید چه کسی لوس است؟؟
بخوانید تا یاد بگیرید ۱۰ روشی را که والدین اجازه می دهند کودک لوس شود.اگر برخی از انها در خانواده شما اجرا می شود نگران نباشید، برای ایجاد تغییرات هیچ گاه دیر نیست.

۱-کودکتان را مرکز جهان قرار دهید:
ارزوهای کودکتان را در هر موقعیتی در الویت قرار دهیددر هر رویدادی اموزش دهید که جهان به دور او در گردش است. سوزان باتروس ،رییس مرکز پزشکی تقسیم کودکان در حال رشد و امراض وابسته به رفتار در دانشگاه می سی سی پی می گوید این موضوع می تواند مانع ان شود که او به نیاز ها و ارزوهای دیگران توجه کند.او می گوید کودکان نیاز دارند درک کنند و درک بشوند". "وقتی که تنها نقش بازی می کنید انها می فهمند، انها نقش بازی کردن را دوست ندارند"

2- نادیده گرفتن رفتار مثبت:
خانواده مشغول و پر کار امروزی ممکن است زمانی که کودکشان به ارامی بازی می کند یا اذیت نمی کند به او توجه نکنند.
اگر شما هرگز به انها اجازه ندهید که بدانند شما راضی و خشنود هستید، گوید،شما فرصت تقویت رفتار مثبت را از دست داده اید.

3- تشویق ناخواسته به رفتار منفی:
کارپ می گوید تعداد زیادی از والدین اشتباه میکنند،همزمان از رفتار مثبت چشم می پوشند و رفتار منفی را پاداش می دهند. اگر شما تنها زمانی که کودکانتان ناله و گریه می کنند توجه کنید،شما به انها پیامی می فرستید که کج خلقی و گریه بهترین روش برای جلب کردن توجه شما می باشد.

۴-عدم قرار دادن محدودیت بر روی رفتار کودکان:
باتروس می گوید،اگر شما دوره خاص و راهبردهایی برای رفتار خوب انجام نداده اید، شما احتمالا یک کودکی که گستاخ،غیر اجتماعی و بی ادب را پرورش می دهید. کودکان کم سال غیر متمدن می شوند به وسیله بخش هایی ازکارهای طبیعی شما در نتیجه والدین اموزش می دهند خاصیت اجتماعی و ...

5- اجرا نکردن نقش های سازگاری:
این اتفاق می افتد وقتی شما به کودکتان می گویید"ان کار را انجام نده"اما به انها اجازه می دهید ان را به هر روش دیگری انجام دهد.مثالی از متناقض بودن محدودیت ها این است که اجازه می دهید در بعضی روزها کودک نوپایتان با غذایش بازی کند اما در دیگر روزها نه ،یا به کودک بزرگتر اجازه می دهید که همان کار نادرست را انجام دهد زیرا انرژی مقابله با او را ندارید.شما نقش های سازگاری را اجرا نمی کنید،شما به فرزندانتان پیامی می دهید که انها واقعا مهم نیستند.

۶-در مبارزه ها شما نمی توانید برنده بشوید
"شما می توانید نبرد را ببرید که به فرزندتان ابنبات ندهید"
اما به مراتب استاندارد های زیادی برای وادار کردن وجود دارد_مثل اینکه به کودکتان بگویید کلم بروکلی بخورد. "انها می توانند دهانشان را ببندند یا ان را به بیرون بیندازند" این مورد مثل این است،که شما شکست خود را قبل از شروع نبرد تعیین کردید و متاسفانه، نتیجه و اثر این شکست بدتر از تلف کردن و هدر دادن بروکلی است. پیروز نشدن شما در جنگ و نبرد برای فرزندانتان اثبات می کند که انها می توانند شمارا به مبارزه بطلبند و با این کار جلو بروند.

۷-کنترل نکردن جوابگویی کودکانتان:
باتروس می گوید،سرباز زدن از کنترل جوابگویی فرزندانتان در زمانی که کار نادرستی انجام می دهد این پیام را می دهد که او هرگز خطا نمی کند. این کار به کودکانتان اموزش می دهد که در زمانی که مشکلی به وجود اوردند دیگران را سرزنش کنند.
علاوه بر ان، باعث می شوید که انها با اطمینان بیشتر به کار اشتباه خود ادامه دهند و مسئولیت کار خود را قبول نکنند.

۸-هدیه دادن نادرست به فرزندانتان
چه چیزی برای فرزندانتان می خرید از چرا می خرید مهمتر نیست.او هشدار می دهد که "زورگویی"در مقابل خریداری کردن هدیه ایجاد می شود،مثل خرید یک دوچرخه جدید برای کودکتان به این دلیل که او از دوچرخه ای که چند ماه قبل خریده اید خسته شده است.کارپ می گوید،اشتباه متداول دیگرخریداری کردن به واسطه گناه کار تشخیص دادن شما.
وقتی کودکی می گوید"شما بدترین مادر دنیا هستید"این زمان خوبی برای خریدن یک هدیه نیست. در زمان انجام کار اشتباه از او حمایت نکنید. او ممکن است چیزهایی که می خواهد را بدست اورد ، اما لذت او کاسته خواهد شد وقتی پی ببرد نسبت به ان شما را ازرده است.

۹-تسلیم شدن نسبت به کج خلقی و قهر:
وقتی کودکتان کج خلق و بدخوست، ترحم و دلسوزی شما رفتار پاداشی منفی است.این برای کودکانتان ثابت شده که انها می توانند به وسیله قهر کردن و کج خلقی هرچه می خواهند بدست اورند، که این کارها در جهان واقعی قابل پذیرش نیست.پیتر می گوید، "اگر او ادامه بدهد به کج خلقی در بزرگسالی، اتفاق بدی رخ داده است".

10-ایفای نقش کودک لوس مثل خودتان
رفتار شما با خویشاوندانتان برای کودکتان به عنوان مدلی است که انها با دیگران رفتار کنند.
اگر شما در مقابل کودکانتان ناله و شکایت می کنید، انها نیز تقلید می کنند "او سخن حکیمانه ای می گوید" انها کاری را که انجام می دهید را انجام می دهند نه ان کاری را که می گویید.