علت کابوس دیدن کودکان، عوامل پشت پرده

کابوس بخشی از فرایند رشد است، ولی اگر همیشه و به صورت منظم اتفاق بیفتد تخریب‌کننده خواهد بود.

به نظر شما مسئله کابوس است یا ترس از خواب؟ در این مقاله پیشنهاداتی جهت کمک به کودکانی که کابوس می‌بینند، ارائه می‌شود:

شنیدن صدای جیغ کودکان از اتاق خوابشان یا یافتن آن‌ها در تخت خودتان، این‌ها اتفاقاتی است که هر چند روز اتفاق می‌افتد و برای والدین و کودکان از کابوس ناراحت کننده‌تر است. کابوس بخشی از فرایند رشد است، ولی اگر همیشه و به صورت منظم اتفاق بیفتد تخریب کننده خواهد بود. بحث‌هایی پیرامون این مسئله وجود دارد که وقتی کابوس کودکان شروع می‌شود آیا به دلیل ترس از خواب است یا در تضاد با شب؟ این اتفاقات کوتاه مدت والدین را بیشتر از کودکان به هم می‌ریزد.

بر طبق آمار بنیاد ملی خواب، کابوس‌ها در طی سال‌های پیش از دبستان و آغاز آن شروع می‌شود چرا که کودکان پی می‌برند چیزهایی در زندگی وجود دارد که آن‌ها را می‌آزارد.

کایل پی جانسون، پزشک، رئیس کلینیک روان شناسی کودکان و نوجوانان دانشگاه علوم بهداشتی ارگان در پورتلند با این نظر موافق است و توضیح می‌دهد که کودکان در سن ۳ سالگی تصورات واضحی دارند و قادرند رویاهایشان را بیان کنند.

دکتر جانسون می‌گوید: آن‌ها به ناگاه از خواب بر می‌خیزند و از داستانی که در سر دارند می‌ترسند. چرا که کودکان خیلی کوچک نمی‌توانند بین رویا و واقعیت تفاوت قائل شوند. ممکن است با احساس‌تر، با اضطراب، ناراحتی یا نفرت از خواب بلند شوند. او می‌گوید آن‌ها برای اطمینان بیشتر این احساسات را به اشتراک می‌گذارند.

جس شاتکین، پزشک و استادیار دانشکده روانشناسی کودک و نوجوان در مرکز مطالعات کودک می‌گوید گرچه کودکان در سنین پیش دبستانی ممکن است رویا نبینند، ولی آنقدر کوچک هستند که نمی‌توانند داستان‌ها را کنار هم بگذارند، بنابراین وقتی این گروه سنی در نیمه‌های شب، ترسان از خواب بلند شوند، ممکن است ترس از خواب را تجربه کنند. در طی ترس خواب، یک تصویر ترسناک، باعث می‌شود مانند فشنگ از جا بلند شده و جیغ بکشند. یا به مدت ۳۰ ثانیه یا بیشتر حرف بزنند، و پدر و مادر خود را پیش از رفتن به رختخواب بیدار کنند. اما معمولاً در صبح، هیچ چیز به یاد نمی‌آورند.

این تجربه آنقدر شدید است که گاهی والدین تصور می‌کنند که کودکشان مریض است، ولی همچنان که همه می‌دانیم هیچ اثر طولانی مدتی ندارد. ترس‌های خواب در ابتدای شب، زمانی که کودکان در خواب عمیق هستند اتفاق می‌افتد. دکتر شاتکین می‌گوید در ۶ سالگی کودکان به این توانایی ذهنی رسیده اند که داستان‌ها را کنار هم قرار داده و رویا را به خاطر بسپارند. پس احتمالاً این رویاها را در طی صبح زود می‌بینند که خواب آن‌ها عمیق نیست و حرکات سریع چشم دارند یا در خواب رِم هستند.

آنچه پشت کابوس کودکان وجود دارد.

شاتکین می‌گوید: گرچه کودکان هر زمانی می‌توانند کابوس ببینند ولی اغلب محرک‌هایی جهت کابوس وجود دارد. قرار گرفتن در معرض رسانه، فیلم، بیلبورد، بازی‌های ویدیویی و اخبار یکی از دلایل اصلی کابوس هستند.

طلاق، قلدری کردن، نقل مکان به محله جدید نیز نوعی اضطراب به کودکان مضطرب و مستعد کابوس دیدن وارد می‌کند. جانسون می‌گوید کمبود خواب نیز می‌تواند منجر به کابوس شود.

خواب و کابوس: این فقط تصورات شماست.

دکتر جانسون تخمین می‌زند که تقریباً نیمی ‌از کودکانی که کابوس می‌بینند نیاز به کمک والدین شان دارند و تقریباً‌ ۲۵ درصد آنها کابوس‌های تکراری می‌بینند که سبب ترس از خواب می‌شود. جانسون به والدین توصیه می‌کند که از بحث طولانی مدت در مورد کابوس در نیمه‌های شب پرهیز کنند. به جای آن، تمرکز آن‌ها بر این باشد تا کودکان را آرام کرده و تنفس آن‌ها راحت تر شده و آن‌ها را مطمئن کنند که امن هستند تا به رختخواب بروند. او می‌گوید: به نیازهای اساسی آن‌ها تمرکز کنید.

روز بعد، با کودک در مورد کابوس صحبت کنید و به او بفهمانید که این فقط تصورات او بوده نه واقعیت. اگر کابوس دوباره و دوباره اتفاق افتاد،‌ بسیار مفید خواهد بود که کودک رویای خود را به تصویر بکشد و پایان آن را تغییر دهد. جانسون می‌گوید: شاید یک ابرقهرمان می‌آید و آن‌ها را نجات می‌دهد، یا اگر کابوس یک هیولای ترسناک است کودک می‌تواند آن‌ها را کشیده و بعد پاره کند.

تشریفاتی جهت کمک به کودکان انجام دهید.

یک نور در شب، حیوانات خوش ظاهر یا هر وسیله امنیتی دیگر بسیار مفید است. جانسون توصیه می‌کند که از گیرنده‌های رویای بومیان امریکایی که اجازه میدهد رویاهای خوب بیایند و رویاهای خوب را می‌گیرد استفاده کنید. این‌ها دکوری هستند و در سایزهای مختلف و د راتاق کودکان هم آویز می‌شوند.

او می‌گوید چیزهای روزمره نیز می‌تواند مفید باشد از قبیل استفاده از چراغ چشمک زن برای دیدن زیر تخت یا داخل کمد لباس‌ها. همین تشریفات، مفید هستند.

اگر همه موارد بالا به کار نیامد شاید زمان مراجعه به پزشک کودکان رسیده است.

منبع: مفید طب