شناخت شخصیت کودکان، خانواده خوبی باشید

داشتن رسوم و سنت‌های ویژه به شما و کودکتان فرصتی برای مرتبط شدن می‌دهد، اهمیتی ندارد که آن رسوم چه باشد.

پختن یک وعده غذای ساده با هم، خواندن یک داستان هر شب، کاشتن گل یا باغبانی کردن در باغچه، انجام دادن یک بازی مورد علاقه فکری، این‌ها انواعی از مراسمی هستند که بچه‌ها دوست دارند. خلاق باشید، پدری را می‌شناسم که هر صبح جمعه دخترش را برای خوردن صبحانه به بیرون می‌برد. واقعا اهمیتی ندارد که این رسوم چه باشند تا وقتی که چیزی است که شما و کودکتان هر دو از انجام آن لذت می‌برید، مهم است که به انجام دادن آن ادامه دهید. حتی وقتی از دست کودک خود عصبانی هستید، عنوان تنبیه کودک خود را از آن محروم نکنید.

شخصیت کودک خود را بشناسید.

اساس یک پدر و مادر خوب بودن این است که واقعا اخلاق کودک خود را بشناسند و شیوه پدر و مادر بودن خود را با آن سازگار کنند. هر کودک حتی در یک خانواده، متفاوت است. اگر شخصیت هر کودک را مستقلا بفهمید و با آن کودک به روشی که مناسب است رفتار کنید جنگ و دعواها را به حداقل می‌رسانید. اگر بچه خیلی فعالی دارید، باید در هنگام شب از انجام بازی‌های شلوغ همراه با او خودداری کنید، زیرا این کار خوابیدن او را مشکل می‌سازد، به جای آن، او را وادار کنید که فعالیت آرامی انجام دهد که به او کمک کند آرام شود. یا شاید شما کودکی دارید که در ترک کردن جاهای مورد علاقه‌اش مشکل دارد.

اگر چنین است شما نیاز دارید قبل از این‌که زمین بازی را ترک کنید او را آگاه سازید تا ترک کردن آن‌جا را برایش آسان‌تر سازید. هر چه بهتر با شرایط کودک خود سازگار شوید دعوا و درگیری کمتری وجود خواهد داشت.

نقش یک والد نمونه خوب را ایفا کنید.

والدین هر شب باید از خودشان بپرسند، اگر کودک من فقط از رفتارهای من می‌آموزد امروز به او چه آموخته‌ام؟ احتمالا متداول‌ترین اشتباهی که پدران و مادران مرتکب می‌شوند این است که حرفی می‌زنند و بر خلاف آن انجام می‌دهند. ما درباره خویشتن‌داری و صبر برای کودکانمان سخنرانی می‌کنیم و سپس وقتی در ترافیک گیر می‌کنیم از خشم منفجر می‌شویم. به آن‌ها می‌گوییم غیبت نکنند و سپس درست همان کار را انجام می‌دهیم، آن‌ها را ملزم می‌سازیم با صداقت باشند ولی خودمان دروغ می‌گوییم.

این بدان معنی نیست که والدین مجبورند کامل و ایده‌آل باشند. اما وقتی در کاری شکست می‌خوریم نیاز داریم که کودکانمان از اشتباهات ما بیاموزند برای مثال هنگامی که احساس می‌کنید تحت استرس هستید و سخت انتقاد می‌کنید، باید بعدا برگردید و بگویید: "من اشتباه کردم آن طور بر سر تو داد کشیدم من باید آرام‌تر می‌بودم، متاسفم." با انجام دادن این کار شما به کودک خود اهمیت احترام و بخشیدن را می‌آموزید. اگر درگیر یک موقعیت چالش‌برانگیز هستید باید به کودک خود اجازه دهید ببیند نهایت تلاش خود را برای غلبه کردن بر آن انجام می‌دهید: "ما همه نگران هستیم چون بابا شغلش را از دست داده، اما همه چیز درست خواهد شد." با این حرف به کودک خود نشان می‌دهید که می‌توانید در دوران سختی از عهده امور برآیید و این کار به او کمک خواهد کرد که در دوران سختی همان‌گونه باشد.

او را به بررسی و اکتشاف کردن تشویق کنید.

کودکان عاشق بررسی و اکتشاف هستند و این نکته، بخشی ضروری از چگونگی یادگیری آن‌هاست. وقتی والدین دایما می‌گویند: "آن کار را نکن یا از آن‌جا دور شو" بچه‌ها یاد می‌گیرند که درباره مسایل ناشناخته ترسو و بزدل باشند.

کودکان هنگامی که چیزهای جدیدی را کشف می‌کنند واکنش‌های مثبت زیادی از والدینشان می‌گیرند، زندگی را با قدرت و اعتماد به نفس بیشتری به پیش می‌برند برای این‌که مطمئن شوید کودک شما بررسی و اکتشاف می‌کند اول محیط خانه را ایمن سازید، بنابراین او می‌تواند بدون آسیب دیدن در آن‌ها پرسه بزند و سپس به او اجازه دهید تا با ظرف‌ها و قاشق‌ها در آشپزخانه بازی کند. به او انواع مختلفی از غذاها را معرفی کنید. او را به کتابخانه‌ها پارک‌ها، باغ‌وحش‌ها و موزه‌های هنری ببرید اگر کودک خود را تشویق کنید که به عنوان یک نوزاد بررسی‌کننده فعالی باشد او در طول زندگی‌اش از این امر برای یادگیری استفاده خواهد کرد.

محدودیت‌های مشخصی را وضع کنید.

کودکان در خانه‌ای که ساختار، حدود و قوانین دارد شکوفا می‌شوند و رشد می‌کنند. اما خیلی از والدین مرتکب این اشتباه می‌شوند که احساس خود درباره قوانین را به کودکان خود منتقل می‌کنند. به عنوان افراد بزرگسال ما دوست نداریم که مردم به ما بگویند چه کاری را انجام دهیم و ما فکر می‌کنیم کودکان ما به طور منفی به قوانین واکنش نشان می‌دهند. اما کودکان به والدینی نیاز دارند که می‌توانند محدودیت‌هایی برقرار کنند و نسبت به آن‌ها عقب‌نشینی انجام نمی‌دهند. من نمی‌گویم فقط برای این که ثابت کنید رییس هستید قوانینی وضع کنید، مهم است که محدودیت‌هایی به دلایل منطقی وضع کنید و آن‌ها را به روشی دوستانه و با اهمیت به کودکان خود توضیح دهید، اما مطالعات نشان می‌دهند که داشتن قوانین و ساختار باعث می‌شود که کودکان احساس ایمنی کنند و به آن‌ها خویشتن‌داری و اتکا به نفس را آموزش می‌دهد.

بزرگ‌ترین تشویق‌کننده کودک خود باشید.

مهم‌ترین و تنها چیزی که می‌توانید برای کودکان خود انجام دهید این است که به آن‌ها اجازه دهید بدانند که شما مطلقا دیوانه آن‌ها هستید. اغلب به آن‌ها بگویید که عالی و معرکه هستند، تحقیق نشان می‌دهد که این نوع پیام‌ها کودکان را انعطاف‌پذیر می‌سازد و به آن‌ها کمک می‌کند که بر ناامیدی، طرد شدن، و بقیه مسایل نامطبوعی که زندگی معمولا به همراه دارد غلبه کنند. در کمال تعجب تعداد زیادی از کودکان نمی‌دانند که بابا و مامان تا چه حد آن‌ها را تحسین می‌کنند و این بدان علت است که والدین پیام را منتقل نمی‌کنند. تلاش آگاهانه‌ای انجام دهید تا مثبت باشید، حتی هنگامی که محدودیت‌ها را وضع می‌کنید، به جای آن که کودکی را برای دعوا کردن با خواهر و برادرش سرزنش کنید، با گفتن حرفی مانند: من می‌دانم این نهایت تلاش تو بود و من مطمئنم که تو برادرت را خیلی بیش از آن‌چه که نشان می‌دهی دوست داری." به کودک اجازه می‌دهید بداند که شما به او ایمان دارید و معتقد هستید و دیگر چیزی نمی‌تواند او را شکست دهد اوقات خانوادگی را به صورت یک اولویت قرار دهید.

در سال‌های اخیر تاکید زیادی بر مشغول نگه‌داشتن کودکان بوده است، وقتی کودکان ۳ یا ۴ ساله هستند ما آن‌ها را به کلاس‌های ژیمناستیک، موسیقی، ورزشی و ... می‌فرستیم و می‌ترسیم که اگر در آن‌چه که همه کودکان دیگر انجام می‌دهند شرکت نکنند، عقب بیفتند. بنابراین راننده کودکان خود می‌شویم و آن‌ها را از این کلاس به آن کلاس می‌بریم و زندگی خود را وقف این فعالیت‌ها می‌کنیم من فکر می‌کنم که خیلی مهم‌تر است که اوقات خانوادگی را بزرگ‌ترین اولویت خود بسازید تا این که همیشه در جست‌وجوی فعالیت‌های فردی باشید.

به عنوان یک خانواده، با هم شام بخورید حتی اگر به معنای آن است که کودک شما نمی‌تواند به کلاس تمرین موسیقی برود. بچه‌ها باید اوقاتی را با پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و همچنین سایر خویشاوندان خود بگذرانند، کودکان همچنین نیاز به زمانی دارند که شما همه استراحت کنید و با هم به عنوان یک خانواده باشید، ‌رشته‌های خانوادگی برای کودکان مانند یک لنگر است،‌ فعالیت‌های فردی آن‌ها می‌آیند و می‌روند اما روابط خانوادگی برای یک عمر ادامه پیدا می‌کنند.