روانشناسی کودکان دوقلو، نصف مال من نصف مال تو

افراد هیچ گاه انتظار ندارند فرزندانی دوقلو به دنیا بیاورند؛ در واقع کمتر چنین امیدی دارند.

افراد هیچ گاه انتظار ندارند فرزندانی دوقلو به دنیا بیاورند؛ در واقع کمتر چنین امیدی دارند. ظاهر مسئله این است که تصور می شود این گونه کودکان به نوعی کودکان ناخواسته هستند. به رغم اینکه دوقلوها به مراقبت و صرف هزینه های بیشتری نیاز دارند، ولی وجود آن ها به عنوان اتفاقی بسیار خاص در جامعه جا افتاده است.

افراد سال هاست که چنین ذهنیتی دارند؛ پس می توان گفت این گونه کودکان بیش از بچه های دیگر از توجه والدین خود بهره می برند. این بدان معنا نیست که دوقلوها لزوما نازپرورده تربیت می شوند؛ بلکه والدین نگاه نسبتا متفاوتی به آن ها دارند. پدران و مادران با رفتارهایشان نشان داده اند که دوقلوهایشان را دو کودک معمولی در نظر نمی گیرند.

شخصیت دوقلوها از همان بدو تولد و اولین ارتباط مادر با آن ها شروع به شکل گیری می کند بنابراین والدین باید به شخصیت مستقل دوقلوها احترام بگذارند و آن ها را موجودات یکسانی نپندارند و به خاطر بسپارند بدترین رفتار با دوقلوها، مقایسه آن ها با هم است. تفاوت های شخصیتی ناشی از عوامل محیطی، تربیتی و علایق شخصی هر قل، باعث می شود شخصیت و رفتار دوقلوها متفاوت باشد اما حتی اگر والدین شخصیت یکی از آن ها را به دیگری ترجیح می دهند، نباید به زبان بیاورند.

البته ممکن است از رفتار و اعمال آن ها مثلا گذاشتن عکس یک قل بر پس زمینه رایانه یا تعریف و تمجید بیشتر او مقابل اطرافیان به این نظر پی ببرند. بهتر است والدین به نقاط قوت شخصیت دوقلوهای خود به طور جداگانه توجه کنند؛ مثلا استعداد نقاشی، آداب معاشرت، راستگویی، توانایی ورزشی و….

متاسفانه والدین دوقلوها انتظار دارند تمام ویژگی های شخصیتی و عملکردی فرزندانشان مثل هم باشد اما عوامل محیطی و علایق شخصی هرکدام از قل ها می تواند باعث شود حتی در عملکرد تحصیلی با هم تفاوت داشته باشند. مثلا یکی از آن ها علاقه زیادی به ریاضی داشته باشد و دیگری عمیقا ادبیات را دوست بدارد بنابراین به جای تمرکز بر یک ویژگی منفی، بهتر است استعدادهای مثبت فرزندمان را بیابیم و آن ها را تقویت کنیم.

درباره ی این که دوقلوها باید در یک کلاس باشند یا نه؛ قانون مشخصی نداریم اما اگر والدین متوجه شدند که اولیای مدرسه، معلمان و دانش آموزان مرتب فرزندان آن ها را با هم مقایسه می کنند، باید ترتیبی دهند که آن ها در کلاس های جداگانه باشند در غیر این صورت هم کلاس بودن آن ها باعث پیشرفت تحصیلی و خوشایند بودن محیط کلاس برایشان می شود.

بچه ها باید یاد بگیرند زمانی وسیله ای برایشان تهیه می شود که به آن نیاز داشته باشند مثلا اگر لیوان یکی از آن ها شکسته، نباید برای هر دوی آن ها لیوان بخریم. با این کار به کودکان می آموزیم مبنای خرید کردن والدین نیاز اعضای خانواده است نه مقایسه کردن.

معمولا والدین دوقلوها لباس های یک شکل و یک رنگ برای آن ها تهیه می کنند اما بهتر است از زمانی که این بچه ها قدرت انتخاب و اظهار نظر پیدا می کنند، لباس یا وسایلی که برایشان مناسب است، به آن ها نشان دهیم تا خودشان آنچه دوست دارند از مجموعه مورد تایید ما انتخاب کنند.

گاهی دوقلوها با هم همدست می شوند تا بر یک بدرفتاری پافشاری کنند، این رفتار مختص دوقلوها نیست و نباید آن را مانند عملکرد یک سازمان جاسوسی، خیلی پیچیده تصور کنیم. اگر این ارتباط صمیمیت بیشتری بین آن ها به وجود می آورد، خوب است تشویقشان کنیم اما اگر هدفشان انجام کارهای ناپسند است، باید با هر دوی آن ها مطابق قوانین خانواده برخورد و برایشان تنبیه یکسانی در نظر گرفت.

منبع: فرزند پرتال