اختلال بیش فعالی در کودکان، درمان‌های رایج این بیماری

آلرژی‌های غذایی، رفتار والدین، سیگار کشیدن در دوران بارداری و جنبه‌های ارثی از عوامل موثر در بروز بیش فعالی هستند.
هنوز بهترین روش برای تشخیص این عارضه مشخص نشده است.

علائم بیش فعالی
کودکان بیش فعال مدام در حال جنب و جوش هستند و تنها برای مدت بسیار کوتاهی می‌توانند روی یک موضوع تمرکز کنند.
سایر علائم آن می‌تواند شامل اختلال در روابط اجتماعی، یادگیری، مشکلات رفتاری، تشنگی، اضطراب، پرخاش، بدغذایی و کم‌خوابی باشد.
این کودکان خیلی زود از انجام هر کاری منصرف می‌شوند، بسیار حساس‌اند و رفتارهای ناهنجاری دارند.
غالبا بیقرار و ناآرام هستند و بسیار تند صحبت می‌کنند به گونه‌ای که صحبت کردن آنها مفهوم نیست. تغییرات رفتاری ناگهانی نیز غالبا در آنها مشاهده می‌شود.

درمان‌های رایج بیش فعالی
بعد از تشخیص بیماری، استفاده از دارو درمانی، رژیم درمانی و رفتار درمانی ضروری است.
تخمین زده شده است که 20 درصد موارد بیش فعالی ناشی از آلرژی‌های غذایی است.
حذف افزودنی‌های غذایی از برنامه غذایی کودکان بیش فعال در کاهش علائم بیماری بسیار موثر بوده است.
رژیم فینگلد (Feingold) که در سال 1975 توسط دکتر بن فینگلد در سانفرانسیسکو برای اولین بار ارائه شد پایه بسیاری از رژیم‌های درمانی را برای کودکان تشکیل می‌دهد.
حذف غذاها، نوشیدنی‌ها و داروهای حاوی سالیسیلات مانند آسپرین، جزء مواد حذفی این رژیم‌ها هستند.

مواد غذایی مفید برای بیش فعالی
اسیدهای چرب امگا 6 و بیش فعالی
دانه کنجد، کدو حلوایی و دانه آفتابگردان از منابع خوب اسیدهای چرب امگا۶ هستند.
تحقیقات انجام شده نشان می‌دهند که به دنبال افزایش دریافت این اسید چرب ضروری، که غالبا سطح آن در کودکان بیش فعال پایین‌تر از حد نرمال است، بهبود قابل توجهی در علائم بیش فعالی مشاهده می‌شود.
اسیدهای چرب ضروری برای انتقال طبیعی پیام‌های عصبی و قرارگیری اطلاعات در حافظه ضروری‌اند.
اسیدهای چرب امگاتری و بیش فعالی
ماهی خال مخالی، ماهی آزاد، کپور، ساردین، کیلکا، دانه کدو حلوایی و دانه کتان همگی حاوی اسید چرب امگا۳ هستند.
وجود این اسید چرب نیز برای عملکرد طبیعی سلول‌های عصبی لازم است. از این‌رو مصرف منظم این مواد غذایی برای عملکرد طبیعی سلول‌های عصبی توصیه می‌شوند.
غلات و بیش فعالی
غلات صبحانه، نان جو، کیک برنج، برنج، ماکارونی و سیب‌زمینی از جمله غذاهای نشاسته‌ای هستند که غالبا مصرف آنها اثرات نامطلوبی بر وضعیت این کودکان ندارد.
پروتئین و بیش فعالی
گوشت بدون چربی، ماهی، ماکیان، تخم‌مرغ و حبوبات از منابع مفید پروتئینی برای این افراد هستند.
مواد غذایی که باید در بیش فعالی پرهیز شوند
هر گونه تغییر در رژیم غذایی این کودکان باید زیر نظر رژیم شناس و پزشک صورت گیرد.
حذف غذاهای مهم از رژیم غذایی باعث کمبود موادمغذی خاص می‌شود.
بنابراین چنانچه مواد غذایی خاصی حذف شوند باید با سایر منابع غذایی جایگزین شوند تا از کمبود مواد مغذی پیشگیری گردد.
شیرینی‌ها و بیش فعالی
شکر و غذاهای قندی مانند بیسکویت، کیک، شیرینی، آب نبات و نوشیدنی‌های شیرین باعث افزایش ناگهانی سطح قندخون می‌شوند؛ زیرا افزایش ناگهانی در سطح قندخون می‌تواند بیش فعالی را در برخی کودکان فعال نماید.
میوه ها و بیش فعالی
بادام، سیب، زردآلو، هلو، آلوخشک، آلوتازه، توت‌ها، گوجه‌فرنگی و خیار دارای سالیسیلات طبیعی هستند.
این ترکیبات شبه آسپرینی باید از رژیم غذایی کودکان مبتلا به بیش فعالی حذف شوند.
افزودنی‌ها و بیش فعالی
تارترازین، یک ماده افزودنی نارنجی رنگ است که در تهیه بعضی غذاها از آن استفاده می‌شود. کودکان بیش فعال باید از مصرف موادغذایی و خوراکی‌های حاوی تارترازین خودداری کنند.
تارترازین در برخی آدامس‌ها، آب نبات‌ها، شربتلیمو، دسرهای دریایی، سس نعنا، برخی انواع سس‌ها، کنسرو میوه، انواع پای، نخود کنسرو شده، برخی انواع خامه، برخی کیک‌های بسته‌بندی شده، شربت افرا و نوشیدنی‌های کربناته وجود دارد.
اسید بنزوئیک ماده افزودنی دیگری است که مصرف آن برای کودکان بیش فعال مضر است.
از این ماده به عنوان نگهدارنده در بسیاری از انواع مربا، سس‌ها، طعم دهنده‌ها، آب میوه‌ها، ترشی، سس سالاد و ماست میوه استفاده می‌شود.
مایعات و بیش فعالی
نوشیدنی‌های کربناته دارای مقدار زیادی فسفر هستند که می‌تواند تعادل کلسیم و منیزیم را در بدن برهم بزند و در نتیجه منجر به بیش فعالی گردد.
نوشیدنی‌ها و بیش فعالی
قهوه، چای، کولا و سایر نوشیدنی‌های حاوی کولا می‌توانند باعث تشدید علائم شوند.
سایر اقدامات در بیش فعالی
نتیجه بسیاری از آزمایش‌های کلینیکی نشان دادهاند که ترکیب روغن ماهی و روغن گل مغربی اثرات مثبتی در بهبود علائم بیش فعالی از جمله کاهش ناهنجاری‌های رفتاری دارد.
سنبل‌الطیب گیاهی است که اثر آرام بخشی آن شناخته شده است. مقدار مصرف این گیاه باید زیر نظر پزشک و متخصص باشد.
استفاده از روش‌های آرام بخشی مانند ماساژ، رفلکسولوژی و رایحه درمانی می‌توانند موثر باشند.