دوست خیالی در کودکان، نکات مهم

با افزایش خانواده های تک فرزندی کودکان تنها یا فرزندان اول خانواده بیشتر از بقیه ی کودکان درگیر ارتباط با...

با افزایش خانواده های تک فرزندی کودکان تنها یا فرزندان اول خانواده بیشتر از بقیه ی کودکان درگیر ارتباط با دوست خیالی خود هستند و گاهی نیز تا بزرگسالی همراه او زندگی میکنند البته با گسترش روابط اجتماعی و جمع‌های دوستان، حضور دوست خیالی کم‌رنگ‌تر و گاهی حتی محو می‌شود.

دوست خیالی کودکان معمولا چند ماه می ماند و به مرور کمتر می شود و از بین می رود یا اینکه حضور دائمی دارد و یا هر چند وقت یکبار می آید و می رود. والدین باید توجه کنند که رابطه ی فرزندشان با این دوست خیالی چگونه است. چون احتمالا فرزند تجارب جدیدی را طی می کند یا اینکه یک سری هیجانات خاص را در آن شرایط تحمل می کند. این دوست می تواند از دنیای درونی فرزندتان شناخت خوبی به شما بدهد.

پذیرش یک دوست خیالی و نامرئی کار چندان آسانی نیست؛ به ویژه آنکه فرزندتان با تمام قوا از آن موجود خیالی که گاهی اوقات با اسامی‌عجیب و غریب نیز نامیده می‌شود، دفاع کرده و دوست دارد که شما نیز او را یکی از افراد خانواده بدانید و باور داشته باشید اما بهتر است سعی کنید به صحبت های فرزندتان درباره ی دوست خیالی اش و حرف های او خوب گوش دهید این بهترین کار برای پی بردن به تفکرات و نگرانی های فرزندتان است.

شاید فرزند شما نتواند درباره برخی مسائل راحت صحبت کند. کودک می تواند احساسات و هیجانات خود را نسبت به همنشین خیالی خود بروز دهد و اوقات تنهایی خود را پر نماید و همچنین ترس و اضطراب احتمالی خود را کم کند به علاوه داشتن دوست خیالی باعث افزایش خلاقیت در کودک می شود.

اگر داشتن دوست خیالی فرزندتان بیشتر از ۶ ماه طول بکشد و در طول این مدت کودک از برقراری ارتباط با همسالان خود امتناع ورزد یا اگر به شما می گوید که دوست خیالی اش او را کنترل می کند یا دستورهایی برخلاف میلش می دهد که او مجبور به اطاعت کردن از آنهاست، والدین باید نگران شوند. توصیه می کنم حتما در این موارد به یک متخصص مراجعه کنید تا سلامت روانی فرزند دلبندتان مورد بررسی دقیق تری قرار گیرد.

کودک خود را تشویق کنید که وقت خود را با دوستان واقعی بگذراند و لذت همبازی بودن با آنها را به او نشان دهید. والدین در مواجه با این خیالبافی‌ها در سنین پیش دبستانی نباید دچار ترس و وحشت شده و یا کودکان را از داشتن این دوستان خیالی منع نمایند. همچنین نباید آنها را تنبیه یا مسخره کنند. گاه لازم است والدین وارد دنیای خیالی کودک شده و با همنشین خیالی او همراه شوند و اگر کودک رضایت داشت در مورد آن با او صحبت نمایند.

هیچگاه نگذارید کودکتان دوست خیالی خود را بهانه ای برای بدرفتاری هایش قرار دهد. به او یاد دهید که راستگویی بهتر از دروغگویی است و هرکس باید مسئولیت کارهای خود را برعهده بگیرد و نباید کارهای نادرست خود را به گردن دیگران انداخت.

دوست خیالی کودک شما می تواند کسی باشد که:

• به حرف های کودک گوش می دهد و او را تایید می کند.

• همبازی او می شود.

• می تواند کارهایی انجام دهد که کودک قادر به انجام آن ها نیست.

• به طور خاص تنها متعلق به کودک است.

• قضاوت نمی کند و کودک را مقصر اشتباهات نمی داند.

منبع: کودک آنلاین