رابطه پدر و فرزندی، چگونگی گذراندن وقت با آن ها

به نظر من تفاوتی که در نحوه ی مراقبت مادران و پدران از کودکانشان وجود دارد این است که پدران مایلند برای ساعت های بازی کودکانشان برنامه ریزی کنند.

به نظر من تفاوتی که در نحوه ی مراقبت مادران و پدران از کودکانشان وجود دارد این است که پدران مایلند برای ساعت های بازی کودکانشان برنامه ریزی کنند در حالی که مادران غالبا تابع وضعیت روحی و حوصله کودکانشان هستند.

این مهمترین مسئله در گذران وقت مفید با کودکان است. شما ممکن است حوصله بازی با کودکتان را داشته باشید ولی کودک بخواهد که بخوابد و یا بغل گرفته شود. بچه ها در تمایلشان برای بازی تا حد زیادی تابع وضعیت روحی و حوصله خود هستند.

اگر شما باید در خانه کار کنید و همزمان نیز از کودکتان مراقبت کنید برایتان راحت تر است که هنگام استراحت کودک به کار بپردازید تا اینکه سعی کنید طبق برنامه کاری خود وقت کودک را تنظیم کنید.

مراقب باشید که وقت (( هوشیاری آرام )) کودک چه هنگام است. هوشیاری آرام زمان اولیه پذیرش کودک است که طی آن کودک بیشترین حوصله را برای بازی کردن دارد . کودکان در این حالت دارای چشمانی کاملا باز بوده و نسبتا ساکتند.

نه می لولند و نه گریه می کنند. کودکان در این حال بیشترین توجه را از خود نشان می دهند و مدت زمان توجه شان نیز به محیط اطرافشان طولانی تر است.

پدرانه با کودکتان بازی کنید:

وقتی با کودکتان تنها هستید بازی های مخصوصی با او بکنید. بازی ها و فعالیت هایی را انتخاب کنید که با آنچه در حضور مادرش با او انجام می دهید تفاوت داشته باشد . این کار باعث می شود کودک خصوصا در سال اول زندگی که نسبت به غیبت مادرش خیلی حساس است راحت تر بتواند مراقبت شما را بپذیرد.

هنگامی که کودک سرحال است نیز از او مواظبت نمایید:

گاهی پدران تنها موقعی مواظبت از کودکشان را به عهده می گیرند که برای مادر دیگر رمقی نمانده یا کودک در حال گریه و کج خلقی است. توصیه من این است که پدر از کودکش به طور مرتب مواظبت کند نه اینکه صبر کند تا وقتی که مادر خسته شد این کار را به عهده گیرد.

منظورم از مواظبت کردن این است که رسیدگی به امور کودک به طور کامل و تا حداکثر زمان ممکن صورت گیرد. پس از اتمام دوران شیرخوارگی کودک این مدت می تواند یک روز کامل باشد. همسرتان را ترغیب کنید که یک روز استراحت کند و کودک را با شما تنها بگذارد.

او از این کار شما کمتر دچار تحلیل انرژی جسمی و احساسی شود. اجازه دهید همسرتان از یک روز کامل استراحت لذت برده و نگران کودک نباشد.

یک ساعت ، یک صبحگاه یا یک روز مملو از آرامش بسیار لذتبخش است و میتواند فرصتی برای تجدید قوای همسرتان برای مواظبت از کودک و خود شما باشد. پدر هیچگاه کودکش را به طور کامل نخواهد شناخت مگر اینکه مسئولیت تصمیم گیری راجع به او را شخصا به عهده داشته باشد.

تصمیم هایی مثل : آیا کودک به تعویض پوشک احتیاج دارد؟ آیا گرسنه است؟ آیا باید خوابانده شود؟ سردش شده است؟ حساس شدن و پاسخ به موقع به اشارات کودکتان به خواست شما جهت انجام این کار بستگی دارد. شما نمیتوانید با نگاه کردن به غذا پختن فرد دیگری در پختن غذا مهارت کسب کنید.

شما نمیتوانید با نگاه کردن به غذا پختن فرد دیگری در پختن غذا مهارت کسب کنید. به همین ترتیب نخواهید توانست با دیدن بچه داری همسرتان ، توانایی خود را در این زمینه کامل نمایید. به عهده گرفتن مسئولیت کامل رسیدگی به امور بچه ها یکی از قابل تقدیرترین و جالب ترین تجارب زندگی من بوده است.

پدر و کودک با آگاهی بیشتر بر احساسات یکدیگر و حساسیت به آن با هم صمیمی تر میشوند. همچنین پدر و مادر با دانستن اینکه در مواقع ضرورت پدر قادر است به نحوی اطمینان بخش و موثر مواظبت از کودکان را به عهده گیرد ، احساس راحتی خواهند نمود. این وضعیتی است که در آن پدر و مادر و کودک همه برنده هستند.

مواظب باشید که کودک صدمه ای نبیند:

در مواقعی که پدر مراقب کودک است احتمال پیش آمدن حوادث بیشتر است. نمیخواهم بگویم که پدران در این مورد بی مبالات هستند لیکن آنها ممکن است کاملا با رفتارهای ناگهانی و توانایی های کودک در مراحل مختلف رشد آشنا نباشند.

گاه برای من این تصور به وجود می آید که آیا واقعا مادران پشت سرشان هم چشم دارند و دارای بیش از دو دست و سیستم های رادار هستند که میتوانند کودک را قبل از اینکه به اشیاء خانه برخورد کند بگیرند؟ پدران باید بدانند که به دلیل آنکه در به کار به گردش بردن و مراقبت از کودک تازه وارد هستند باید در مواقعی که به کودک اجازه می دهند آزادانه به این طرف و آن طرف برود توجهی فوق العاده نسبت به او مبذول دارند.

وقتی که به تنهایی از کودک مواظبت می کنید و بسیار هم خسته هستید در مقابل چرت زدن مقاومت کنید. چنین به نظر می رسد که مادران حتی در مواقع خواب نیز از حسی قوی نسبت به کودکشان برخوردار هستند در حالی که پدران چنین نیستند.

هر چند که توانایی ساکت کردن کودک گریان در طول شب که والدین در رسیدگی به کودک با یکدیگر همکاری دارند موهبتی محسوب میشود در زمانی که پدر به تنهایی از کودک مراقبت می کند این توانایی امری ضروری به شمار می رود.

با کودک کنار بیایید:

شما نباید خود را ملزم کنید که حتما با همان روش همسرتان کودکتان را آرام کنید زیرا هر چه باشد شما فرد دیگری هستید مهم این است که کودک به شما نیز اعتماد کند . او باید بداند که به اشاراتش پاسخ داده خواهد شد.

باید بداند که هرگاه گریه می کند برای آرام کردنش اقدام خواهد شد. برای ارضای حس عزت نفس کودکتان لازم است که به اشاراتش پاسخی که او پیش بینی می کند داده شود. به عنوان مثال کودکی که آموخته است به والدینش اعتماد کند انتظار دارد ابراز ناراحتی او با حرکتی آرامش بخش از سوی والدین مواجه شود.

روش آرام کردن شما به هنگام گریه کودک ممکن است با روش همسرتان تفاوت داشته باشد لیکن مهم این است که شما به گریه کودک خود پاسخ دهید. وقتی که شما به تنهایی از کودکتان مراقبت می کنید درست نیست بگذارید (( هر چه دلش می خواهد گریه کند)). اگر چنین کنید کودک از تنها بودن با شما لذتی نخواهد برد و از چنین مواقعی استقبال نخواهد نمود.

منبع: کودک آنلاین