چرا بچه های امروز کمتر شاد هستند؟
باید بدانیم که چرا بچه‌های امروز با هر تلنگری می‌شکنند و شادی‌هایشان به سادگی جای خود را به افسردگی و اضطراب می‌دهد.
یک مشاور خانواده گفت: باید بدانیم که چرا بچه‌های امروز با هر تلنگری می‌شکنند و شادی‌هایشان به سادگی جای خود را به افسردگی و اضطراب می‌دهد.
فرناز امیرصلانی اظهار کرد: دوران کودکی، پر خاطره‌ترین و زیباترین دوران زندگی است و جالب آن‌که وقتی به روزهای کودکی خودمان فکر می‌کنیم و آن را با دنیای کنونی مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که روز و شب کودکان امروزی با تلویزیون، تبلت، انواع و اقسام کلاس‌های درسی و غیر درسی، کلاس ورزش و وزن کم کردن می‌گذرد و واقعیت این است که بچه‌های امروز با این‌که در مقایسه با گذشته از امکانات بیشتری برخوردارند، اما به اندازه بچه‌های دیروز شاد و سرزنده نیستند.
این مشاور ادامه داد: پدر و مادرها در گذشته رابطه خوبی با قصه گفتن و درست کردن سرگرمی‌های مفید و مفرح برای بچه‌هایشان داشتند. اما پدر و مادرهای امروزی با این‌که باسوادترند، به اندازه گذشته وقت و یا حوصله ندارند. در نتیجه تا صدای کودک در می‌آید، دکمه تلویزیون را می‌زنند و سراغ کارهای خودشان می‌روند.
وی افزود: این جریان تا بزرگ‌تر شدن کودک ادامه پیدا می‌کند. تا جایی که دیگر کودک برای تماشای فلان کالای تبلیغی به سمت تلویزیون می‌رود و متاسفانه این تصور در ذهنش شکل می‌گیرد که «فلان کودک در فلان تبلیغ شاد و سر حال بود چون فلان چیز را در دست داشت». به عبارت دیگر، بچه از تماشای این برنامه‌ها یاد می‌گیرد که برای شاد بودن و آرامش داشتن باید چیزهایی داشت، باید کارهایی کرد که در نگاه دیگران خوب به نظر رسید و باید تأیید دیگران را جلب کرد.
امیراصلانی تصریح کرد: مسلم است کودکی که منابع شادی‌بخش خود را در بیرون از خود می‌جوید، با فراهم نشدن هر کدام از این منابع به هم می‌ریزد و دچار اضطراب و افسردگی می‌شود. علاوه بر این، در گذشته هر خانواده چند فرزند داشت که روزانه چند ساعت با هم بازی می‌کردند ولی کودکان امروز طعم چنین حمایت‌هایی را نمی‌چشند و متاسفانه گویی بازی‌های کودکی گم شده است.
این مشاور یادآور شد: بچگی کردن با بازی معنا پیدا می‌کند. بچه‌های قدیم با همسالان خود بازی می‌کردند و هیچ اجباری در انتخاب همبازی و بازی وجود نداشت؛ در واقع نوعی آزادی ایمن بر بازی بچه‌ها حکم‌فرما بود. والدین از دور حواس‌شان به بچه‌ها بود اما تا زمان اضطرار وارد بازی آن‌ها نمی‌شدند و دخالتی نمی‌کردند. به همین دلیل کودک در بازی یاد می‌گرفت که علایق فردی خود را بشناسد، بر مبنای علایق درونی عمل کند و زندگی خود را کنترل کند.
وی خاطرنشان کرد: بچه‌های امروز نه در مدرسه و نه در انتخاب بازی‌ها و همبازی آزادی چندانی ندارند و گویی بدون دخالت و نظارت مستقیم والدین نمی‌توانند قدم از قدم بردارند. متاسفانه قریب به اتفاق کودکان امروز می‌آموزند که بدون کنترل دیگران از پس یک بازی هم بر نمی‌آیند. در نتیجه دنیا را جای ناامنی می‌بینند که هیچ کنترلی بر اتفاقات آن ندارند و همین روند، جلوی شادی‌های واقعی را می‌گیرد.
منبع:
اقتصاد آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼