فرزند اول خانواده، دومی را چگونه بپذیرد؟

دوباره باردارید و در اوج آسمان هستید! اما انگار بچه‌ی بزرگ‌ترتان چندان مشتاق به نظر نمی‌رسد ... علت چیست؟ متعجبید! چرا کوچولویم مثل من از این خبر هیجان‌‌زده نیست؟ برای لحظه­ای تصور کنید که شوهرتان هیجان­زده به خانه بازگشته است و می گوید شگفت ­انگیزترین زن زندگی­اش را ملاقات کرده است! او به شما اطمینان می دهد که حتماً از دیدن او خوشحال می شوید و عاشق او خواهید شد و به زودی او را به خانه ­می آورد. واکنش شما چه خواهد بود؟ چنین چیزی اصلاً عملی نیست، درست است! در واقع کوچولویتان نیز چنین وضعیتی را تجربه می کند. نمی‌توانید از فرزند دوساله‌تان انتظار داشته باشید که از رسیدن شخصی هیجان‌زده باشد که او را به عنوان رقیبی برای خود ببیند که وقت، توجه و حتی عشق شما را از او می‌رباید. به منظور آماده کردن فرزند اول برای فرزند دوم، پیش و پس از تولد نوزاد این راهکارها را به کار گیرید.

1- احساسات آنها را بپذیرید
وقتی به بچه نوپایی می‌گویید که نوزادی از راه می‌رسد، شاید او درک نکند. اما این گونه بگویید: "مامان و بابا صاحب فرزند جدید می‌شوند. قلب ما بزرگتر می‌شود و تو را به اندازه گذشته دوست خواهیم داشت. وقتی خواهر یا برادر کوچکتر از راه رسید مامان مجبور است بیشتر از او مراقب کند کند تا زودتر بزرگ شود. اما زمان ویژه‌ای را برای یکدیگر می­گذاریم، فقط ما دو نفر." فرزندتان بخشی از خانواده است و باید این خبر را از شما بشنود نه از دیگران.
وقتی بچه از راه رسید، به بیان عشق خود به بچه بزرگتر ادامه دهید و وقتی او را در فشار می‌بینید، مهرتان را به زبان آورید: "می‌بینم عصبانی هستی که مامان دوباره نوزاد را شیر میده." فقط این حس که احساسات کسی دیده و فهمیده شده، برای او اطمینان­بخش است، برای افراد بالغ و نیز خردسالان.

۲- عشق را گسترش دهید
خانم آرتی وو، در جلسه اینترنتی خود درباره مدیریت خشم خردسالان، می‌گوید: برای آماده کردن فرزند اول نگذارید این درک غلط برای فرزندتان به وجود آید که او با اجرای کارهایی - بد یا خوب - می‌تواند بر میزان عشقی که به او دارید، تاثیر گذارد. مدام این پیام را بگویید که شما فرزندتان را خیلی دوست دارید، همان طور که از آغاز بوده است. بگویید: "هیچ چیزی نمی‌تواند از عشقتان به او بکاهد. صرف نظر از اینکه فرزندتان تا چه حد خوب و آرام یا شلوغ و عصبانی باشد، عشق مادر به فرزندش تغییر نمی‌کند. با آگاهی از اینکه عشق پایدار و برای هر بچه به یک میزان است، صرف نظر از احساسات یا رفتار، می‌توان به بچه‌ای حسود اجازه داد تا زودتر با اضطراب ­هایش رو به ­رو شود.

3- باج ندهید
برای آماده کردن فرزند اول و آرام کردن او باج دادن روش وسوسه برانگیزی است. ماه‌ها طول می‌کشد تا آنان بتوانند به شیوه‌ای معنادار با یکدیگر بازی کنند. نوزاد صدا درمی‌آورد، توجه مادر را جلب می‌کند و مرکز توجه بازدیدکنندگان است. آیا اگر شما در این وضعیت بودید، آن را دوست داشتید؟ پس از فرزندتان بپرسید که چقدر رقیب کوچک خود را دوست دارد ... شاید فرزندتان احساسی جز عشق داشته باشد. ترجیحاً بگذارید که عشق بین دو فرزند به تدریج گسترش یابد، به روش خودش، طی چند ماه نخست و سال‌ها. این چنین خواهد شد!
ترجیحاً بگذارید فرزندتان با "کمک" به شما در وظایف مراقبت از نوزاد احساس کند که او نیز اهمیت دارد (اگر می‌خواهد - اجباری نیست). به این ترتیب، بگذارید او بداند که داشتن فرزندی بزرگتر که بتواند کارها را به عهده گیرد، تا چه حد یاری‌رسان است و با او در این مراحل پیوند برقرار کنید.

۴- روال را بر هم نزنید
وقتی نوزاد از راه می‌رسد، دلتان می­خواهد که فرزند بزرگترتان را از پوشک بگیرید، او را در تخت بزرگتر بخوابانید، دیگر شیشه شیر به او ندهید یا او را صبح‌ها به مهد کودک بفرستید، اما احتمالاً این کار واقع‌بینانه نخواهد بود. در واقع، به احتمال زیاد بچه بزرگتر به خیس کردن بستر (شب ادراری) یا خواستن دوباره شیشه شیر یا پستانک گرایش خواهد یافت. شاید این چیزها را بهانه کند یا احساس کند که هنوز ویژه و کوچک است. او به شما می‌گوید که باید از او مراقبت شود، درست مثل نوزاد. اینها نشانه های بیرونی استرس در خردسال است و شاید بهتر باشد که برای مدتی به خواست‌هایش اهمیت دهید و به جای اجبار در انجام کارها او را به آرامی بپذیرید.
به همین ترتیب، همزمان با ورود نوزاد، فرستادن فرزندتان به مهدکودک می‌تواند موجب شود که فرزند بزرگتر احساس طرد شدن داشته باشد. شاید در چند ماه نخست زندگی نورسیده بهتر است که همه چیز را تا حد امکان پایدار نگه دارید.

۵- قوانین بنیانی را بیاموزید
"آرام باش"، "زدن ممنوع" و "گاز گرفتن ممنوع"، این جمله­ ها ورد زبانتان می­شود. البته برخی از جدل ها بین فرزندان ناگزیر خواهد بود، پس می‌توانید قوانین بنیانی بگذارید. به فرزند نوپایتان روش‌های سالمی برای بیان کلافگی‌هایش بیاموزید. بازی جسمانی روشی خوب برای تخلیه‌ است.

6- نگران نباشید
در بهترین حالت، برادران و خواهران می‌توانند یک عمر دوست، همراه و رازدار هم باشند. با آوردن عضو دیگری به خانواده، از خدماتی که به فرزندتان می‌دهید، نمی‌کاهید، پس احساس گناه نکنید و با زندگی عادی جدیدتان منطبق شوید. در آماده کردن فرزند اول برای فرزند دوم هر کسی در میانه راه چند اشتباه می‌کند - این دوره برای همه آموزشی است - پس نگران نشوید و با هر اشتباهی، به زندگی ادامه دهید.
اگر در حل مسائل رقابت بین بچه ها سردرگم شدید، نزد مشاور خانواده بروید. به این ترتیب، رفتارتان درست و اصولی خواهد شد.