نقش پدر در خانواده، خصوصا در دوران کرونا

لیلا شقاقی روانشناس درباره رفتارهای پدر و مادر با فرزندان خود به خصوص در دوران کرونایی اظهار کرد: از گذشته به الان نه تنها زنان بلکه مردان هم باید در روابط خود با همسر و فرزند بسیار احتیاط کنند. حتما زنان نباید به تنهایی مراقب تمام امور خانواده باشند، بلکه مردان هم در این مورد باید نقش به سزایی داشته باشند.
شقاقی بیان کرد: بهترین کار این است که مردان با احساس اشتیاق با همسرشان صحبت کنند. زیرا زنان از صحبت کردن با همسرشان لذت می برند. به همین دلیل بهتر است مردان سعی کنند چند کتاب در این باره مطالعه کنند.
او افزود: رابطه فوق‌العاده نزدیک مادر و نوزاد بعد از تولد این حس را به مرد القا می‌کند که نوزاد نیازی به او ندارد، این باور کاملا اشتباه است. پدر نقش مهمی برای فرزند دارد و بودن اوست که به کودکش احساس راحتی و امنیت‌خاطر می‌دهد. پدر باید سعی کند این ارتباط را از همان بدو تولد با نوزاد آغاز کند و پوشک و لباس‌ها یا خواباندن نوزاد را بر عهده داشته باشد. به این ترتیب فرصت استراحت بیشتری به همسرش می‌دهد و رابطه‌اش با نوزاد قوی‌تر می‌شود.
این روانشناس تصریح کرد: مردانی که توجه بیشتری به فرزندان‌شان دارند اهداف‌شان برای موفق شدن در حرفه‌شان نیز قوی‌تر و پررنگ‌تر است و معمولا برای دست‌یابی به این اهداف بیشتر تلاش می‌کنند.
او در ادامه افزود: هر مردی وقتی پدر می‌شود، هویت جدیدی را پیدا می‌کند. این موضوع کاملا طبیعی است که هر فرزندی خود را به پدرش نزدیک کند و در راه او قدم بردارد، اما همیشه پدر الگوی دقیقی برای فرزندش نیست. در واقع پدر هر مردی تاثیری قابل‌توجه بر او دارد، اما دیگر مردان به ویژه معلمان، دوستان، عمو، برادر نیز می‌توانند هویت او را به عنوان یک پدر شکل دهند. در واقع آنچه از هر مردی یک پدر خوب می‌سازد. تصمیم‌هایی است که برای بهتر شدن وضعیت خانواده‌اش می‌گیرد.
روانشناس بیان کرد: پدر شدن نقشی است که هر مردی بر حسب توانایی‌ها و امکاناتش به تدریج آن را می‌سازد و از شرایط برای ایجاد این هویت کمک می‌گیرد. پدران و مادران زیادی توانایی نه گفتن به فرزندشان را ندارند و در هر شرایطی سعی می‌کنند خواسته‌های آن‌ها را برآورده کنند که این موجب پرتوقع شدن کودکان در بزرگسالی می‌شود.
شقاقی گفت: معمولاً والدین آنچه را که از رفتار کودکشان توقع دارند به زبان نمی‎آورند و همت می‌کنند تا بار رفتار مناسب خود به فرزندشان نیز آموزش دهند. روانشناسان معتقدند این تنها بخشی از آموزش است و والدین باید به کودکشان نحوه رفتار را آموزش دهند. اکتفای تنها به تقلید از رفتار بزرگسالان، تربیت کودک را ناتمام می‌گذارد.
این روانشناس بیان کرد: هرچند کودکان گاهی ما را اذیت می‌کنند، ولی نباید در زمان عصبانیت اقدامی کنیم. با بلند کردن صدا، دشنام دادن یا از کوره در رفتن به کودکان یاد می‌دهیم که فریاد کشیدن، خشم و خشونت پذیرفتنی است. زمانی که خشم وجودتان را فرامی گیرد چند دقیقه استراحت کنید تا آرامش خود را به دست آورید. اگر با آرامش، ولی قاطعانه با فرزندتان حرف بزنید نتیجه بهتری خواهید گرفت.
او گفت: کتک زدن کودکان تأثیر مثبتی ندارد و به آن‌ها می‌آموزد که برای مقابله با مشکلات از نیروی بدنی استفاده کنند. اگر قصد تنبیه بدنی کودک تان را دارید نگه دارید. توصیه می‌شود مهارت‌های تنبیهی مؤثر را یاد بگیرید. یادتان باشد پدر و مادر درواقع یک آموزگار بوده نه یک مأمور است.
شقاقی تصریح کرد: بسیاری از پدران در تربیت فرزند خود ثبات را ندارند. گاهی لازم است در زمان‌های مختلف در مقابل یک رفتار مشابه واکنش‌های متفاوتی نشان دهند. وضع قوانین و مشخص کردن تبعات نادیده گرفتن آن‌ها ضروری است. اگر یک بار در مقابل دشنام دادن کودک تان بخندید، ولی دفعه بعد او را سرزنش کنید گیج می‌شود و نمی‌داند باید چه کار کند، داشتن ثبات در تربیت فرزند بهترین راه برای آموختن راه درست به او است.
او در پایان گفت: اگر به فرزند خود قول دهید درصورت اصلاح رفتارش پاداش دریافت خواهدکرد درواقع این پیام را برای او می‌فرستید که تنها زمانی پاداش می‌گیرد که در ابتدا اشتباهی از او سر زده باشد و سپس به اصلاح رفتارش بپردازد. درصورتی که شما می‌خواهید او از همان ابتدا رفتار درستی داشته باشد.