عوارض بوسیدن کودک، وقتی خودش نمی خواهد

بیشتر ما می خواهیم بچه های ما مهربان و مورد توجه باشند، به خصوص در خانواده و افراد دیگر که برای ما مهم هستند. به مامان بزرگ و بابا بزرگ سلام کن ! بغلشون کم ! بوسشون کن ! باهاشون خداحافظی کن ! برو تو بغل دایی برو دایی رو بوس کن ! بیا یه بوس به عمو بده و و و .............. این جمله های آشنایی که روزانه بچه ها با آن ها رو به رو می شوند و پدر و مادر بدون هیچ آگاهی ای آن ها را به کودکشان تحویل می دهند و او را به انجام کاری که تمایل به انجامش ندارد وادار می کنند با این خیال که می خواهند احترام گذاشتن و توجه به اطرافیان را به او یاد بدهند .اما واقعا این روش درست است ؟ چرا نباید به زور کودک را بوسید و یا در آغوش گرفت؟

مشکل اصرار بر آغوش گرفتن و بوسیدن کودک
زمانی که برای کودک قانون تعیین می کنید و به او می گویید مثلا اسباب بازی هایش را جمع کند این معنا را برای او دارد که اگر انجام ندهد مورد پسند نیست و غیر مستقیم به کودکتان نشان می دهید که هر چیزی گفته می شود اهمیت دارد .
زمانی که او را به بوسیدن و بغل کردن مجبور می کنید مثل این است که به او می گویید من اهمیتی به راحتی شما نمی دهم و کار خودم را می کند و کاری به عکس العمل و حرف شما ندارم و این با رفتاری مانند مورد اول که بیان کردیم تناقض دارد.
هنگامی که کودک احساس کند مجبور است کسی را بوس کند یا کسی او را ببوسد و در آغوش بگیرد این پیام را دریافت می کند که کنترل بدن خود را ندارد و این یک پیام خطرناک برای بچه ها می باشد.
کودکانی که فکر می کنند برای محبت باید از درخواست های بزرگسالان پیروی کنند ، احتمالل دارد که مورد آزار جنسی قرار بگیرند.
کودکی که تعلیم ندیده به راحتی می تواند مورد آزاد قرار بگیرد و نمی داند که باید اعتراض کند اما کودکی که تعیلم دیده به راحتی خود را محافظت می کند و اجازه نمی دهد کسی به زور و اجبار او را ببوسد .بسیاری از بوسه ها و بغل ها در خانواده بدون نیت انجام می شوند اما با تعلیم کودک برای مراقبت از بدنش و احترام به خواسته اش به او کمک می کنید که از افراد سودجو خود را محافظت کند.

یک پیام سالم تر درباره بدن کودک خود ارسال کنید
وقتی به کودک می آموزید که او حق دارد انتخاب کند که آیا دلش می خواهد کسی او را ببوسد یا به آغوش کسی برود در واقع به او نشان می دهید که می تواند بر اساس سطح راحتی خودش تصمیم گیری کند.
یک قانون در خانه ایجاد کنید و بگویید هیچ کس اجازه ندارد کسی را به زور ببوسد یا به آغوش بگیرد مگر اینکه خود کودک تمایل داشته باشد.حتی بستگان نزدیک مانند پدر بزرگ و مادر بزرگ.
برای فرزندتان روشن کنید که برای خشنود کردن کسی لازم نیست محبت جسمی خود را نشان دهد.اینکه نخواهد به بغل کسی برود یا او را ببوسد به این معنا نیست که کسی دیگر او را دوست نخواهد داشت.نگذارید کودکتان برای اینکه دوست داشته شود هرکاری را انجام دهد.
بنابراین دفعه ی بعد اگر کسی از بستگان به کودکتان گفت بوس بده تا به تو پاستیل بدهم یا مرا بوس کن ببنیم چقدر من را دوست داری شما مداخله کنید و به کودکتان بگویید مجبور نیست این کار را انجام دهد.
به فرزند خود بیاموزید شما مسئول بدن خود هستید و چه کسی آن را لمس می کند. این پیامی است که برای بچه ها مهم است که بتوانند در طول زندگی از خودشان محافظت کنند.
با تعلیم اینکه کودکتان اجازه ندهد در صورت عدم تمایل کسی او را ببوسد یا بغل کند ، می توانید آینده ی بهتری در خصوص رفتارهای جنسی او ایجاد کنید.
مداخله کنید
بسیاری از والدین به این موصوع فکر می کنند که اگر کودکشان به آغوش کسی نرود یا او را نبوسد به طرف مقابل بی احترامی شده . به او می گویند مثلا دایی بعد از مدت ها به خانه ی ما آمده و باید به بغل او بروی ، اما بهتر است بدانید اینکه کودکتان خودش تصمیم بگیرد به آغوش کسی برود یا خیر برای سلامت روانی اش بسیار بهتر است.
سعی کنید اینگونه موضوع را مطرح کنید: آیا دوست دارید عمو را قبل از ترک او در آغوش ببندید ؟ اگر فرزند شما امتناع ورزد ، آن را مجبور نکنید.
اگر یکی از بستگان می گوید ، مرا ببوس یا مرا در آغوش بگیر و فرزند شما به وضوح علاقه ای نشان نمی دهد ، می توانید اینگونه مداخله کنید : دوست داری دایی جان را بغل کنی یا اینکه دوست داری فقط خداحافظی کنی ؟ اینگونه می توانید به گونه ای مداخله کنید که طرف مقابل هم ناراحت نشود.
شاید لازم باشد که به دوستان ، اعضای خانواده و سایر بازدیدکنندگان خود توضیح دهید که فرزندان خود را مجبور به محبت جسمی نمی کنید .
به فرزند خود بیاموزید که قدرت گفتن نه را یاد بگیر
اگرچه تعیین مرزها و محدودیتهای مداوم بسیار مهم است ، احترام به "نه" گفتن فرزند شما نیز به همان اندازه مهم است. مهمتر از همه ، وقتی کودک یاد می گیرد که می تواند به موقعیت هایی که باعث می شود احساس ناراحتی کنند ، بگوید نه ، به آنها یاد می دهیم که مرزهای خود را تعیین کنند. وقتی به آنها یاد می دهیم که نه بگویند و به "نه " گفتن آن ها احترام می گذاریم با این کار به آن ها یاد می دهیم که به نه گفتن بقیه و سلایق بقیه هم احترام بگذارند.
نه گفتن را برای پایان دادن به فرهنگ تجاوز جنسی و آزار و اذیت جنسی به کودکتان یاد بدهید.
ما به فرزندانمان آموزش می دهیم که از بدن خود محافظت کنند ، اما در عین حال ، ما در مواقعی باعث می شویم که احساس گناه کنند؟ به خودتان فکر کنید: آیا همیشه می خواهید به مردم سلام کنید یا محبت داشته باشید؟ احتمالا نه. پس چرا انتظار داریم فرزندانمان اینگونه باشند؟
این کار می تواند از خانه شروع شود ، با یک جمله ی ساده .آیا می توانم شما را بوسه کنم؟ میشه بغلت کنم؟" بعضی روزها فرزند شما آن را می خواهد ، بعضی روزها این احساس را نخواهد کرد. و هرچه انتخاب آنها باشد ، اشکالی ندارد. مهمترین بخش این است که این انتخاب آنها است. این پایه و اساس گفتگوهای آینده در مورد محافظت از بدن آنها و نشان دادن محبت به غریبه ها است. اگر آنها نمی توانند احساس قدرت کنند و از صدای خود در خانه خود استفاده کنند - که قرار است امن ترین مکان آنها باشد - چگونه می توان انتظار داشت که آنها در دنیای خارج چنین کاری انجام دهند؟

قبل از ارسال تصویری از آنها به صورت آنلاین از آنها اجازه بخواهید
رسانه های اجتماعی از بسیاری جهات جامعه را تغییر داده اند و بسیاری از آداب را تحت تاثیر خود قرار داده اند.وجود شبکه های اجتماعی این امکان را به همه ی ما داده است که زندگی خود را هر لحظه ای که بخواهیم در معرض عموم قرار دهیم و این از جهاتی می تواند مفید باشد.
اما بهتر است والدین برا ارسال عکس کودکشان برای افراد دیگر خانواده و یا استفاده از آن در شبکه های اجتماعی از کودکشان اجازه بگیرند .با اینکار فرهنگ رسانه های اجتماعی را به او یاد می دهید و به او می فهمانید که این حق را دارند که در مورد انتشار عکس هایشان خودشان باید تصمیم بگیرند و در ادامه یاد میگیرند به نظر طرف مقابلشان مبنی بر انتشار عکس هم احترام بگذارند.
وقتی والدین به فرزندان اجازه می دهند با این پست های رسانه های اجتماعی "نه" بگویند ، آنها در مورد رضایت به اشکال دیگر نیز می آموزند ، موضوعی که با ورود آنها به سالهای نوجوانی اهمیت بیشتری پیدا می کند.
در مورد تصمیمات خانواده از آنها نظر بخواهید
برخی والدین بر این باورند که محدودیت ها باید در همه زمان ها تقویت شود و کودکان جایی برای مذاکره ندارند. دیگران به کودکان استقلال کامل در مورد نحوه اداره امور در خانه می دهند. و برخی یاد می گیرند که چگونه هر دو سبک را متعادل کنند و برنامه ای منعطف برای مذاکره ایجاد کنند.
در این طرح ، والدین یاد می گیرند که چگونه می توانند محدودیت های محکم و غیرقابل مذاکره را با فرزندان خود برقرار کنند ، اما همچنین در برخی از فضاها اجازه می دهند تا فرزندانشان نظرات و انتخاب های خود را در مورد مسائل خانوادگی ابراز کنند.
هنگامی که کودکان یاد می گیرند که استقلال لازم برای برقراری ارتباط در خانه را دارند ، هرچند کوچک ، اعتماد به نفسشان افزایش می یابد. آنها زود یاد می گیرند که می توانند انتخاب کنند. مهمتر از همه ، آنها می توانند در مورد خودشان انتخاب کنندو تصمیم بگیرند.