تربیت یک کودک عصبی و همه تقصیرات والدین
بر طبق آخرین تحقیقات انجام شده افزایش سن تاثیر بسزایی در حالات روحی و هیجانی افراد دارد. گاهی اوقات هیجان زیاد یا به عبارتی واكنش‌های سریع ممكن است مشكل ساز شوند.پس باید استرس و عصبانیت افراد را از دوره كودكی كنترل کرد. بسیاری افراد معتقدند كودكان در كودكی هر طور باشند در آینده نیز با همان خصوصیت روحی واكنش نشان می‌دهند.
جام‌جم آنلاین:بر طبق آخرین تحقیقات انجام شده افزایش سن تاثیر بسزایی در حالات روحی و هیجانی افراد دارد. گاهی اوقات هیجان زیاد یا به عبارتی واكنش‌های سریع ممكن است مشكل ساز شوند.پس باید استرس و عصبانیت افراد را از دوره كودكی كنترل کرد. بسیاری افراد معتقدند كودكان در كودكی هر طور باشند در آینده نیز با همان خصوصیت روحی واكنش نشان می‌دهند. البته این‌كه برخی صفات ملكه ذهن می‌شود صحت دارد اما كلیت ندارد.
عصبانیت به دنبال تقلید
بررسی‌ها نشان می‌دهد تقلیدپذیری كودكان بسیار زود شروع می‌شود، اما در دوره ابتدایی به اوج خود می‌رسد و در این راستا نیز كودک بیشتر از رفتار و اعمال دیگران الگوبرداری می‌كند.
كودكان به علت رشد و تكامل تدریجی شخصیت مرتبا در حال الگو برداری از اطرافیان هستند. الگوپذیری در دوره قبل از دبستان محدود به والدین و خواهر و برادرها می‌شود كه تاثیر این گروه بسیار زیاد خواهد بود. اما در دوره دبستان به دلیل گستردگی بیشتر روابط از همسالان و معلمان خود نیز الگو می‌پذیرند و تمایل به تقلید از آن‌ها دارند .
همچنین در این دوران چنانچه گفتگو‌های افراد با رفتار و اعمالشان متناقض باشد كودكان بیشتر از رفتارها می‌آموزند تا از صحبت‌ها و بعضا دستورهای آمرانه. البته جنسیت كودک، فرزند چندم بودن و فاصله سنی خواهر و برادران نیز از جمله عواملی است كه بر الگوپذیری و تقلید كودكان تاثیر دارد.
از طرف دیگر یكی از منابع مملو از الگو برای كودكان تلویزیون است كه كودكان در سن دبستان یعنی از حدود ۷ یا ۸ سالگی بیشترین تمایل را به دیدن برنامه‌های تلویزیونی نشان می‌دهند. از آنجایی كه صحنه‌های خشن و پرخاشگری را نیز از برخی برنامه‌ها می‌آموزند به الدین توصیه می‌شود كه در این سن اجازه ندهند كودكان بیش از روزی چند ساعت كه نهایتا ۴ ساعت است به تماشای تلویزیون بنشینند.
كودكان نیز قادر به ابراز همدردی هستند
كودكان از سنین پایین قادر به بروز احساس همدردی با اطرافیان هستند. كودكان وقتی به عینه تاثیر كارهای خود را بر دیگران مشاهده و حس کنند به تدریج یاد می‌گیرند كه به دیگران آزار نرسانند و در صورت امكان به آن‌ها كمک کنند. وقتی كودک‌تان محبت می‌كند به او بگویید كه كار خوبی كرده و در حد امكان او را تشویق کنید.
كاری كنید كه از توجه شما نسبت به احساسات خودش هم آگاه شود. وقتی با شما صحبت می‌كند به چشم‌هایش نگاه كنید و این ارتباط چشمی را از دست ندهید. وقتی در مورد كار خوبی كه انجام داده برایتان صحبت می‌كند می‌توانید به او آفرین بگویید.
رفتارهای خوب یعنی واكنش‌های صحیح و احترام‌آمیز فرزندتان نسبت به دیگران. به كودک‌تان بیاموزید كه در هنگام خواستن چیزی از كلمات ممكنه یا لطفا استفاده كند و پس از گرفتن چیزی یا انجام شدن كاری نیز حتما تشكر كند. در هنگامی كه او عصبانی است به جای پرخاش بیشتر با آرامش و لحنی مطمئن با او صحبت كنید تا به این ترتیب با همدردی احساس خشم او را نیز كنترل کنید و كاهش دهید.
تحقیقات نشان داده فرزندانی كه از دوران كودكی مسئولیت‌پذیر بار می‌آیند از احساس همدردی و محبت بیشتری نیز نسبت به دیگران برخوردارند.
پرهیز از امر و نهی و سرزنش
روانشناسان معتقدند هر گونه ناراحت كردن از نظر كلامی كه تكرار شود می‌تواند آزار كلامی تلقی شود. كه مسخره كردن سرزنش‌های زیاد نادیده گرفتن توانایی‌ها و عدم ارزش به شخصیت از آن جمله‌اند.
چنین افرادی دو برابر دیگران در معرض مشكلات شخصیتی، اضطراب و افسردگی قرار می‌گیرند و این عوارض طولانی‌مدت بوده و در برخی موارد تا پایان عمر با آن‌ها باقی می‌ماند .
ناامنی كودكان را خشن می‌كند
كارشناسان هشدار می‌دهند كه والدین به منظور كنترل رفتار كودكان آن‌ها را مورد سرزنش و تحقیر و تنبیه بدنی قرار ندهند زیرا ممكن است واكنش كودكان به این گونه رفتارها خشونت باشد. محققان روانشناسی معتقدند كودک در سال‌های ابتدایی به ویژه در سنین قبل از مدرسه مطمئن‌ترین افراد را والدین خود می‌داند .
اما اگر والدین به دلیل عدم آگاهی كودک را مرتب مورد سرزنش و تنبیه قرار دهند او احساس حقارت و ناامنی كرده و همین امر نه تنها می‌تواند زمینه‌ساز بروز مشكلات روحی بلكه بسیاری از اختلالات جسمی در وی شود .
كارشناسان معتقدند از انواع پیامدهای احساس ناامنی و تحقیر شدن در كودكان می‌توان به بی‌اشتهایی یا پرخوری هیجان منفی و بیش از حد اختلال در خواب و حتی ترس و شب ادراری اشاره کرد. در ضمن این گونه كودكان در رفتارهای اجتماعی نیز از خشونت استفاده كرده تا دیگران را كنترل كنند .
در واقع از شیوه رفتاری والدین با خودشان برای رفتار با دیگران استفاده می‌كنند.كودكانی كه مورد تنبیه و خشم مداوم والدین قرار می‌گیرند تصور می‌كنند بهترین راه‌حل برای رسیدن به اهداف خشونت است. همچنین والدینی كه به جای خشونت از محبت همراه با قاطعیت برای رفتار با كودكان استفاده می‌كنند به مراتب آرام تر هستند و كودكانی بهتر نیز تربیت می‌كنند .
مادران ناراضی كودكان عصبی‌تری دارند
محققان دریافته‌اند كودكانی كه مادرشان از رضایت و آرامش كافی برخوردار نیستند بیشتر دچار استرس می‌شوند .
بررسی‌ها نشان داده هورمون كورتیزول كه همان هورمون استرس است در كودكانی كه مادرانشان دچار استرس هستند یا ناراضی می‌باشند نسبت به كودكان دیگر بیشتر ترشح می‌شود. به همین دلیل میزان استرس و اضطراب نیز در این گروه افزایش می‌یابد .
بنا بر پیشنهاد محققان بهتر است این گروه از كودكان ساعات بیشتری را در مهد كودک بگذرانند .
بررسی‌ها روی شمار وسیعی از كودكان ۳ تا ۴ ساله نشان داده آن‌هایی كه مادرانشان طی ۶ ماه گذشته از نظر شغلی دچار مشكلات بیشتری بوده اند در وضعیتی قرار می‌گیرند كه میزان هورمون كورتیزول آن‌ها در عصر تقریبا به ۲ برابر صبح می‌رسد.علاوه بر این درتحقیقات مشخص شده حتی مادرانی كه در مورد استرس و نارضایتی خود كلامی نیز حرف نمی‌زنند این استرس را از طریق حركات یا لحن خود به فرزندان انتقال می‌دهند .
محبت والدین كودكان را آرام می‌كند
هر چه والدین رابطه صمیمانه‌تری نسبت به كودكان داشته باشند، او احساس تایید بیشتری گرفته و اعتماد به نفس در وی تقویت می‌شود. فرزندانی كه والدینشان با آن‌ها رابطه احساسی بهتری دارند، رفتار معقولانه‌تری دارند .
فرزندان باید احساس كنند حتی اگر رفتاری می‌كنند كه مورد پسند والدین نیست، باز هم آن‌ها به او علاقه دارند. كارشناسان تربیتی معتقدند كودكان همواره تصویر ذهنی خود را درآینه والدین می‌بینند. و آنچه در مورد خود فكر می‌كنند به واسطه واكنش‌ها و عكس‌العمل‌های والدین ایجاد می‌شود .