تولد نوزاد جدید، چطور فرزند اول را آماده کنیم؟

نی نی بان: اگر قصد دارید فرزند دیگری به خانواده خود اضافه کنید، توصیه‌های کاشناسان را بخوانید تا بدانید قبل و پس از بارداری چه چیزی را درباره نوزاد تازه وارد، چه وقت و چگونه به کودک خود بگویید.

1. امنیت در خانواده

ورود کودکی تازه وارد به خانواده برای بسیاری از کودکان، بیشتر موجب تهدید آن‌ها است تا هیجان‌شان. والدین باید به کودکی که نگران از دست دادن موقعیت خود در خانواده است بگویند که چقدر او را دوست دارند و چقدر برای‌شان اهمیت دارد. شما باید در کلام خود به او بفهمانید: «تو برای من خاص هستی و هیچ کودک دیگری نمی‌تواند جای تو را بگیرد.»

بهترین راه این است که نقش کودک‌تان را در خانواده دوباره مستحکم کنید، به خصوص نقش‌های جدید‌ش را به عنوان خواهر یا برادری بزرگ‌تر. زمانی که با او صحبت می‌کنید، کودک تازه وارد را «برادر کوچکت» خطاب کنید نه «فرزند جدید مامان». هر کاری که انجام می‌دهید، سعی کنید اول خودتان را جای کودک‌تان بگذارید و از نگاه او به نوزاد تازه وارد بنگرید.

۲. کلاسی بیابید

آیا کلاسی را برای آمادگی فرزند اول‌تان، قبل از ورود فرزند دوم، می‌شناسید؟ یکی از معلم‌‌ها می‌گوید که این کلاس‌ها می‌تواند معرفی خوبی برای آن‌ها باشند و باعث شود آن‌ها راحت‌تر این موضوع را بپذیرند. در این کلاس‌ها کودکان 3 تا 10 سال، روش درست در آغوش گرفتن نوزاد و اطلاعاتی را درباره اسباب‌بازی‌های امن و خطرات خفگی آن‌ها می‌آموزد. توصیه می‌شود این کلاس‌ها را تا زمان زایمان ادامه دهید تا موجب فراموشی کودکان نشود.

3. زایمان

اگر هنگام زایمان شخص دیگری (یک دوست، فامیل یا پرستار) از فرزند نخست شما مراقبت کند. ضروری است که قبل از آن اطلاعات لازم را به او بدهید. در این صورت او آمادگی تغییر شرایط را پیدا خواهد کرد. به او جزییات مهم را بگویید: «وقتی مامان و بابا به بیمارستان بروند، مادر بزرگ به پیش تو خواهد آمد. این اتفاق ممکن است در شب یا حتی در طول روز رخ دهد. ابتدا بابا پیش تو می‌آید، سپس من با نوزاد خواهیم آمد.»

۴. ملاقات‌های بیمارستان

بسیاری از خانواده‌ها دوست دارند فرزند نخست‌شان، مادر و نوزاد تازه وارد را در بیمارستان ملاقات کند و حتی با هم عکس‌های یادگیری بگیرند. از طرفی دیگر این می‌تواند برای بعضی از کودکان سرگرم‌کننده و هیجان‌انگیز باشد زیرا آن‌ها به ملاقات برادر کوچک‌شان خواهند رفت. اما برای بعضی دیگر، ممکن است دیدن مادر در تخت بیمارستان، تجربه‌ای ترسناک باشد.

کودکان به والدین خود نگاه می‌کنند تا ببینند آن‌ها در موقعیت‌های خاص چه رفتاری از خود نشان می‌دهند. بنابراین اگر شما شخصی آرام هستید، احتمال این که کودک‌تان مانند شما باشد، زیاد است. اگر او سوالات بسیاری پرسید، جوابی کامل به او دهید، اما احتیاجی نیست جزییات را برای او بیان کنید. اگر او فقط نگاه می‌کند و سخن نمی‌گوید، نگران نشوید. بدانید که او در حال بررسی موقعیت جدید است. برای بیشتر خانواد‌ه‌ها، این ملاقات به خوبی پیش می‌رود.

5. هدیه

به کودک خود هدیه‌ای دهید تا آن را به برادر کوچک‌اش دهد. برای مثال به او کمک کنید تا کتابی کوچک یا قاب عکسی را که تصویر هر دوی آن‌ها در آن است، درست کند و آن را در اتاق کودک آویزان کنید. به علاوه ایده خوبی است که هدیه‌ای را از طرف نوزاد تازه وارد به کودک خود دهید.

۶. خانواده و دوستان

برای کودکان کوچک یکی از سخت‌ترین بخش‌ها این است که ناگهان تمام توجه‌ها از او به سمت نوزاد تازه وارد جلب می‌شود. به او یادآوری کنید که وقتی تمام مهمان‌ها دور نوزاد جمع می‌شوند، دقیقا شبیه زمانی که او به دنیا آمد.

مهمان‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا وقت‌تان را تقسیم کنید. اگر آن‌ها خواستند کودک کوچک‌تان را نگه دارند، تقاضایشان را بپذیرید. در این صورت شما می‌توانید به کودک بزرگ‌تان نیز توجه کنید، حتی اگر چند دقیقه کتاب خواندن یا تلویزیون نگاه کردن باشد.

7. تعادل را رعایت کنید

در هفته‌های اول پس از زایمان، نگهداری یک کودک با نوزادی تازه وارد واقعا خسته‌کننده و استرس‌زا خواهد بود و این بیشتر به اخلاق کودک بزرگ‌ شما، خواب و گریه نوزاد تازه وارد بستگی دارد. جدا از غذا دادن، آرام کردن و تعویض پوشک نوزاد، کودکی دیگری نیز وجود دارد که به همان اندازه به توجه شما، حتی گاهی بیشتر از قبل، احتیاج دارد.

ضروری است که روزانه زمانی را به کودک بزرگ‌تان اختصاص دهید. شما می‌توانید با کمک همسرتان برای رسیدگی به هر دو کودک برنامه‌ای ترتیب دهید. از کودک بزرگ‌تان نظر بخواهید. در این صورت او احساس می‌کند بر مسائل کنترل دارد و از این‌که شما به حرف‌های او گوش می‌دهید، حس بهتری پیدا خواهد کرد.

۸. چگونه با کودک‌ بزرگ‌تان برخورد کنید

گاهی کودک بزرگ‌تان بهانه‌گیری، قهر یا حتی دعوا می‌کند. در تمام این شرایط شما سعی دارید حال او را تغییر دهید. اگر چه نمی‌توانید او را حال بهتر کنید یا از او عذر خواهی کنید اما به همدردی خود ادامه دهید. این بدین معنی نیست که شما سیاست رفتاری خود را تغییر دهید، بلکه تنها اطمینان یابید که به اندازه کافی به او توجه می‌کنید.

حالت او ممکن است برای لحظه‌ای تغییر کند: «مامان کاش به جای او، من را بغل می‌کردی.» در این صورت شما باید طوری عمل کنید که کودک بزرگ‌تان چنین احساسی نکند.

ناراحتی کودکان در این دوره طبیعی است. برای والدین نیز طبیعی است که احساسات متفاوت را تجربه کنند. اما به یاد داشته باشید که داشتن یک خواهر یا برادر چیز با ارزشی است. بهترین راه این است که رفتار کودک‌تان و طرز ارتباط برقرار کردن او را مشاهده کنید، سپس عکس‌العمل نشان دهید. کودکان دوست ندارند حرف بزنند، بنابراین سعی نکنید آ‌ن‌ها را وادار به این کار کنید. کافی است به این مساله آگاه باشید و به آن احترام بگذارید.