علت مکیدن انگشت در کودکان (۲)

هر چه که کودک بزرگ‌تر می‌شود، پذیرش برخی از عادت‌ها و رفتارهای او برای والدین سخت‌تر می‌شود، از جمله مکیدن انگشت. کودک در سن دو سالگی معمولا کمتر انگشت خود را می‌مکد، مگر موقعی که گرسنه، خسته و یا دلتنگ شده باشد. در مطلب قبل درباره مکیدن انگشت توسط کودکان و اینکه اگر این رفتار تا شش سالگی ادامه پیدا کند صحبت شد. در ادامه راهکارهایی را برای مقابله با این نوع رفتار در کودکان آمده است:

گاهی ممکن است که کودک وقتی با سرزنش یا طعنه همسالان خود مواجه می‌شود، عادت مکیدن انگشتش را کنار بگذارد. مثلا: «اوه، تو هنوز انگشتت را می‌مکی! من این کار را وقتی ۴ ساله بودم کنار گذاشتم». اما در مورد بعضی از بچه‌هایی که این عادت در آن‌ها شدید‌تر است حتی به این اظهارات هم توجهی ندارند.

والدین نباید نسبت به مکیدن انگشت کودک حساس باشند. اگر این عادت به تدریج کمتر شده است، جای نگرانی نیست، ولی اگر همراه مشکلات رفتاری و روانی دیگر است، باید جدی گرفته شود و از متخصصان کمک گرفت.

سرگرمی و پاداش
سعی کنید توجه کودک خود را به کار‌ها و بازی‌هایی معطوف کنید که با دست انجام می‌شوند. به علاوه تشویق او به خرید یک جایزه در ازای اینکه او دیگر این کار را نکند، می‌تواند ثمربخش باشد. برای مثال، خانواده‌هایی در این مورد برای دختر خود نموداری درست کرده بودند و روزهایی که او انگشتش را نمی‌مکید، علامت زده بودند. در پایان هفته با شمردن تعداداین روز‌ها آن‌ها برای دخترشان یک اسباب بازی به عنوان جایزه می‌گرفتند. می‌توانید برای حل این مسئله از دوستان خود کمک بخواهید و روش‌های مختلفی را امتحان کنید. برای مثال خرید یک دستکش فانتزی که کودک بتواند انگشتش را با آن پنهان کند یا بد مزه کردن انگشت کودکان با مواد مختلف از جمله راهکارهایی بوده که برخی از خانواده‌ها به کار بسته بودند. یا برخی از خانواده‌ها از دندانپزشک خواسته بودند که روی دندان کودک‌شان محافظ بگذارد. البته این نکته را نباید فراموش کرد که اجرای هر راهکاری با موافقت کودک همراه باشد نه اجباری.

برقراری فضای امن
وقتی به کودک خود کمک می‌کنید که عادتش را ترک کند باید فضای احترام آمیزی در خانه ایجاد کنید که او احساس حقارت و سرزنش نکند. به دیگر فرزندان‌تان اجازه ندهید که او را تحقیر یا تمسخر کنند. اگر فرزند شما تحت فشار روحی قرار دارد و نگران و مضطرب است بهتر است کمی از سرعت تلاش خود بکاهید یا مدتی در این برنامه وقفه ایجاد کنید. در طول این مرحله بسیار با فرزند خود مثبت رفتار کنید مثلا بگویید: «من خیلی ازت ممنونم که اینقدر تلاش می‌کنی.» اگر در طول این مراحل‌گاه فرزند شما دوباره کمی به مراحل قبل باز گردد، نگران نشوید چرا که ترک این عادت برای او سخت است مخصوصا اگر آغازکننده این فرآیند شما باشید نه خود او.

همکاری و یادآوری
برای اینکه به فرزند خود در ترک این مکیدن انگشت کمک کنید بهتر است زمانی که هر دو به قدر کافی آرام هستید با او صحبت و نظر او را درک کنید و بپذیرید ولی به او بگویید چقدر دوست دارید که او این کار را ترک کند. از او بپرسید که چگونه می‌توانید به او در این راه کمک کنید و پیشنهادات او را بپذیرید. به علاوه فراموش نکنید که شاید از نظر او، آن‌طور که از نظر شما مهم است، مکیدن انگشتانش مسئله بسیار مهمی نباشد.

می‌توانید پیشنهاد بدهید که فرزندتان باندی دور انگشتش بپیچد تا به او یادآوری کند که انگشتش را نمکد. وقتی که او این کار را انجام می‌دهد به جای عصبانیت و برخوردی تند مثل: «انگشتت را از دهانت بیرون بیاور!» بهتر است با او با ملایمت و آرامش رفتار کنید. این روش درمان برای کودکانی که همکاری لازم و خودشان تمایل به ترک عادت مذکور را دارند، مناسب است. البته باید مراقب بود که این مورد، از نظر کودک به عنوان یک تنبیه تلقی نشود، زیرا در این صورت کودک اقدام به مقابله کرده و درمان، نتیجه‌ای دربرنخواهد داشت.