ناسازگاری کودکان با یکدیگر، تربیت قلدران کوچک!
پسر دو ساله ام بچه های کوچک تر از خودشو می زنه و چون از حد معمول چاق تر است، با قدرت بچه ها رو پرت می کنه!
پرسش: پسرم دو سال و ۸ ماهشه. معمولا بچه های کوچک تر از خودشو می زنه و چون از حد معمول چاق تر است ٬با قدرت بچه ها رو پرت می کنه! من زیاد دعواش می کنم و تازگی یاد گرفته زیاد داد می زنه٬ مخصوصا اگه منو باباش باهم حرف بزنیم٬ شروع به داد و بیداد می کنه که با هم حرف نزنید.
از لحاظ دستشویی رفتن هم بسیار مشکل داره وحتما باید خودم به زور ببرمش وقتی توی خونه تنها هستیم هیچ فعالیتی نداره و فقط یه گوشه می خوابه و با ماشین هاش بازی می کنه و هرزگاهی میاد پیش من تا من بغلش کنم. زدن بچه ها غیر قابل تحمله!
پاسخ: در انواع مشکلات رفتاری کودکان من اول توصیه می کنم والدین بررسی کنند و سرمنشا مشکل را شناسایی نمایند. مثلا خیلی از اوقات مشکل در برخورد خود والدین است مثلا مادر یا پدری که خودش زیاد با کودک بداخلاقی می کند و یا او را می زند باید توقع داشته باشد که فرزندش هم با همسالان یا با بچه های کوچکتر از خودش همین گونه رفتار کند. گاهی اوقات هم مساله فقط برای جلب توجه بیشتر است و ... لذا حتما به عنوان یک مادر بررسی کنید و نتیجه را به خود من هم اطلاع دهید.
البته توجه داشته باشید که وجود غریزه پرخاشگری لازم است، لذا هدف از بین بردن آن نیست بلکه با شناسایی علل و عوامل مؤثر در پرخاشگری کودک سعی میشود در جهت تعدیل این رفتار و سوق دادن آن به سوی اعمال مناسب گام برداشت.
مهمترین علل پرخاشگری کودکان عبارت است از:
- مشاهده رفتارهای پرخاشگرانه و الگو قرار دادن رفتار بزرگترها و همسالان.
- هیجانات دوران بارداری که بر جنین اثر میگذارد و او را مستعد پرخاشگری میسازد.
- اگر والدین برخوردهای جسمانی (کتک زدن) را برای کنترل و منضبط کردن فرزندانشان به کار ببرند، با زبانِ بی زبانی به فرزندان خود میآموزند «آنچه را من انجام میدهم، انجام ده» و به این طریق عملاً آنها را به رفتار پرخاشگرانه تشویق میکنند. فراموش نکنید کودکان فقط تقلید نمیکنند و با ابتکارات و خلاقیتهای دوران کودکی، رفتارهای پرخاشگرانه جدیدی را ابداع میکنند.
چند روش مناسب برای برخورد با پرخاشگری کودکتان:
- کودک را به شرکت در کارهای گروهی و جمعی تشویق نمایید.
- در برابر عصبانیت کودک، پرخاشگری و رفتار نادرست نداشته باشید.
- تا زمانی که کودک عصبانی است به هیچ وجه با او بحث و جدل نکنید.
- شرایط مساعد برای تخلیههیجانات و عواطف کودک را به صورتهای مختلف فراهم کنید.
- والدین، بزرگترین الگوهای رفتاری هستند. پس سعی کنید تا حد ممکن به بهترین نحو رفتار کنید.
- کودک را از محیطهایی که پرخاشگری را تقویت میکند (مثل بازیهای رقابتی خشن یا شرایط درگیری با دیگران) دور سازید.
- رفتارهای جانشین را به کودکان بیاموزید، کلمات کلیدی «نوبت را رعایت کن»، «با هم بازی کنید»، «آرام باشید» و ... مفید است.
ضمنا سایر مسائلی که بیان کردید هم کاملا طبیعی است. کودکان تا ماه های زیادی برای دستشویی رفتن مقاومت زیاد می کنند خصوصا در سال های اولیه ای که تربیت توالت انجام شده است لذا سعی کنید فعلا صبر و تحمل تان را بالا ببرید. کودکتان را به فعالیت های گروهی ترغیب کنید و خودتان فعالیت های جسمانی رابرای وی برنامه ریزی کنید مثلا هرروز به اتفاق هم برای خرید کردن بیرون بروید یا پارک زیاد بروید.
از لحاظ دستشویی رفتن هم بسیار مشکل داره وحتما باید خودم به زور ببرمش وقتی توی خونه تنها هستیم هیچ فعالیتی نداره و فقط یه گوشه می خوابه و با ماشین هاش بازی می کنه و هرزگاهی میاد پیش من تا من بغلش کنم. زدن بچه ها غیر قابل تحمله!
پاسخ: در انواع مشکلات رفتاری کودکان من اول توصیه می کنم والدین بررسی کنند و سرمنشا مشکل را شناسایی نمایند. مثلا خیلی از اوقات مشکل در برخورد خود والدین است مثلا مادر یا پدری که خودش زیاد با کودک بداخلاقی می کند و یا او را می زند باید توقع داشته باشد که فرزندش هم با همسالان یا با بچه های کوچکتر از خودش همین گونه رفتار کند. گاهی اوقات هم مساله فقط برای جلب توجه بیشتر است و ... لذا حتما به عنوان یک مادر بررسی کنید و نتیجه را به خود من هم اطلاع دهید.
البته توجه داشته باشید که وجود غریزه پرخاشگری لازم است، لذا هدف از بین بردن آن نیست بلکه با شناسایی علل و عوامل مؤثر در پرخاشگری کودک سعی میشود در جهت تعدیل این رفتار و سوق دادن آن به سوی اعمال مناسب گام برداشت.
مهمترین علل پرخاشگری کودکان عبارت است از:
- مشاهده رفتارهای پرخاشگرانه و الگو قرار دادن رفتار بزرگترها و همسالان.
- هیجانات دوران بارداری که بر جنین اثر میگذارد و او را مستعد پرخاشگری میسازد.
- اگر والدین برخوردهای جسمانی (کتک زدن) را برای کنترل و منضبط کردن فرزندانشان به کار ببرند، با زبانِ بی زبانی به فرزندان خود میآموزند «آنچه را من انجام میدهم، انجام ده» و به این طریق عملاً آنها را به رفتار پرخاشگرانه تشویق میکنند. فراموش نکنید کودکان فقط تقلید نمیکنند و با ابتکارات و خلاقیتهای دوران کودکی، رفتارهای پرخاشگرانه جدیدی را ابداع میکنند.
چند روش مناسب برای برخورد با پرخاشگری کودکتان:
- کودک را به شرکت در کارهای گروهی و جمعی تشویق نمایید.
- در برابر عصبانیت کودک، پرخاشگری و رفتار نادرست نداشته باشید.
- تا زمانی که کودک عصبانی است به هیچ وجه با او بحث و جدل نکنید.
- شرایط مساعد برای تخلیههیجانات و عواطف کودک را به صورتهای مختلف فراهم کنید.
- والدین، بزرگترین الگوهای رفتاری هستند. پس سعی کنید تا حد ممکن به بهترین نحو رفتار کنید.
- کودک را از محیطهایی که پرخاشگری را تقویت میکند (مثل بازیهای رقابتی خشن یا شرایط درگیری با دیگران) دور سازید.
- رفتارهای جانشین را به کودکان بیاموزید، کلمات کلیدی «نوبت را رعایت کن»، «با هم بازی کنید»، «آرام باشید» و ... مفید است.
ضمنا سایر مسائلی که بیان کردید هم کاملا طبیعی است. کودکان تا ماه های زیادی برای دستشویی رفتن مقاومت زیاد می کنند خصوصا در سال های اولیه ای که تربیت توالت انجام شده است لذا سعی کنید فعلا صبر و تحمل تان را بالا ببرید. کودکتان را به فعالیت های گروهی ترغیب کنید و خودتان فعالیت های جسمانی رابرای وی برنامه ریزی کنید مثلا هرروز به اتفاق هم برای خرید کردن بیرون بروید یا پارک زیاد بروید.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼