پارگی دهانه ی واژن در زایمان طبیعی / پیشگیری از پارگی و هر آنچه که باید بدانید
پارگی دهانه ی واژن در زایمان طبیعی، زمانی اتفاق میافتد که سر نوزاد در حین زایمان از دهانه واژن خارج شود. پارگی دهانه ی واژن را پارگی پرینه نیز مینامند. این پارگیها معمولا پس از تولد نوزاد با بخیه ترمیم میشوند.
پارگی دهانه ی واژن در زایمان طبیعی، زمانی اتفاق میافتد که سر نوزاد در حین زایمان از دهانه واژن خارج شود. پارگی دهانه ی واژن را پارگی پرینه نیز مینامند. این پارگیها معمولا پس از تولد نوزاد با بخیه ترمیم میشوند.
در زایمان طبیعی، اگر سر کودک بیش از حد بزرگ باشد و واژن نتواند به قدر کافی کش بیاید، ممکن است پارگی واژن اتفاق بیفتد. گاهی اوقات نیز اگر واژن به راحتی کشیده نشود ممکن است پارگی واژن ایجاد شود. پارگیهای جزئی بیشتر، شایع هستند و فقط پوست اطراف دهانه واژن را تحت تاثیر قرار میدهند. پارگی شدید ممکن است به بافت و عضله اطراف مقعد هم گسترش یابد.
ناحیه بین دهانه واژن و مقعد را «پرینه» مینامند. قرار دادن یک پارچه گرم و مرطوب روی این ناحیه در مرحله زور زدن در زایمان ممکن است به کشش آسان بافت واژن کمک کند.
در طول مرحله زور زدن زایمان، یکی از اعضای تیم مراقبت پزشکی ممکن است دو انگشت خود را در داخل واژن شما قرار و آنها را به سمت اطراف حرکت دهد که به این کار، ماساژ پرینه میگویند. این ماساژ بر این ناحیه فشار وارد میکند و میتواند به کشش واژن کمک کند. انجام ماساژ پرینه در خانه در پایان سه ماهه سوم نیز ممکن است به تسهیل کشش واژن در طول زایمان کمک کند.
زور زدن کنترل شده و مداوم را مد نظر قرار بدهید. اگر میتوانید سعی کنید در حالی که سر کودک از دهانه واژن عبور میکند، یکباره زور نزنید. زور زدن آرام و آهسته به بافت واژن زمان میدهد که به مرور کشش بیاید.
اگر نگران پارگی واژن در هنگام زایمان هستید، با پزشک خود صحبت کنید و از او بپرسید که تیم مراقبت پزشکی برای جلوگیری از پارگی واژن در طول زایمان چه کارهایی انجام میدهد. همچنین از پزشکتان بپرسید که خودتان چه کارهایی میتوانید برای آمادگی زایمان و کاهش خطر پارگی دهانه واژن انجام دهید.
پارگی واژن در هنگام زایمان طبیعی، یک اتفاق شایع است و اغلب زمانی رخ میدهد که سر نوزاد از دهانه واژن عبور میکند. این پارگیها معمولا به دلیل بزرگ بودن سر نوزاد ایجاد میشوند، چون واژن نمیتواند به راحتی به اطراف کشیده شود.
پارگیهایی که فقط پوست اطراف واژن را درگیر میکنند، معمولا در عرض چند هفته خود به خود بهبود مییابند، اما برخی از پارگیها شدیدتر هستند و نیاز به درمان دارند. یکی از اعضای تیم مراقبتهای پزشکی شما پس از تولد نوزاد، شما را معاینه میکند تا ببیند آیا پارگی دهانه واژن دارید یا نه و آیا نیاز به ترمیم دارد، یا نه.
پارگی درجه یک، کمترین شدت را دارد و پوست بین دهانه واژن و راستروده و بافت مستقیم زیر پوست را درگیر میکند. پارگیهای درجه یک ممکن است در اطراف لولهای که ادرار را از بدن خارج میکند، یعنی در اطراف مجرای ادرار رخ دهد. این پارگیها معمولا هنگام ادرار کردن باعث ایجاد درد یا سوزش میشوند و ممکن است نیازی به بخیه نداشته باشند، اگر چه برخی از آنها به بخیه نیاز دارند. اگر پارگی درجه یک نیاز به بخیه داشته باشد، این ترمیم معمولا در اتاق زایمان انجام میشود. این پارگیها معمولا در عرض چند هفته بهبود مییابند.
پارگیهای درجه دوم پوست و ماهیچههای ناحیه بین دهانه واژن و راستروده را درگیر میکنند و ممکن است به عمق واژن بروند. پارگیهای درجه دو معمولا به بخیه نیاز دارند و اغلب می توان این بخیه زدن را در اتاق زایمان انجام داد. بهبودی آنها معمولا حدود ۳ تا ۴ هفته طول میکشد.
پارگیهای درجه سوم به عضلهای که مقعد را احاطه کرده است که «اسفنکتر مقعدی» نامیده میشود، میرسند. این پارگیها گاهی نیاز به ترمیم در اتاق عمل دارند و معمولا حدود 4 تا 6 هفته طول میکشد تا بهبود یابند. اگر پارگی درجه سه دارید، ممکن است برای جلوگیری از عفونت نیاز به مصرف داروهای آنتیبیوتیک داشته باشید.
اگر پارگی درجه سه دارید، ممکن است برای جلوگیری از عفونت نیاز به مصرف داروهای آنتیبیوتیک داشته باشید.
برخی از مشکلاتی که ممکن است پس از ترمیم پارگی درجه سه واژن رخ دهد، عبارتند از:
عفونت
جدا شدن پارگی ترمیمشده
نشت مدفوع (بیاختیاری مدفوع)
نشت ادرار (بیاختیاری ادرار)
اگر متوجه هر یک از این مشکلات شدید، با پزشک خود تماس بگیرید.
پارگی درجه چهارم واژن، شدیدترین نوع پارگی واژن بعد از زایمان طبیعی است که از اسفنکتر مقعد عبور میکند و وارد غشای مخاطی میشوند که راستروده را میپوشاند. ترمیم پارگیهای درجه چهار معمولا در اتاق عمل انجام میشود و گاهی به ترمیمی بیشتر و پیچیدهتر از بخیه زدن نیاز دارند. بهبودی این نوع پارگی ممکن است 4 تا 6 هفته یا حتی بیشتر طول بکشد. اگر پارگی درجه چهارم دارید، ممکن است برای جلوگیری از عفونت نیاز به مصرف داروهای آنتیبیوتیک داشته باشید.
برخی از مشکلاتی که ممکن است پس از ترمیم پارگی درجه چهارم واژن رخ دهد، عبارتند از:
عفونت
جدا شدن پارگی ترمیمشده
نشت مدفوع (بیاختیاری مدفوع)
نشت ادرار (بیاختیاری ادرار)
اگر متوجه هر یک از این مشکلات شدید، با پزشک خود تماس بگیرید.
برای کاهش درد و ناراحتی ناشی از پارگی واژن در دوران نقاهت پس از ترمیم، این کارها را انجام بدهید:
روی بالش، یا حلقه بالشتکی بنشینید.
زخم را با کیسه یخ خنک کنید، یا یک پد سرد شده را بین پد قاعدگی و ناحیه آسیبدیده قرار بدهید.
هنگام ادرار کردن از یک بطری آب گرم روی محل آسیبدیده استفاده کنید.
داروهای مسکن بدون نسخه مصرف کنید. اگر این داروها برای کاهش درد کافی نیست، از پزشک خود بپرسید که آیا میتوانید از اسپری، یا کرم بیحسکننده استفاده کنید، یا نه.
مصرف ملین برای جلوگیری از یبوست ممکن است فشار و درد را در ناحیه آسیبدیده کاهش دهد، اما قبل از شروع مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید.
برای داشتن رابطه جنسی تا زمانی که پارگی واژن به طور کامل بهبود یابد، صبر کنید.
تا زمان بهبودی پارگی واژن، از تامپون، یا کاپ قاعدگی استفاده نکنید.
اکثر خانمها باید بین 2 تا 3 هفته پس از تولد نوزاد و حدود 6 هفته پس از آن تحت معاینه پزشکی قرار بگیرند. اگر پارگی واژن دارید، پزشک یا ماما در این ویزیتها وضعیت بهبودی شما را بررسی میکند. اگر به دلیل پارگی واژن مشکلات سلامتی جدیتری برایتان ایجاد شده، ممکن است لازم باشد به جراح کولورکتال مراجعه کنید. در صورت داشتن هر یک از علائم زیر فورا با پزشک خود تماس بگیرید. علائم زیر به این معنی هستند که به عفونت، جدا شدن پارگی ترمیمشده، یا سایر مشکلات مربوط به پارگی واژن دچار شدهاید:
پارگی دهانه واژن در طول زایمان طبیعی، یک اتفاق شایع است، اما اگر سر نوزاد بزرگ باشد، ممکن است درجه پارگی بیشتر شود. پارگی واژن در چهار درجه شدت، دستهبندی میشود و پارگیهای شدیدتر نیاز به بخیه زدن دارند. برای پیشگیری میتوانید از گرم نگه داشتن پرینه، یا ماساژ پرینه در طول زایمان استفاده کنید. اگر حین بهبودی پس از زایمان علائمی مثل بیاختیاری ادرار، یا بیاختیاری مدفوع، تب یا درد شدید را تجربه میکنید، ممکن است دچار عفونت شده باشید، بنابراین فورا با پزشک خود تماس بگیرید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼