رکورد ۶۰ ساله سینمای ایران زیر پای این فیلم فروریخت

در تاریخ ۲۶ آبان ۱۳۴۴، اکران فیلم «گنج قارون» به کارگردانی سیامک یاسمی در ۶ سینمای تهران آغاز شد. به دلیل موفقیت چشمگیر فیلم قبلی این کارگردان با بازی محمدعلی فردین به نام «آقای قرن بیستم»، انتظار می‌رفت این فیلم نیز مورد استقبال قرار گیرد. اما فروش بی‌سابقه «گنج قارون» رکوردهای پیشین را شکست و تاریخ‌ساز شد.

مراحل تولید فیلم «گنج قارون»

در سال ۱۳۴۴، سیامک یاسمی تصمیم به ساخت فیلمی کم‌هزینه در دفتر فیلمسازی «پوریا فیلم» واقع در خیابان پارس تهران گرفت. وی با همکاری ابراهیم زمانی آشتیانی، افسر ژاندارمری و داستان‌نویس مشهور، شروع به نگارش فیلمنامه کرد. این داستان با الهام از سبک رایج فیلم‌های هندی و سنت‌های روایی دهه ۱۳۴۰ شکل گرفت.

هرچند به دلیل اختلافات مالی با فردین، روابط یاسمی با او چندان مطلوب نبود، اما نهایتاً این بازیگر را برای نقش اصلی انتخاب کرد. ناصر ملک‌مطیعی و برخی دیگر از هنرپیشه‌ها نیز گزینه‌های احتمالی بودند. فروزان، آرمان و ظهوری دیگر ستارگان این فیلم بودند. آهنگسازی فیلم بر عهده همایون خرم و جعفر پورهاشمی بود و ترانه‌ها توسط رویا (رضوان زادهوش) و ایرج (حسین خواجه‌امیری) خوانده شد. یکی از سکانس‌های موزیکال این فیلم با فیلم‌برداری رنگی توسط احمد شیرازی آماده شد. این فیلم که به‌سرعت آماده نمایش شد، اولین فیلمی بود که از ترکیب محمدعلی فردین و فروزان بهره برد.

دلیل موفقیت استثنایی «گنج قارون»

«گنج قارون» به عنوان اولین فیلم ایرانی تاریخ سینما، توانست بیش از ۳۰۰ روز در سینماهای تهران نمایش داده شود و فروشی بیش از ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان کسب کند. در آن زمان، از میان جمعیت بیش از یک میلیون نفری تهران، حدود ۸۷۰ هزار نفر به تماشای این فیلم رفتند.

این موفقیت را عمدتاً ناشی از عوامل زیر می‌دانند:

• ترکیب پرقدرت ستارگان سینمای ایران.
• داستانی احساسی و الهام‌بخش درباره پیروزی طبقه فرودست بر فرادست.
• بازدید چندباره مخاطبان جذب‌شده توسط این فیلم.

تاثیر ماندگار «گنج قارون» بر سینمای ایران

موفقیت چشمگیر این فیلم نقطه عطفی در تاریخ سینمای ایران بود و موجب افزایش ساخت فیلم و رونق صنعت سینما در تهران و شهرستان‌ها شد. همچنین، دستمزد بازیگران، به‌ویژه ستارگان این فیلم، به میزان قابل توجهی افزایش یافت و این امر نه‌تنها به تداوم رشد سینمای ایران کمک کرد، بلکه زمینه‌ای برای موفقیت‌های سینمای ایران در خارج از کشور فراهم آورد.