انقلابی جدید در سینمای ایران / روناک طاهر چرا بعد از سال ها به ایران آمد ؟!

روناک طاهر، پس از گذشت سال‌ها، به ایران بازگشت و فیلمی جدید تولید کرد.

شروع کار هنری روناک طاهر

روناک طاهر در نشست خبری خود توضیح داد: فعالیت هنری‌اش را از حوزه نقاشی، هنرهای بصری و تصویرسازی آغاز کرده است. اما در برهه‌ای از زمان احساس کرد که تصاویرش باید جان بگیرند و حرکت کنند؛ به همین دلیل به طور اتفاقی به سمت انیمیشن‌سازی رفت. او همچنین اظهار داشت که خوش‌شانس بوده و اولین انیمیشنش موفق شده به جشنواره برلین راه پیدا کند. سپس در استرالیا مدرک کارگردانی تلویزیون را دریافت کرده است.

فیلمسازی در ایران و تجربه روناک طاهر

طاهر درباره تجربه سینمایی‌اش گفت: او در خارج از کشور فیلم‌های کوتاه زیادی ساخته است. به باور او، فیلمسازی یک همکاری گروهی است که نیازمند هماهنگی و حمایت اعضای تیم می‌باشد. روناک طاهر اعتراف کرد که مطمئن نبوده از عهده این هماهنگی در ایران برآید، اما با ساخت یک فیلم کوتاه در کشور موفق شد. تهیه‌کننده فیلم از او حمایت کرد و نتیجه کار به فیلمی دلنشین و جذاب انجامید. همچنین طاهر بیان کرد که فضای کاری در ایران با تجربیات خارج از کشورش تفاوت دارد.

جذب فرهنگ شرقی و هنر روناک طاهر

طاهر اضافه کرد که همیشه آرزوی فعالیت و فیلمسازی در ایران را داشته است. او در پایان اشاره کرد که در استرالیا او را به عنوان هنرمندی با روح شرقی در آثار تصویرسازی‌اش می‌شناسند، که همین امر باعث جذب مخاطبان به هنرش شده است.

طاهر با اشاره به اینکه از ۲۰ سالگی به استرالیا رفته است، گفت: من بعد از ۲۰ سال به ایران آمدم و فیلم ساختم. باید بگویم در دانشگاه ملبورن درس خواندم یک بار استادم گفت پذیرای نظرات همکارانت باش. گفت حواست باشد خودت را روی فرهنگ‌های دیگر نبندی تو مثل خانه‌ای هستی که می‌توانی اتاق های جدید از فرهنگ های دیگر به خودت اضافه کنی. پس من هم اتاق جدید از فرهنگ ایرانی به کارم اضافه کردم.

او افزود: فیلم من درباره دو خواهر دوقلو است که از نظر رفتاری با هم تفاوت دارند. من قبل از اینکه به ایران بیایم سعی کردم تمام چالش‌های نبودنم را پر کنم. من خیلی تحقیق می‌کردم تا به بازیگرانم برسم خیلی فیلم‌های ایرانی را دیدم و می‌دانستم کدام بازیگران را می‌خواهم.

طاهر مطرح کرد: لحظات احساسی فیلم من زیاد است. صداگذار من آقای مختاری در کار صدابرداری خیلی قدرتمند هستند اما سر صدابرداری یکی از سکانس‌ها که پدر و مادر می‌روند تا جنازه را ببینند آقای مختاری به عنوان صدابردار گریه کردند که خیلی سخت بود.

این کارگردان گفت: من در استرالیا فیلم ساختم و خیلی جاها در جشنواره‌ها، پرزنتر (معرف) سینمای استرالیا بودم. باید بگویم وقتی فیلم اولت را می‌سازی آنقدر حرف برای گفتن داری که گاهی به خودت یادآور می‌شوی لازم نیست همه حرف‌ها را در فیلمت‌ بزنی. ضمن اینکه من شانس آوردم با بازیگران خوبی کار کردم. خانم مقدمی بسیار همراه بودند.

او گفت: من از خانواده‌ای هستم که خواهر و برادرم پزشک هستند. برای من عجیب غریب بود که چهار سال به ایران بیایم و هیچکس را در ایران نداشته باشم. اینکه به ایران بیایم و ندانم می‌توانم فیلمم را بسازم یا نه عجیب بود.

این کارگردان درباره صدای یکی از کاراکترها گفت: قبول کنید اینکه شخصیتی دربیاوری که حضور ندارد و تو تصویر آن را نمی‌بینی و روی تخت است ولی از نظر روانی بتوانی با مخاطب مرتبطش کنی کار سختی است پس باید بتوانی یک شمردگی در صدایش بگذاری.