تغییر چهره نوزاد، ماه دوم از زندگی

شکل و قیافه نوزاد بعد از تولد ، شباهتی به عکس های کودکانی که در کتاب ها دیده اید ندارد. بعضی از نویسندگان ، قیافه نوزاد را به قیافه کودکانی که در مسابقه زیبایی کودک شرکت می کنند تشبیه کرده اند ، ولی حتی مادر نوزاد این عقیده را ندارد. در هر حال ، علی رغم تغییر قیافه نوزاد ، به علت فشاری که هنگام تولد تحمل کرده است ، باز هم نوزاد برای والدین زیبا به نظر می آید.در روی صورت نوزاد نشانه هایی از فشار ( هنگام عبور از کانال زایمان ) را میتوان مشاهده کرد. صورت نوزاد ، سرخ و گاهی دارای کبودی و نقطه هایی است که از پاره شدن مویرگ ها در زیر پوست به وجود آمده است.به واسطه مایعی که در زیر پوست جمع می شود ، صورت و پلک های نوزاد پف می کند ، به طوری که تا چند روز نمیتواند چشمان خود را خوب باز کند. بینی و گوش های نوزاد به علت فشار ، پهن و پوست روی چانه کمی کبود است.

سر نوزاد ممکن است کمی دراز و کشیده به نظر برسد. سر کودک هنگام عبور از لگن ، تحت فشار قرار می گیرد . استخوان های جمجمه این شکل را به خود می گیرند تا از مغز نوزاد محافظت نمایند.قسمت بالای جمجمه را استخوان های زیادی تشکیل می دهند که به کمک غشاء محکمی به هم وصل شده اند. این استخوان ها را میتوان با دست لمس کرد. کشیدگی سر در زایمان های سخت ، به ویژه اگر سر نوزاد بزرگ باشد مشخص تر است.ولی در بچه هایی که از سر به دنیا نمی آیند و در نوزادان سزارینی کمتر می باشد. در هر حال سر نوزاد بعد از چند روز از حالت کشیده در آمده و شکل طبیعی پیدا می کند.در فرق سر نوزاد، قسمت نرمی وجود دارد که محل اتصال استخوان های جمجمه است. این قسمت را که ملاج نام دارد ، غشاء محکمی می پوشاند. استخوان ها در این قسمت رفته رفته رشد کرده ، به هم نزدیک می شوند و بالاخره این فاصله از بین میرود.در قسمت پشت سر نیز فرو رفتگی مشابه و کوچک تری وجود دارد که به آن ملاج خلفی می گویند . ضربان نبض را میتوان در این نقاط حس کرد. این نقاط دارای پوشش سختی هستند و شستن آنها اشکالی ندارد.

پوست سر نوزاد به علت فشار در هنگام زایمان ، معمولا دارای ورم زیادی است. این ورم به تدریج و پس از چند روز همراه با کشیدگی سر از بین می رود. گاهی در اثر پاره شدن مویرگ های زیر پوست سر هنگام تولد و جمع شدن خون ، برجستگی هایی روی سر به وجود می آید که تا چندین ماه باقی می مانند و گاهی نیز در اثر انعقاد و سفت شدن ، خیلی سخت میشوند.پوست نوزاد با مایع سفید پنیری و لیزی ، به نام ورنیکس پوشیده شده است. این ماده ، پوست را از مایع آمنیوتیک در کیسه آب حفظ می کند و به عنوان یک ماده لیزا ، عمل زایمان را آسان می سازد. این مایع سفید ، به اضافه لکه های خون و مایع کیسه آب به موهای نرم نوزاد می چسبند.لاله های گوش ، گونه ها ، شانه ها و پشت نوزاد را دسته هایی از موهای نرم و کرکی می پوشانند که پس از چند ماه می ریزند. پوست نوزادان با هم تفاوت دارند. بعضی صاف و بعضی دیگر ، به ویژه نوزادانی که دیر به دنیا می آیند و بچه های زیر وزن نرمال ، شل و چروک خورده است.مشاهده خشکی ، زبری و ترک خوردن پوست ، به ویژه روی دست و پای نوزاد امری عادی است. همچنین کبودی دست و پای نوزاد تا چند ساعت پس از تولد و گاهی در هفته اول عادی می باشد. بعضی علایم مادرزادی ، مانند خال و لک های روی پوست نیز ممکن است در نوزاد دیده شوند.

زیر پوست بعضی نوزادان ، در نواحی پشت گردن ، گونه ها ، دو طرف بینی و پشت بازو ، مقدار زیادی چربی جمع می شود. لایه چربی جمع شده در این قسمت ها چین می خورد و شکل غبغب به خود می گیرد . غبغب زیر چانه این نوزادان چاق ، به قدری بزرگ است که گردن کوتاه آن ها را به دشواری میتوان دید.زیباترین و جالبترین اندام صورت نوزاد ، چشمان جذاب اوست. پلک های پف کرده و نیمه باز ، این چشمان حساس را در برابر تابش نور زیاد حفظ می کند. نوزاد به ندرت چشم های خود را برای مدت طولانی باز نگه می دارد ، و دارای دوره خواب و بیداری متناوب است ، یعنی پس از هر بیداری کوتاه به خواب عمیقی فرو میرود.گاهی نیز یک یا دو پلک نوزاد برای مدتی بسته می ماند و پس از چند روز یا چند هفته کاملا باز می شود. گاهی چند مویرگ خونی پاره شده در قسمت سفیدی چشم وجود دارد که پس از چند هفته از بین می رود.در چند روز اول پس از تولد ، نوزاد در وضعیتی شبیه زمانی که درون رحم است ، خود را جمع می کند و به خواب می رود. دست ها و پاهای نوزاد ، مثل قورباغه به طرف بدن جمع می شوند . نوزاد انگشتان خود را به طرف صورت می کشد و گاهی صورت خود را چنگ می زند و غالبا مشت خود را به سفتی بسته نگاه می دارد.قیافه و حرکات نوزاد در ماه اول بسیار جالب است و این قیافه و رفتار در ماه دوم تغییر می کند.