اگر فشارخون مادر در حد 150-100 __ 140-90 باشد، پره اکلاپسی خفیف تلقی می‌شود که باید بیمار مدتی تحت نظر گرفته و در بخش بستری شود تا در روزهای متوالی افزایش فشارخون او دقیقا مطالعه شود و همچنین وضعیت دفع پروتئین از ادرار مورد بررسی قرار گیرد.
در صورتی که بیمار طی چند روز علامتی پیدا نکند فشارخون در حد 150-100 __ 140-90 بماند و پروتئینی در حد حداکثر یک مثبت باشد، مادر تا آخر بارداری تحت نظر قرار می‌گیرد.
برای بررسی سلامت جنین از سونوگرافی و تست‌های بررسی سلامت جنین مانند بیوفیزیکال پروفایل و NST استفاده می‌شود و تا 39-38 هفتگی برای پایان بارداری صبر می‌کنیم (به این مادران حداکثر تا 40 هفته فرصت می‌دهیم) بیمارانی که به پره‌اکلاپسی خفیف دچار هستند در صورتی که تا این مدت دچار دردهای زایمانی شدند، اقدام دیگری لازم نیست ولی بیش از 40 هفته به آنها فرصت نمی‌دهیم و پس از این مدت القای زایمانی انجام می‌گیرد.
چنانچه فشارخون بیماری که در بخش بستری است از حد گفته شده بالاتر رود، پروتئین در ادرار بیش از 2 مثبت (++)، یا حجم ادرار 24 ساعته کمتر از 500 سی‌سی و یا مقدار دفع پروتئین در 24 ساعت بیش از 2 گرم باشد، پره‌اکلاپسی شدید تلقی می‌شود.
دچار شدن به سردرد، یا در داپی‌گاستر (درد فوقانی ناحیه شکم) نشانه بدتر شدن حال مادر است، در این شرایط، در هر سنی از بارداری به حاملگی خاتمه می‌دهیم.
در طول مدت بستری بررسی‌های آزمایشگاهی لازم صورت می‌گیرد که شامل آزمایشات کبدی، آزمایش کم خونی و اندازه‌گیری پلاکت می‌باشد. افت پلاکت به میزان کمتر از 150 هزار یا افزایش آنزیم‌های کبدی، پره‌اکلاپسی شدید تلقی می‌شود و با بروز علایمی نظیر سردرد، تاری دید، یا درد اپی‌گاستر به بارداری خاتمه می‌دهیم.
در سندرم HELLP، که یکی از انواع پره‌اکلاپسی است، بیمار علامتی از همولیز پیدا می‌کند، آنزیم‌های کبدی یا میزان پلاکت‌ها بالا رفته به کمتر از 100 هزار می‌رسد. در این سندرم ممکن است فشارخون خیلی بالا نبوده و در حد 130-90 باشد ولی به دلیل کاهش تعداد پلاکت، افزایش آنزیم‌های کبدی یا علائمی از همولیز، در این سندرم حتما باید به حاملگی خاتمه داد.
