خونریزی در اوایل بارداری، نگران نباشید!

فرق بین لکه بینی و خونریزی در بارداری چیست؟

اگر متوجه ترشح قهوه‌ای یا صورتی شبیه آن‌چه که در انتهای دوره‌ی قاعدگی مشاهده می‌کنید، شدید، لکه‌بینی است. اگر یک ترشح قرمز روشن دارید، خونریزی است. میزان خون شما نشانه‌ی هشداردهنده‌ی دیگری است. لکه‌بینی در دوران حاملگی یک پد بهداشتی را خیس نمی‌کند، اما خونریزی یک پد را خیس می‌کند.

چه عواملی باعث لکه بینی و خونریزی در بارداری می‌شود؟

خونریزی واژینال ممکن است در هر زمانی در دوران بارداری رخ دهد. این اتفاق به ندرت نشانه‌ای از وجود یک اختلال جدی است، زیرا ممکن است با بسیاری از عوارض حاملگی همراه باشد. اما گاهی اوقات نیز می‌تواند نشانه‌ای از یک اختلال جدی باشد. بنابراین مهم است که علل احتمالی بروز این رخداد را بدانید و حتما معاینه شوید

برخی از علل دیگر خونریزی در اواخر بارداری عبارتند از

- بروز آسیب در واژن یا گردن رحم

- سرطان

- پولیپ

- رگ‌های واریسی (رگ‌های غیر طبیعی پر از پیچ و تاب و چرخش)

دلایل دیگر

عفونت بافت های لگن یا دستگاه ادراری می تواند باعث لکه بینی واژینال شود. همچنین رابطه ی جنسی در طول بارداری مخصوصا در طول اولین ماه بارداری ممکن است باعث خون ریزی های خفیف شود. این نوع خون ریزی نیز کاملا طبیعی است چرا که دهانه ی رحمتان نسبت به قبل حساس تر شده است. در صورتی که خون ریزی بعد از رابطه ی جنسی تان شدید و ادامه دار بود، سریعا با پزشکتان تماس بگیرید. در صورت مشاهده ی هر گونه ناهنجاری دهانه ی رحم از شما خواسته می شوند که استفاده از تامپون (تامپون ابزاری بهداشتی است که به جای نوار بهداشتی از آن استفاده می‌شود) و دوش واژینال (به یکی از راه‌ها برای شستن واژن و ضدعفونی کردن واژن، دوش واژینال گفته می‌شود) را قطع کنید و همچنین برای مدتی از برقراری رابطه ی جنسی خودداری کنید.

مهم‌ترین مطالب در این‌باره:
خونریزی و لکه ‌بینی در سه ماهه دوم و سوم
احتمال سقط جنین (که پس از ۲۰ هفته اول به مرده زایی شناخته می‌شود) به طور قابل توجهی پس از سه ماهه اول کاهش می‌یابد و بسیاری از عوارض اولیه دیگر (مانند حاملگی‌های خارج از رحم و پوچ) عامل خونریزی نیستند، اما خونریزی غیرطبیعی در اواخر بارداری ممکن است جدی‌تر باشد، زیرا می‌تواند به مشکلی برای مادر یا کودک مربوط شود. اگر بیمار در سه ماهه دوم یا سوم خود خونریزی داشته باشد، باید در اسرع وقت با پزشک تماس بگیرید.
دلایل ممکن برای خونریزی در اواخر بارداری عبارتند از:
جفت پایین
این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که جفت در پایین رحم قرار گرفته باشد و بخشی یا تمام کانال زایمان را پوشش دهد. پایین بودن جفت در اواخر سه ماهه سوم بسیار نادر است و تنها در یک مورد از هر ۲۰۰ حاملگی اتفاق می‌افتد. جفت پایین در حال خونریزی، که می‌تواند بدون درد باشد، یک مورد اضطراری است که نیاز به اقدامات فوری لازم دارد.
جدا شدن جفت
در حدود ۱٪ از حاملگی‌ها، جفت از دیواره رحم قبل یا در طول زایمان جدا می‌شود و خون بین جفت و رحم جریان می‌یابد. قطع جفت می‌تواند برای مادر و نوزاد بسیار خطرناک باشد. علائم و نشانه‌های دیگری جدا شدن جفت عبارتند از درد شکم ، بیرون آمدن لخته از واژن، رحم منقبض و کمر درد.
پارگی رحم
در موارد نادر، زخم زایمان سزارین قبلی می‌تواند در حین بارداری باز شود. پارگی رحم می‌تواند مرگبار باشد، و نیاز به زایمان سزارین اورژانسی دارد.
پایین آمدن عروق خونی جنین
در این وضعیت بسیار نادر، عروق خونی نوزاد در حال رشد در بند ناف یا جفت از کانال زایمان عبور می‌کند.عبور عروق می‌تواند برای نوزاد بسیار خطرناک باشد، زیرا رگ‌های خونی می‌توانند باز شوند، به طوری که جنین به شدت خونریزی می‌کند و اکسیژن از دست می‌دهد. سایر علائم پایین آمدن عروق جنین شامل موارد ضربان غیر طبیعی قلب جنین و خونریزی بیش از حد می‌باشد.
زایمان زودرس
خونریزی واژینال در اواخر بارداری ممکن است تنها نشانه این باشد که بدن برای زایمان آماده است. چند روز یا چند هفته قبل از زایمان، توپی مخاطی که ورودی رحم را می‌پوشاند از واژن عبور می‌کند و معمولا مقدار کمی خون در آن وجود دارد (این حالت به "نمایش خون" شناخته می‌شود). اگر خونریزی و علائم زایمان قبل از هفته ۳۷ بارداری شروع شود، با پزشک تماس بگیرید، زیرا ممکن است بیمار در معرض زایمان زودرس باشد. سایر علائم زایمان زودرس شامل انقباضات، ترشحات واژن، فشار شکمی و درد در پایین کمر می‌باشد.
علل دیگر خونریزی در اواخر بارداری عبارتند از:
- فیبروم‌ها، که رشد ضایعات در پوشش رحم هستند. گاهی اوقات جفت جایی که فیبروم وجود دارد قرار می‌گیرد.
- آسیب به رحم یا واژن
- پولیپ‌ها
- سرطان

تشخیص
از آنجا که خونریزی واژینال در هر یک از سه ماهه‌های بارداری ممکن است نشانه‌ای از وجود مشکل باشد، با پزشک تماس بگیرید. از یک پد استفاده کنید تا بتوانید میزان خونریزی خود را اندازه گیری کنید و نوع خون (به عنوان مثال صورتی، قهوه‌ای یا قرمز، صاف و یا لخته مانند) را ثبت نمایید. بافتی که از طریق مهبل خارج می‌شود را برای بررسی نزد پزشک ببرید.
بیمار باید انتظار انجام سونوگرافی برای تعیین علت اصلی خونریزی را داشته باشد. سونوگرافی واژن و شکم اغلب در کنار هم به عنوان بخشی از ارزیابی کامل انجام می‌شود. پزشک ممکن است چند آزمون معمول انجام دهد. آزمایش خون یا ادرار می‌تواند سطح هورمون حاملگی شما را بررسی کند. یک آزمایش برای بررسی گروه خون نیز ممکن است انجام گردد.

درمان
درمان به دلایل خونریزی و لکه بینی وابسته است و برای هر بیمار بسته به شرایط فردی او مانند ماه بارداری و میزان خونریزی متفاوت است. تنها پزشک می‌تواند پس از تشخیص تصمیم بگیرد که کدام درمان برای بیمار مناسب است.
سقط ناقص یا اجتناب ناپذیر
برای اطمینان از این که تمام بقایای بارداری از رحم خارج شده است، بایستی کورتاژ تشخیصی (D & C) یا کورتاژ مکشی انجام شود. داروی میزوپروستول جایگزینی برای درمان جراحی است.
سقط کامل
در صورتی که خروج تمامی بقایای بارداری توسط معاینه و سونوگرافی تایید شود، هیچ درمانی ممکن است لازم نباشد.
سقط از دست رفته
ممکن است کورتاژ تشخیصی انجام شود یا بیمار به خانه منتقل گردد و خروج خود به خود بقایا بررسی گردد. میوزوپروستول ممکن است به عنوان یک روش جایگزین استفاده شود.
سقط عفونی
آنتی بیوتیک‌های داخل وریدی معمولا ضروری هستند. تخلیه سریع رحم برای از بین بردن ضایعات عفونی باید انجام شود.
حاملگی پوچ
کورتاژ تشخیصی ضروری است. پیگیری برای آزمایش سطوح بتا-hCG در فواصل منظم و بررسی کوریوکارسینوما مهم است.
حاملگی خارج از رحم
یک حاملگی خارج رحمی اتمام یافته، خطرناک‌ترین خونریزی واژینال در سه ماهه اول بارداری است و به طور بالقوه برای مادر مادر مرگبار است. لاپاروسکوپی فوری یا لاپاراتومی در این موارد ضروری است.
سقط جنین
اگر بیمار خونریزی شدیدی داشته باشد، برای بررسی کم خونی مورد آزمایش قرار می‌گیرد و در صورت نیاز درمان می‌شود. در موارد بسیار نادر، برداشتن رحم (هیسترکتومی) برای زنانی که خونریزی شدید و غیر قابل کنترل دارند یا دچار عفونت شدیدی هستند که با آنتی بیوتیک درمان نمی‌شود، لازم می‌باشد.

پیشگیری
برای مدیریت درمان خونریزی و لکه بینی در دوران بارداری و افزایش احتمال حاملگی سالم، پزشک ممکن است بیمار را تشویق به انجام موارد زیر کند:
- استراحت مطلق و یا خوابیدن بیشتر
- زمان کمتری روی پاهای خود بایستید.
- فعالیت بدنی خود را محدود کنید.
- در صورت امکان پاهای خود را بالا ببرید.
- از بلند کردن اجسام سنگین اجتناب کنید.
- در حالی که بیمار همچنان خونریزی می‌کند، از تامپون استفاده نکنید و یا مقاربت نداشته باشید.