رفتار با کودکان بی سرپرست، توصیه های روانشناس

مثال : (( پدرام که شش سال دارد والدینش را در یک تصادف از دست داده و با مادربزرگش زندگی می کند ، مادر بزرگ می گوید در خانه ی ما همه به آه و دل او هستیم و هر چه می خواهد برایش فراهم می کنیم تا احساس دلتنگی نکند اما او خیلی عصبانی است ، جیغ می کشد و حال و هوای پدر و مادرش را می کند و... ))

توصیه های روانشناس
از آنجایی که این کودکان ، اغلب با خانواده های پدری یا مادریشان زندگی می کنند موارد زیر قابل پیش بینی است:
- برخی خانواده ها شامل مادربزرگ ، پدربزرگ ، عموها ، عمه ها ، دایی هاو خاله ها که کودک با آنها زندگی میکند به استناد این تفکر که کودک چون والدینش را از دست داده است و احساس تنهایی و غریبی می کند پس باید با برآورده کردن تمام نیاز های او این خلاء را پر نمایند متاسفانه کودکی لوس و پرتوقع تربیت کرده که انتظار دارد هر چه هر موقع بخواهد همه باید مطیع و فرمان بردار او باشند و اگر به این درخواست های غیرمنطقی او پاسخ ندهد عصبی شده ، سر و صدا می کند ، سرش را به دیوار می کوبد ، اشیاء را پرت می کند و.... پس به این بزرگواران توصیه می شود اگر می خواهند به او کمک کنند باید نیازهایش را در حد طبیعی برآورده کرده ، در مقابل خواسته های غیرمنطقی اش قاطعانه رفتار نمایند و تسلیم نشوند.
- در برخی از این خانواده ها اوضاع روانی و تربیتی مساعد نبوده جر و بحث ها و سر و صداهای فراوانی وجود دارد که میتواند الگوی منفی محسوب شده ، سلامت روانی کودک را تهدید نماید.
مثلا برخی از اعضا شدیدا به کودک نزدیک شده ، از او حمایت افراطی می کنند یعنی هر چه بخواهد برایش فراهم می کنند و همیشه تسلیم او هستند و از طرفی برخی او را نصیحت کرده و تذکر می دهند.
با این رفتارها کودک دچار تعارض الگویی می شود که توصیه می گردد حداقل ، زمان هایی که جر و بحث در جریان است کودک را از محیط دور کرده ، به محل امن و ساکتی انتقال دهید.
در مورد کودکانی که یکی از والدینشان را از دست داده اند نیز باید گفت آنها اغلب به همراه پدر یا مادرشان با خانواده پدری یا مادری زندگی می کنند که عموما پدر یا مادر جهت تامین نیازهای اولیه فرزندشان مجبورند به سختی کار کنند در نتیجه بار مسئولیت کودک در حیطه ی مسایل تربیتی و آموزشی برعهده ی پدر بزرگ و مادربزرگ است یا در مورد والدی که بعد از مدتی تصمیم می گیرد ازدواج کند و نمیتواند فرزندش را با خودش ببرد باز هم این بار سنگین تربیت برعهده ی مادر بزرگ و پدر بزرگ خواهد بود.
توصیه ی اساسی به والدین این است که ارتباط عاطفی خود را با کودک حفظ کرده ، تمام مسئولیت ها را برعهده والدین خود نگذارند . به پدر بزرگ ها و مادربزرگ ها نیز توصیه میش ود تمام مسئولیت های کودک را برعهده نگیرند و به گونه ای عمل کنند که پدر یا مادر کودک نیز احساس مسئولیت نمایند و سعی کنند به این سوال پاسخ دهند که تا چه زمانی میتوانند این بار را به دوش بکشند؟
- کودک را در یک کلاس ورزشی مثل شنا ، ژیمناستیک ، تکواندو و.... ثبت نام کنید .
- چون اغلب این کودکان ، عضو کوچک خانواده ی جدید ( مادر بزرگ ، پدر بزرگ و... ) هستند باید از داشتن توقع زیاد و یا از دستور دادن و امر و نهی کردن آنها جدا پرهیز شود.
- اگر کودک به یاد پدر و مادرش گریه می کند با او همدلی کرده ، او را بغل کنید ، مواظب باشید از نصیحت ، تذکر و.... پرهیز نمایید. نمونه ی همدلی کردن : دلت واسه مامان و بابا تنگ شده ؟ درکت می کنم خیلی سخته. حالا پاشو بریم یک کم بازی کنیم.
- به جز آلبوم عکس ، تمامی وسایل والدین کودک را جمع کرده ، از دسترس کودک دور نگه دارید.
- هر چند وقت یک بار به کودک اجازه دهید بر سر مقبره پدر یا مادرش حاضر شود.
- اگر کودک دچار علایم اضطرابی مثل ناخن جویدن ، شب ادراری ، کابوس های شبانه ، ترس و... شده است از یک روانشناس کمک بخواهید.
- هیچ وقت به کودکی که پدر یا مادرش را از دست داده است نگویید آنها مسافرت هستند و.... بلکه به زبانی ساده ولی صادقانه بگویید آنها رفته اند پیش خدا و دیگر برنمی گردند او باید خودش را با این شرایط وفق دهد و امیدوار به برگشت والدینش نباشد.